Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7564 przypisów.
dyskwizycja (łac.) — dochodzenie, spór. [przypis redakcyjny]
dysocjacja (z łac.) — oddzielenie. [przypis edytorski]
dysocjacja (z łac.) — rozstanie. [przypis redakcyjny]
dysolucja — rozprężenie, rozprzężenie, rozkład. [przypis edytorski]
dysonans (muz.) — niezgodne współbrzmienie dźwięków. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.) — brak harmonii. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.; muz.) — współbrzmienie dwóch dźwięków dających wrażenie niezgodności; tutaj przen.: sprzeczność, rozbieżność. [przypis edytorski]
dysparatywność — rozbieżność. [przypis edytorski]
dyspensatów — lżejszej reguły. [przypis redakcyjny]
dyspensator — zarządca. [przypis edytorski]
dyspensa — wydawane w szczególnych przypadkach zwolnienie z obowiązku przestrzegania któregoś z przepisów prawa kościelnego (tu: zakazu małżeństw pomiędzy krewnymi). [przypis edytorski]
dyspensa — wydawane w szczególnych przypadkach zwolnienie z obowiązku przestrzegania któregoś z przepisów prawa kościelnego. [przypis edytorski]
dyspensi a. dyspensaci — zwolnieni od pewnych przepisów. [przypis redakcyjny]
dyspensować się — uwalniać się. [przypis redakcyjny]
dyspepsja (z gr. dys: zły, peptein: trawienie) — pot. niestrawność. [przypis redakcyjny]
dysperak a. desperak (daw., gw.) — człowiek trudny we współżyciu, nieznośny. [przypis edytorski]
dysponent — zastępca kierownika w zakładzie handlowym. [przypis redakcyjny]
dysponować — gotować na śmierć. [przypis redakcyjny]
dysponować — tu: wydać polecenie wykonania a. dostarczenia. [przypis edytorski]
dysponować — w katolicyzmie: przygotowywać na śmierć przez udzielanie ostatniego sakramentu. [przypis edytorski]
dysponował sentencją — stanowił o wyroku. [przypis redakcyjny]
dyspozycją — [B. lp r.ż.] ustrój, przeznaczenie. [przypis redakcyjny]
dyspozycja (psych.) — skłonność do pewnych rodzajów przeżyć psychicznych. [przypis edytorski]
dyspozycja — tu: gotowość, ochota. [przypis redakcyjny]
dyspozycja — tu: rozkład, plan. [przypis edytorski]
dyspozycja — tu: rozkład, plan. [przypis edytorski]
dyspozycja — usposobienie, skłonność; dyspozycja psychiczna: zdolność lub skłonność mniej lub więcej trwała; wrodzona lub nabyta cecha człowieka, dzięki której przeżywa on pewne zjawiska psychiczne. [przypis autorski]
dyspozytor — tu: rozkazodawca. [przypis redakcyjny]
dysputacja (daw.) — dyskusja, rozprawa, polemika. [przypis edytorski]
dysputa — dyskusja na poważny temat. [przypis edytorski]
dysputatorium (daw.) — rodzaj zajęć dla grupy studentów polegający na dysputowaniu problemów naukowych. [przypis edytorski]
dysputować — podawać w wątpliwość, kwestyjonować. [przypis redakcyjny]
Dysputować się — prowadzić dysputę, kłócić się. [przypis redakcyjny]
dysputy — międzyzakonne, po kościołach odprawiane. [przypis redakcyjny]
dysputy — tu: żartobliwe nawiązanie do instytucji uczonych dysput w kwestiach teologicznych (prowadzonych zwłaszcza w zakonach), żywych jeszcze w tradycji XVIII wieku. [przypis redakcyjny]
dyssekcja (z łac.) — analiza, rozbiór gramatyczny i logiczny wiersza. Dziś wyraz używany wyłącznie w znaczeniu medycznym. [przypis edytorski]
dyssekować (daw.) — dokonywać rozbioru, szczegółowo analizować części czegoś; dokonywać sekcji. [przypis edytorski]
dyssydent — dziś: dysydent; tu: innowierca. [przypis edytorski]
dyssypacyjny — dyssypacja: rozpraszanie energii. [przypis edytorski]
dystancja — odległość. [przypis redakcyjny]
dystancji — odległości. [przypis redakcyjny]
