Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | botanika | francuski | hiszpański | łacina, łacińskie | mitologia rzymska | niemiecki | portugalski | potocznie | rosyjski | rodzaj żeński | włoski

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 361 przypisów.

vere (łac.) — w rzeczy samej, w istocie. [przypis edytorski]

vere nobilis (łac.) — prawdziwy szlachcic. [przypis redakcyjny]

Vere tu es Deus absconditus (łac.) — Iz 45, 15: „Zaiste, tyś jest Bóg ukryty”. [przypis tłumacza]

Vere tu es Deus absconditus (łac.) — „Zaprawdę, ty jesteś Bóg ukryty”. [przypis tłumacza]

vergentibus patriae nostrae fatis (łac.) — wskutek zmiany losów ojczyzny naszej. [przypis redakcyjny]

vergit (…) Fioniam (łac.) — styka się z oceanem od strony Fionii. [przypis redakcyjny]

Veri adoratores (łac.) — J 4, 23: „Prawdziwi czciciele”. [przypis tłumacza]

Veri juris (łac.) — Veri juris germanaeque justitiae solidam et expressam effigiem nullam tenemus; umbra et imaginibus utimur. Cicero De Off. III, 17, cyt. Montaigne III. 1. [przypis tłumacza]

veritabilis (łac.) — prawdziwy. [przypis edytorski]

veritas est in puteo (łac.) — prawda leży głęboko. [przypis edytorski]

veritas (łac.) — prawda. [przypis edytorski]

Veritas norma sui et falsi est (łac.) — prawda jest normą samej siebie i fałszu (zdanie Spinozy z dzieła Etyka w porządku geometrycznym dowiedziona). [przypis edytorski]

Veritas odium parit (łac.) — prawda rodzi nienawiść. [przypis edytorski]

veritates (łac.) — prawdy. [przypis edytorski]

verius dicam (łac.) — prawdę mówiąc. [przypis redakcyjny]

verius dicam (łac.) — zgodniej z prawdą powiem. [przypis redakcyjny]

verius dicendo: potui, sed nolui (łac.) — prawdę mówiąc: mogłem, lecz nie chciałem. [przypis redakcyjny]

verius (łac.) — właściwiej. [przypis redakcyjny]

vernae (łac.) — w staroż. Rzymie: niewolnicy urodzeni w domu pana. [przypis edytorski]

ver sacrum (łac.) — co święte. [przypis edytorski]

Versamur (…) usque (łac.) — „Kręcimy się dokoła i tkwimy w tym kole…” (Lucretius, De rerum natura, III, 1093; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

verte folium (łac.) — odwróć kartę. [przypis edytorski]

Verum enim vero (…) meus deus fidius (łac.) — Nagromadzenie wyrażeń, które wszystkie mają oznaczać: zaprawdę. [przypis tłumacza]

verum impendere vitae (łac.) — prawdą opłacić życie. [przypis edytorski]

verum (łac.) — prawda. [przypis edytorski]

verus vir (łac.) — prawdziwy mąż. [przypis edytorski]

vestigia (łac.) — ślady. [przypis redakcyjny]

vestimenta (łac.) — suknie. [przypis redakcyjny]

vestimentorum (łac.) — szaty. [przypis redakcyjny]

vestiplica (łac.) — niewolnica (służąca) układająca szaty. [przypis edytorski]

vetitum (łac.) — to, co zabronione; zakaz, przeszkoda, tama. [przypis edytorski]

vetitum (łac.) — zakaz; to, co zabronione. [przypis edytorski]

veto (łac.) — nie pozwalam. [przypis redakcyjny]

veto (łac.) — nie pozwalam; w daw. Polsce formuła zrywająca obrady. [przypis edytorski]

veto (łac.) — sprzeciw; położył veto na część jej funduszów: zabronił jej tą częścią rozporządzać. [przypis redakcyjny]

veto (z łac. veto: nie pozwalam) — sprzeciw. [przypis edytorski]

vetulam compellit egestas (łac.) — pilnującym się prawo sprzyja. [przypis tłumacza]

vetustas non opera solum, sed ipsam exedit naturam (łac.) — starość nie tylko dzieła, ale samą nawet naturę niszczy. [przypis redakcyjny]

