Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 473 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 3618 przypisów.
Inimici Dei terram lingent (łac.) — Ps 71, 9. [przypis tłumacza]
inimicos (łac.) — nieprzyjaciół. [przypis edytorski]
inimicus homo (łac.) — nieprzyjazny człowiek. [przypis redakcyjny]
in impuris naturalibus (łac.) — w nieczystych sprawach natury. [przypis edytorski]
in impuris naturalibus (łac.) — w stanie nieczystym; żart. odwrócenie formuły „in puris naturalibus”: w czystym stanie naturalnym (tj. nago a. bez „skażenia” wpływem cywilizacji). [przypis edytorski]
in infinito (łac.) — w nieskończoności. [przypis redakcyjny]
in infinitum (łac.) — w nieskończoność, do nieskończoności. [przypis edytorski]
in infinitum (łac.) — w nieskończoność. [przypis edytorski]
in integro (łac.) — w całości. [przypis redakcyjny]
initia (łac.) — wstępne starania. [przypis redakcyjny]
Initium Calamitatis Regni (łac.) — początek nieszczęść królestwa. [przypis edytorski]
Initium sancti Evangelii (łac.) — początek św. Ewangelii. [przypis edytorski]
initium (z łac.) — początek. [przypis redakcyjny]
iniunctum (łac.) — zalecone. [przypis redakcyjny]
iniungimus (łac.) — poruczamy. [przypis redakcyjny]
In Iunio, id est (łac.) — w czerwcu, to jest. [przypis redakcyjny]
iniuria a. injuria (łac.) — szkoda, krzywda, uszczerbek, ujma; obraza, zniewaga, obelga. [przypis edytorski]
iniuria (łac.) — dosł. bezprawie; krzywda. [przypis edytorski]
iniuriam (łac.) — krzywdę. [przypis edytorski]
iniuriam (łac.) — krzywdę. [przypis redakcyjny]
iniuriam recentem (łac.) — świeżą krzywdę. [przypis redakcyjny]
iniurias (łac.) — srogości. [przypis redakcyjny]
in iusta defensione (…) iniuria (łac.) — w słusznej obronie życia, ciężką podrażniony obelgą. [przypis edytorski]
iniustitiam (łac.) — niesprawiedliwość. [przypis redakcyjny]
injuria (łac.) — zniewaga. [przypis edytorski]
injuriamus (łac.) — krzywdzimy. [przypis redakcyjny]
inkantacja — zaklęcie, czary. [przypis redakcyjny]
inkantacje — śpiewane lub recytowane zaklęcia, tu: przyzywające duchy itp. [przypis edytorski]
inkantat — właśc. inkantacja: zaśpiew, zaklęcie. [przypis edytorski]
inkarceraci — więźniowie. [przypis redakcyjny]
inkarcerować — uwięzić. [przypis redakcyjny]
inkarnacja — wcielenie. [przypis edytorski]
inkasent — osoba pobierająca opłaty. [przypis edytorski]
inkaust — atrament. [przypis redakcyjny]
inkaust — atrament (tu, ze względu na rytm, czytamy na cztery sylaby). [przypis redakcyjny]
inkaust — atrament (ze względu na rytm czytamy na cztery sylaby). [przypis redakcyjny]
inkaust — czernidło, atrament. [przypis redakcyjny]
inkaust (daw.) — atrament. [przypis edytorski]
inkaust (daw.) — atrament. [przypis redakcyjny]
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
INKA Z PLEMIENIA KESZUA ORAZ AYMARA — dziś popr.: Inkowie z plemienia Keczua oraz Ajmara. [przypis edytorski]
inklinacja i deklinacja — inklinacja: skłonność; w geodezji: nachylenie (kąt nachylenia); deklinacja: odmiana wyrazów przez przypadki i liczby; w geodezji: odchylenie (różnica pomiędzy azymutem magnetycznym a geograficznym). [przypis edytorski]
inklinacja — skłonność i sympatia do czegoś. [przypis edytorski]
inklinacja — skłonność. [przypis edytorski]
inklinacja — skłonność. [przypis redakcyjny]
inkogruencja — niezgodność, niestosowność. [przypis edytorski]
inkolat (z łac. incolatus) — mieszkający w cudzym kraju; cudzoziemiec wpisany do ksiąg miejscowych. [przypis edytorski]
inkomodować — niepokoić, denerwować. [przypis edytorski]
inkomodować (z łac., daw.) — sprawiać komuś kłopot. [przypis edytorski]
inkomodować (z łac. incommodum: niedogodność) — narażać na niewygody. [przypis edytorski]
inkomodować (z łac. incommodum: niedogodność, nieprzyjemność) — narażać na niewygody. [przypis redakcyjny]
inkomodować (z łac.) — niepokoić, męczyć, sprawiać kłopot. [przypis edytorski]
inkomodować (z łac.) — niepokoić, męczyć, sprawiać kłopot. [przypis redakcyjny]
inkomodować (z łac.) — niepokoić, pozbawiać wygody, sprawiać kłopot. [przypis redakcyjny]
inkomodować (z łac.) — niepokoić, przeszkadzać. [przypis edytorski]
inkomodować (z łac.) — sprawiać kłopot. [przypis edytorski]
