Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 450 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | geografia, geograficzny | grecki | gwara, gwarowe | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | norweski | polski | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | ukraiński | włoski | wojskowy | żartobliwie
Według języka: wszystkie | polski
Znaleziono 933 przypisów.
iactantia (łac.) — chełpliwość. [przypis redakcyjny]
iambus (łac.) — jamb: staroż. miara wiersza (stopa), złożona z dwóch sylab, krótkiej i długiej. [przypis edytorski]
Iam (…) licebit (łac.) — „Co minęło, nie wróci; daremne błagania!” (Lucretius, De rerum natura, III, 928; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Iam matura thoris plenis adoleverat virginitas (łac.) — Już dziewictwo w całej pełni było dojrzałe do ślubnego łoża. [przypis tłumacza]
Iam nemo (…) templa (łac.) — „Człek zmęczony i życiem przesycony marnym,/ Nie raczy podnieść wzroku na niebios sklepienie!” (Lucretius, De rerum natura, II, 1037; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Iam perditae rei patrocinari (łac.) — bronić tak złej sprawy. [przypis redakcyjny]
ianitor (łac.) — odźwierny. [przypis edytorski]
Ianuarii (łac.) — stycznia. [przypis redakcyjny]
Id cinerem (…) sepultos (łac.) — „Wierzysz, iż trupy dbają o swój cień i popiół?” (Vergilius, Aeneida, IV, 34; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
idem (łac.) — tak samo. [przypis edytorski]
idem (łac.) — ten sam. [przypis edytorski]
idem (łac.) — to samo. [przypis edytorski]
idem velle [atque] idem nolle (łac.) — chcieć tego samego [oraz] tego samego nie chcieć; na tym polega mocna przyjaźń wg słów Sergiusza Katyliny (Salustiusz, De coniuratione Catilinae, XX 4). [przypis edytorski]
Ideo audite, gentes, quanta ego faciam eis. Audi terra: ecce ego adducam mala (łac.) — „Tak mówił Pan: Zastanówcie się na drogach, a spojrzyjcie i pytajcie się o ścieżkach starych, która by była dobra, a chodźcie nią, a znajdziecie odpocznienie duszy waszej: tedy odpowiadali: Nie będziemy chodzili. „A gdybym postanawiał nad wami stróżów, mówiąc: Słuchajcie głosu trąby! tedy mawiali: Nie będziemy słuchać. „Przetoż słuchajcie, o narody, co Ja im uczynię. Słuchaj ziemio, oto przywiodę złe, etc”. [przypis tłumacza]
ideoplastia (z łac.) — ucieleśnienie idei dokonujące się poprzez osobę medium, rodzaj „wylewania się” energii (pobudzenie siły nerwowo-mięśniowej) poza organizm medium następujące pod wpływem wyobrażeń czy bodźców z zaświatów i objawiające się czynnościami mimowolnymi (i. pozytywna) lub zablokowaniem możności wykonania określonych czynności (i. negatywna); termin XIX-wiecznego mediumisty, Juliana Ochorowicza, związany z jego teorią zjawisk mediumicznych, Ochorowicz wyróżnił trzy rodzaje ideoplastii: bierną (wrażeń), czynną (ruchów) i materialną (troficzną). [przypis edytorski]
id est (łac.) — to jest. [przypis edytorski]
id est (łac.) — to jest. [przypis tłumacza]
id genus omne (łac.) — „I inni tego rodzaju” (Horatius, Satirae, I, 2, 2; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
idiopatyczny (łac.) — o nieznanym pochodzeniu. [przypis edytorski]
Id maxime quemque decet, quod est cuiusque suum maxime (łac.) — Cicero de Off. I, 31; cyt. u Montaigne, Próby, III, 1. „To najbardziej każdemu przystoi, co jest przede wszystkim jego właściwością”. [przypis tłumacza]
idola maiora et minora (łac.) — idole większe i mniejsze. [przypis edytorski]
idola sua proiecta, Hamnon scilicet, Suentebuek, Vitelubbe, Radegast cum ceteris erexerunt (łac.) — porzuciwszy swoje bóstwa, to jest Hamnona, wznieśli inne, Suentebeka, Viteluba i Radegasta. [przypis edytorski]
idolum (starop., z łac.) — bałwan. [przypis redakcyjny]