Vexilla regis prodeunt inferni (łac.) — Oto postępują naprzód proporce króla piekieł. (Przypis autora). [przypis autorski]

via dolorosa (łac.) — dosł.: droga cierpienia; droga krzyżowa. [przypis edytorski]

via eminentiae (łac.) — drogą przewyższania. [przypis edytorski]

via facti (łac.) — drogą faktów dokonanych. [przypis edytorski]

via facti (łac.) — drogą faktu (dokonanego). [przypis edytorski]

via lactea (łac.) — droga mleczna. [przypis edytorski]

via media (łac.) — droga środkowa; tradycyjne określenie filozoficznej zasady umiarkowania, unikania skrajności. [przypis edytorski]

via negationis (łac.) — przez negację, drogą zaprzeczenia. Termin odnosi się do reguł definiowania Boga, zaproponowanych przez Tomasza z Akwinu: via negationis (negatywna) i via eminentiae (pozytywna). Tomasz z Akwinu a. Akwinata (ok. 1225–1274) włoski filozof scholastyczny, teolog i dominikanin. [przypis edytorski]

viceregem (łac.) — wicekrólem. [przypis redakcyjny]

vice-rex (łac.) — wicekról. [przypis edytorski]

vice-rex (łac.) — wicekról, zastępujący króla. [przypis edytorski]

vice versa (łac.) — na wzajem. [przypis edytorski]

vice versa (łac.) — odwrotnie, na odwrót, wzajemnie. [przypis edytorski]

vicinarum gentium (łac.) — sąsiednie narody. [przypis redakcyjny]

vicissitudines adverso pectore (łac.) — odmiany odważnym sercem. [przypis redakcyjny]

vicissitudo (łac.) — przemiana. [przypis redakcyjny]

vicissitudo (łac.) — zmiana. [przypis redakcyjny]

vicit (łac.; 3 os. lp) — zwyciężył. [przypis edytorski]

victima (łac.) — ofiara. [przypis redakcyjny]

victimam, non indago (łac.) — ofiarę, nie dochodzę. [przypis redakcyjny]

Victoria (…) hostes (łac.) — „Bo nie jest to zwycięstwo, jeśli wróg nie uzna/ Swej przegranej, chociażby nie wiem jak pobity” (Claudianus, De sexto consulatu Honorii, w. 248; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

Victoria Regia (łac., bot.) — Wiktoria królewska, roślina wodna z dorzecza Amazonki, mająca ogromne, okrągłe liście o podniesionym brzegu, uprawiana w wielu ogrodach botanicznych, w ogrzewanych basenach. [przypis edytorski]

victoria uti (łac.) — ze zwycięstwa korzystać. [przypis redakcyjny]

victor triumphator (łac.) — zwycięzca triumfator. [przypis redakcyjny]

victricem ad osculum dexteram (łac.) — zwycięską prawicę do pocałowenia. [przypis redakcyjny]

Victricia Signa (łac.) — zwycięskie znaki. [przypis edytorski]

Victrix (…) Catoni (łac.) — „Bóstwa się oświadczyły za zwycięzców sprawą; Katon za zwyciężonych…” (Lucanus, Pharsalia, I, 128; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

Victrix (łac.) — zwycięska; tytuł honorowy, przyznawany poszczególnym legiom w uznaniu wyjątkowych zasług w boju. [przypis edytorski]

victualia (łac.) — żywność. [przypis redakcyjny]

victus (łac.) — zwyciężony. [przypis edytorski]

vicus (łac.) — część Rzymu, osiedle. [przypis edytorski]

Vide an mentiar (łac.) — Hi 6, 28: „Obacz, jeśli kłamię”. [przypis tłumacza]

videant consules (łac.) — niech baczą konsulowie; początek senackiej formuły wzywającej konsulów do wprowadzenia stanu wyjątkowego. [przypis edytorski]

vide et responde (łac.) — bacz i odpowiadaj. [przypis redakcyjny]

videlicet (łac.) — to znaczy. [przypis edytorski]

Video et gaudeo (łac.) — Widzę i cieszę się. [przypis edytorski]

videre faciem domini (łac.) — widzieć oblicze Pańskie. [przypis redakcyjny]

Vide si via iniquitatis in me est (łac.) — Ps 138, 24: „Patrz czy droga nieprawości we mnie jest”. [przypis tłumacza]

Videsne quis venit? (łac.) — Czy widzisz, kto idzie? [przypis edytorski]

videtur (łac.) — zda się. [przypis redakcyjny]

vigeat veritas, et pereat mundus (łac.) — niech rozkwita prawda i niech ginie świat (choćby miał zginąć świat). [przypis edytorski]

vigilantia (łac.) — czujność. [przypis redakcyjny]

vigilantis somnia (łac.) — sen na jawie. [przypis edytorski]

vigilantium somnia (łac.) — sen na jawie. [przypis edytorski]

Vigilate ergo, quia nescitis (łac.) — Czuwajcie przeto, ponieważ nie wiecie. [przypis autorski]

vigor (łac.) — krzepkość. [przypis redakcyjny]

villa regia (łac.) — pałac królewski. [przypis edytorski]

vim publicam, crimen (łac.) — gwałt publiczny, zbrodnia. [przypis edytorski]

vim vitalem (łac.) — siłę życiową. [przypis edytorski]

Vince in bono malum (łac.) — Rz 12, 21. „Złe dobrem zwyciężaj”. [przypis tłumacza]

vincere et victoria uti non idem est (łac.) — zwyciężać, a korzystać ze zwycięstwa nie toż samo jest. [przypis redakcyjny]