inkongruencja — niezgodność. [przypis edytorski]
inkonweniencja — niedogodność. [przypis redakcyjny]
inkorporować (z łac.; daw.) — wcielać, uosabiać. [przypis edytorski]
inkrement — wzrost. [przypis redakcyjny]
inkrement (z łac.) — wzrost. [przypis edytorski]
inkrement (z łac.) — wzrost. [przypis redakcyjny]
In Kressendorf nichts neues (niem.) — W Kressendorfie nic nowego. [przypis edytorski]
inkrustacja — dekoracja umieszczana na powierzchni przedmiotu dekoracji, wykonywana z innego niż on materiału. [przypis edytorski]
inkrustacja — rodzaj umieszczanej na powierzchni przedmiotu dekoracji, wykonywanej z innego materiału niż ozdabiany przedmiot. [przypis edytorski]
inkrustowany — dekorowany poprzez układanie na powierzchni wzoru, zwykle z wyrafinowanych materiałów w rodzaju masy perłowej czy rzadkich odmian drewna. [przypis edytorski]
inkrustowany — ozdobiony wzorami z metalu, kości słoniowej lub masy perłowej. [przypis edytorski]
inkrustowany — ozdobiony wzorem wyłożonym np. z masy perłowej. [przypis edytorski]
inkrustowany — zdobiony. [przypis edytorski]
inkrustowany — zdobiony techniką inkrustacji, polegającą na wydrążaniu wgłębień w drewnie i wypełnianiu ich drewnem innego gatunku i koloru, względnie kością słoniową, metalem itp. [przypis edytorski]
inkrustowany — zdobiony techniką inkrustacji, polegającą na wydrążaniu wgłębień w drewnie i wypełnianiu ich drewnem innego gatunku i koloru, względnie kością słoniową, metalem itp. [przypis edytorski]
inkrustowany — zdobiony techniką inkrustacji, polegającą wykładaniu powierzchni przedmiotu układanymi we wzory płytkami z innych materiałów, np. masy perłowej, metalu, rzadkiego rodzaju drewna. [przypis edytorski]
inkryminowany — posądzany o coś. [przypis edytorski]
inkščia — tyliai cypi. [przypis edytorski]
inkštė, — tyliai dejavo. [przypis edytorski]
inkšti — tyliai cypti. [przypis edytorski]
inksi (gw.) — inni. [przypis autorski]
inksi (gw.) — inni. [przypis edytorski]
inksze (gw.) — inne. [przypis edytorski]
inkszy (gw.) — inny. [przypis edytorski]
inkubacja (z łac.) — spanie w świątyniach w celu otrzymania od bogów wskazówek. [przypis edytorski]
inkuby i sukkuby — uwodzicielskie demony, odpowiednio płci męskiej i żeńskiej. [przypis edytorski]
inkuby i sukuby — uwodzicielskie demony, odpowiednio płci męskiej i żeńskiej. [przypis edytorski]
inkunabuły (z łac.) — najwcześniejsze wytwory sztuki drukarskiej. [przypis edytorski]
inkursja (daw.) — napad. [przypis edytorski]
inkursja (z łac.) — najazd, napad. [przypis edytorski]
inkursja (z łac.) — najazd, napad. [przypis redakcyjny]
inkursja (z łac.) — najazd. [przypis edytorski]
inkursja (z łac.) — najazd. [przypis redakcyjny]
Henryk Sienkiewicz, Ogniem i mieczem, Ogniem i mieczem, tom pierwszy
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
inkwietować (łac.) — niepokoić. [przypis redakcyjny]
inkwietować — niepokoić. [przypis edytorski]
inkwirować — badać, przesłuchiwać, wypytywać. [przypis redakcyjny]
inkwizycja — badanie, dochodzenie. [przypis redakcyjny]
inkwizycja (daw., z łac.) — dochodzenie sądowe, śledztwo, badanie. [przypis edytorski]
inkwizycja — instytucja policyjno–sądowa, ustanowiona przez Kościół katolicki w w. XIII w celu walki z herezjami. Posługiwała się szpiegostwem i torturami, wydawała bardzo surowe wyroki. Zniesiona dopiero w XIX w. [przypis redakcyjny]
inkwizycja — śledztwo sądowe. [przypis redakcyjny]
inkwizycja — tu: śledztwo. [przypis redakcyjny]
inkwizycja — tu: sąd. [przypis edytorski]
inkwizycja — wybadywanie, śledztwo. [przypis redakcyjny]
inkwizycja (z łac.) — badanie, dochodzenie. [przypis edytorski]
Inkwizycja (z łac. inquisitio: śledztwo, badanie) — instytucja śledczo-sądownicza Kościoła katolickiego działająca od XIII do XIX wieku; pełna nazwa łac. Inquisitio haereticae pravitatis, Sanctum officium. W skład inkwizycji wchodziły trybunały biskupie i urzędy inkwizytorów mianowanych bezpośrednio przez papieża oraz współpracujące z nimi władze świeckie. Celem powstania inkwizycji (zw. też Świętym Oficjum) było śledzenie, przymusowe nawracanie i karania heretyków w oparciu o postanowienia ujęte w dokumentach soborowych, synodalnych oraz bullach papieskich. [przypis edytorski]