dystans — tu: pewien odcinek (linii kolejowej). [przypis edytorski]
dystrakcja — coś, co rozprasza uwagę. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się; dawniej też: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozproszenie (uwagi, skupienia). [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozrywka. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — roztargnienie, rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia; daw. także: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis redakcyjny]
dystrakcja — tu: rozproszenie (uwagi). [przypis edytorski]
dystrakcja (z łac.) — rozerwanie, niepokój. [przypis redakcyjny]
dystrakcya — dziś rozproszenie uwagi; daw. rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakt — człowiek roztargniony. [przypis edytorski]
Dystros — marzec, rok 68 n.e. [przypis tłumacza]
dystrybucja — tu: dawna nazwa sklepu z wyrobami tytoniowymi. [przypis redakcyjny]
dystrybucja (z łac.) — rozdział dóbr, rozprowadzenie. [przypis redakcyjny]
dystrybucji — rozdawnictwa. [przypis redakcyjny]
dystych — dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
dystych — dwuwiersz, utwór składający się z dwóch wersów. [przypis edytorski]
dystylator — tu: fabrykant wódek (dziś: destylator). [przypis redakcyjny]
dystylowali — odkraplali, wypacali. [przypis redakcyjny]
dystylują — przepędzają w alembikach. [przypis redakcyjny]
dystyngowańszy — dziś popr.: bardziej dystyngowany. [przypis edytorski]
dystyngowanie — wytwornie, elegancko. [przypis edytorski]
dystyngowany — elegancki, wytworny. [przypis edytorski]
dystyngowany — wytworny, elegancki. [przypis edytorski]
dystyngujący się — wyróżniający się. [przypis edytorski]
dystyngwować (z łac.) — odróżniać, podkreślać różnicę. [przypis redakcyjny]
dystyngwowany — wyróżniający się, poważny, dostojny. [przypis redakcyjny]
dystyngwowany — wyróżniający się, uchodzący za coś lepszego. [przypis redakcyjny]
dystyngwujący się — odróżniający się. [przypis edytorski]
dystynkcją — wyróżnienie, elegancję. [przypis redakcyjny]
dystynkcja (daw., z łac.) — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dystynkcja — elegancja i wytworność. [przypis edytorski]
dystynkcja — rozróżnienie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane, wytworne zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowane zachowanie. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: dystyngowany sposób bycia. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: elegancja i wytworność, dystyngowany sposób bycia. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: różnica, cecha odróżniająca. [przypis edytorski]
dystynkcja — tu: rozróżnienie; odróżnianie. [przypis edytorski]
dystynkcji — rozróżniania, znaczenia. [przypis redakcyjny]
dystynkcji — rozróżnienia. [przypis redakcyjny]
dystynktoria — odznaki. [przypis redakcyjny]
dysydenci — innowiercy. [przypis redakcyjny]
dysydent — innowierca. [przypis redakcyjny]
dysydent — w daw. Polsce: chrześcijanin innego wyznania niż katolickie, szczególnie protestant. [przypis edytorski]
dysymilacja (z łac.) — rozpodobnienie, odpodobnienie. [przypis edytorski]
dysymiluje (z łac.) — ukrywa, przemilcza. [przypis redakcyjny]
dysymulowała — udawała, ukrywała. [przypis redakcyjny]
dysymulowana — cierpiana, znoszona. [przypis redakcyjny]
dysymulowane — ukrywane. [przypis redakcyjny]
dyszeć — tu: oddychać. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma 3 os.lp: dyszy. [przypis edytorski]
dysze — dziś popr. forma 3 os. lp: dyszy. [przypis edytorski]