Id (…) transcurrerunt (łac.) — „Wykonacie to za pomocą samych rozpędzonych koni, jeśli je rozkiełzane pchniecie na wroga ostrogami: pamięć ludzka niesie, że konnica rzymska często tak walczyła ku swej chwale. Zdjąwszy tedy wędzidła, przejechali przez wroga, dwa razy tam i z powrotem, czyniąc straszliwy pogrom” (Livius Titus, Ab Urbe condita, XL, 40; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
igne et ferro (łac.) — ogniem i żelazem. [przypis redakcyjny]
ignis (łac.) — ogień, pożar. [przypis edytorski]
ignorabimus (łac.) — 1 os. lm cz.przysz., nie będziemy wiedzieli, tu w znaczeniu: nie uda nam się dowiedzieć. [przypis edytorski]
ignorabimus (łac.) — nie będziemy wiedzieli. [przypis edytorski]
ignorantia legis (łac.) — nieznajomość prawa. [przypis edytorski]
ignoratio elenchi (łac.) — zgubienie wątku rozumowania, rozmijanie się z meritum sprawy. [przypis edytorski]
Ilex paraguanensis (łac., bot.) — ostrokrzew paragwajski; jego potoczna hiszpańska nazwa to yerba mate, a portugalska erva-mate. [przypis edytorski]
Iliacos intra muros peccatur et extra (łac.) — Wewnątrz trojańskich murów błądzą i poza nimi (Horacy, Listy, I, 2, w. 16). [przypis edytorski]
Iliud (…) una (łac.) — „Lecz tego ci nie mówią, że w owych opałach,/ Nie będziesz miał tych pragnień ani zachceń zgoła!” (Lucretius, De rerum natura, III, 913; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Illa lingua ac character quo antiquitus scripta est (…) (łac.) — Ks. II: „Ów język i charakter, w którym z dawien dawna spisane było prawo, przetrwał tak aż do Siedemdziesięciu”. [przypis tłumacza]
Illam (…) ruinam (łac.) — „Więc jeśli przemoc sroga przedwcześnie mi porwała/ Tę lepszą część mej duszy;/ To na cóż czekam jeszcze z tą drugą częścią z ciała/ Z tym „ja” mniej miłym, wiotszym?/ Wszak dzień ów, dzień rozłąki, obu nas w grobie kruszy!” (Horatius, Odae, II, 17, 5; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
ille beatus (…) est (łac.) — „Tego szczęście jest złote, jego pozłacane” (Seneca [Minor], Epistulae morales ad Lucilium, 115; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Ille (…) caput (łac.) — „Choćbyś głowę żelazem i spiżem spancerzył,/ Śmierć ją wydrze zbyt snadno z tej mocnej fortecy” (Propertius, Elegiae, III, 18, 25; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
Ille enim magnus et nobilis est, qui more magnae ferae scit latratus canum securus exaudire (łac.) — Ten bowiem jest wielki i szlachetny, kto zwyczajem wielkiego zwierza słucha spokojnie szczekania psów (Seneka, De ira, XI, 32, 2; cytat niedokładny). [przypis redakcyjny]
Ille simul manibus tendit divellere nodos (łac.) — Oburącz targa z siebie dręczące kajdany. [przypis tłumacza]
illustris (łac.) — oświecony. [przypis edytorski]
illustrissimus princeps (łac.) — najjaśniejszy książę. [przypis redakcyjny]
iluminaci a. Zakon Iluminatów (z łac. illuminatus: oświecony) — tajne stowarzyszenie założone w Bawarii w 1776, mające na celu propagowanie oświeceniowych idei równości i racjonalizmu; w 1784 razem z innymi tajnymi stowarzyszeniami zakazane przez państwo i zlikwidowane. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — tu: wyobrażenie, pomysł. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]
imaginacja (z łac.) — wyobraźnia, wyobrażenie. [przypis edytorski]
imagines mortuorum (łac.) — widma zmarłych. [przypis edytorski]
imaginować sobie (daw., z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imaginować (z łac.) — wyobrażać. [przypis edytorski]
imago (łac.) — Obraz (Boga). [przypis tłumacza]
imainacja (z łac. imaginatio) — wyobraźnia, wyobrażenie. [przypis redakcyjny]
imainować a. imaginować (z łac. imaginare) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis redakcyjny]
imainować sobie (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imainować (z łac.) — popr. imaginować, wyobrażać. [przypis edytorski]
