Z pamiętnika → ← Kwiecień tych co bez troski

Spis treści

Uwspółcześniono:

pisownię łączną i rozdzielną:

pisownię joty:

Józef Czechowicznic więcejnic więcej

niepokój z ognia

Matkasiwobiały wodospad

rozwiane włosy matki

gdy je czesze rozcięły na pół

smutek wlatuje przez okna

dośnić dospać

dosięgnąć katedr ostatnim

obrotem kół

jak tło mozaiki spękana

ręka na trzonie łopaty

moja może być zbrodnia

i dobry dar

janku joanno anna

szepcze jesienny badyl

skądże to w oczach wilgotnych

rudy żar

Lostak naznaczyło mnie signum [1]

tonąc widzę w odmęcie

widzę kto dni me ciosa

z bólu i cyfr

niczego nie rozstrzygną

słupy płomienne w rzędzie

kładą się

jest kosa

będzie wichr [2]

signum (z łac.) — znak; znak czasu (signum temporis). [przypis edytorski]

wichr — dziś popr.: wicher. [przypis edytorski]