imainować (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]
imbecilitas praecox (łac.) — określenie niewystępujące we współczesnej medycynie, oznaczające przedwczesną degenerację umysłową. [przypis edytorski]
imbelles (łac.) — niewojennych. [przypis redakcyjny]
imberbis iuvenis custode remoto (łac.) — w młodym wieku pozbawiony opieki. [przypis edytorski]
imbibere (łac.) — skorzystać. [przypis redakcyjny]
imfamia (z łac.) — hańba, niesława, pozbawienie praw. [przypis edytorski]
imitari (łac.) — naśladować. [przypis edytorski]
immarcescibilem (łac.) — niezwiędłe, niezatarte. [przypis redakcyjny]
immediate (łac.) — bezpośrednio. [przypis redakcyjny]
Immunis (…) mica (łac.) — „Kto czystą ręką dotknie ołtarzy,/ Choć nie da bóstwu żertwy bogatej, Gdy świętą mąkę i sól zapraży/ Snadnie ubłaga gniewne penaty” (Horatius, Odae, III, 23, 17; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
immunitas (łac.) — nietykalność, przywilej. [przypis edytorski]
immunitatem (łac.) — wolności. [przypis redakcyjny]
immunitatis (łac.) — przywilej nietykalności. [przypis redakcyjny]
imo praxim (łac.) — mimo zwyczaju. [przypis redakcyjny]
impacjencja (z łac.) — niecierpliwość. [przypis edytorski]
impari nec eo quem Veritas meretur affectu (łac.) — nie z takim samym uczuciem i nie z takim, na jakie by prawda zasługiwała. [przypis redakcyjny]
imparitatem (łac.) — nierówność; tu: o zarzucie niższości stanu. [przypis edytorski]
imparitatem zadać (z łac.) — uznać za niegodnego. [przypis redakcyjny]
impedimenta (łac.) — przeszkody. [przypis redakcyjny]
impedimenta (łac.) — przeszkody, utrudnienia. [przypis redakcyjny]
impedimenta (z łac.) — przeszkody. [przypis edytorski]
impedimentum (łac.) — bagaż, przeszkoda. [przypis edytorski]
impedimentum (łac.) — przeszkoda, kłopot. [przypis edytorski]
impedimentum (z łac.) — przeszkoda; tu B. lm impedimenta. [przypis redakcyjny]
impediment (z łac.) — przeszkoda, kłopot. [przypis redakcyjny]
impediment (z łac.) — przeszkoda. [przypis edytorski]
impediment (z łac.) — przeszkoda. [przypis redakcyjny]
impedyment (z łac.) — zawada, przeszkoda. [przypis edytorski]
imperatores (łac.) — tutaj: przodownicy młodzieży. [przypis redakcyjny]
imperatywny (z łac.) — rozkazujący; stanowczy. [przypis edytorski]
imperatyw (z łac.) — nakaz, zasada. [przypis edytorski]
Imperet (…) hostem (łac.) — „Ma, dopóki wróg walczy, władzy, siły zażyć,/ Ale gdy wróg na ziemi, ma mieć nad nim litość” (Horatius, Odae, II, 51; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]
imperiose (łac.) — hardo. [przypis redakcyjny]
imperiosus mulier (łac.) — chciwy władzy babsztyl. [przypis redakcyjny]
imperium in imperio (łac.) — państwo w państwie. [przypis edytorski]
imperium (łac.) — cesarstwo. [przypis redakcyjny]
imperium (łac.) — państwo. [przypis redakcyjny]
imperium potissimum floret (łac.) — państwo najbardziej kwitnie. [przypis redakcyjny]
Imperium Romanum (łac.) — imperium rzymskie. [przypis edytorski]
Imple facies eorum ignominia; et quaerent nomen tuum Domine (łac.) — napełnij ich twarze hańbą i niech szukają Twego imienia, Panie (Ps 83, 17). [przypis edytorski]
implicite (łac.) — do wydedukowania z kontekstu, domyślnie. [przypis edytorski]
implicite (łac.) — w sposób wynikający z kontekstu, dorozumiany; niejawnie. [przypis edytorski]
impluvium (łac.) — płytki zbiornik wodny w atrium, gromadzący wodę deszczową. [przypis edytorski]
imponderabilia (z łac.) — rzeczy nieuchwytne, dosł. niedające się zważyć (tj. dokładnie określić), ale mające wpływ na rzeczywistość a. bieg jakiejś sprawy. [przypis edytorski]
imponderabilia (z łac.) — rzeczy nieuchwytne, dosł. niedające się zważyć (tj. dokładnie określić), ale mające wpływ na rzeczywistość a. bieg jakiejś sprawy. [przypis edytorski]
