Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | chiński | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 10736 przypisów.
koneksja — stosunek. [przypis redakcyjny]
koneksje — złączenie, związek. [przypis redakcyjny]
koneksje — związki, powiązania. [przypis edytorski]
koneksje — związki, powiązania rodowe. [przypis edytorski]
koneksjom — związkom, pokrewieństwom. [przypis redakcyjny]
koneser — znawca. [przypis redakcyjny]
konew (daw.) — duże naczynie. [przypis edytorski]
konew (daw.) — dzban. [przypis edytorski]
konew — naczynie do noszenia i przechowywania płynów. [przypis edytorski]
konew — rodzaj naczynia do przenoszenia i przechowywania płynów. [przypis edytorski]
konfabulować — bajać, zmyślać, opowiadać niestworzone rzeczy. [przypis edytorski]
Konfederaci — zobacz przypisek w Introdukcji. [przypis redakcyjny]
konfederacją — dziś popr. forma B. lp: konfederację. [przypis edytorski]
konfederacja barska (1768–1772) — zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w Barze na Podolu w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, przeciwko Imperium Rosyjskiemu i królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. [przypis edytorski]
konfederacja barska (1768–1772) — zbrojny związek szlachty polskiej utworzony w miejscowości Bar na Podolu w obronie wiary katolickiej i niepodległości Rzeczypospolitej, przeciwko Imperium Rosyjskiemu i królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu. [przypis edytorski]
Konfederacja Dysydentów — w r. 1767, zawiązana z poduszczenia rosyjskiego; sama przez się bezsilna; znaczenie jej wynikało jedynie stąd, że, odwoławszy się do współwierczych dworów o opiekę, dała im pozór mieszania się do spraw wewnętrznych Rzeczypospolitej na żądanie jej własnych obywateli. [przypis redakcyjny]
Konfederacja jest w Polsce tym, czym była w Rzymie dyktatura — por. Wstęp. [przypis redakcyjny]
Konfederacja Korczyńska — konfederacja zawiązana w 1438 r. w Nowym Mieście Korczynie pod wodzą biskupa Zbigniewa Oleśnickiego (1389–1455), wymierzona przeciwko opozycji szlacheckiej sprzyjającej czeskiemu husytyzmowi. [przypis edytorski]
Konfederacja Radomska — pod wodzą Karola Radziwiłła. [przypis redakcyjny]
Konfederacja — Skarga ma tu na myśli Konfederację warszawską, czyli uchwałę, podjętą 28 stycznia 1573 r. na sejmie konwokacyjnym w Warszawie, zapewniającą swobody wyznania szlachcie w Rzeczypospolitej. [przypis edytorski]
konfederacja — w życiu politycznym Grecji takie tajne związki, zwane heteriami, odgrywały wielką rolę; zakazane prawem, szerzyły się, ilekroć krecia robota popłacała; w walkach o niepodległość Grecji nowożytnej spisek powstańczy rozwijał się w heteriach. [przypis tłumacza]
konfederacji, kaci, wypłaci — Słowacki, pochodzący z Kresów, wymawiał głoskę ć półmiękko, jak Ukraińcy i Rosjanie, dlatego te wyrazy w jego ustach się rymowały. [przypis edytorski]
Konfederacya — Skarga ma tu na myśli Konfederację warszawską, czyli uchwałę podjętą 28 stycznia 1573 r. na sejmie konwokacyjnym w Warszawie, zapewniającą swobody wyznania szlachcie w Rzeczypospolitej. [przypis edytorski]
Konfederat barski — uczestnik Konfederacji Barskiej z 1768 r. [przypis edytorski]
konfederat barski — uczestnik konfederacji, która została zawiązana w Barze w 1768 r. [przypis edytorski]
konfederatka — czapka rogatywka z futrzanym otokiem; nazwa pochodzi od konfederacji barskiej (1768–1772) zawiązanej przez szlachtę polską w miejscowości Bar na Podolu przeciw królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu oraz ingerencji Rosji w sprawy Polski (konfederaci żądali zniesienia praw uchwalonych pod naciskiem Rosji, dających m. in. równouprawnienie innowiercom), traktowanej niekiedy jako pierwsze polskie powstanie narodowe. [przypis edytorski]
konfederatka — noszona przez konfederatów barskich czapka rogatywka, obszyta futrem, często ozdobiona czaplim piórem. [przypis edytorski]
konfederaty — dziś popr. forma M. lm: konfederaci. [przypis edytorski]
konfekta (daw., z niem.) — słodycze. [przypis edytorski]
konfekt — tu: słodycze. [przypis edytorski]
konfekty (daw., od niem. Konfekt) — owoce smażone w cukrze, słodycze. [przypis edytorski]
konfekty (daw.) — owoce smażone w cukrze, słodycze. [przypis edytorski]
konferencja — rozmowa. [przypis redakcyjny]
Konferencja zwołana z inicjatywy belgijskich pisarzy, prawników i osób związanych z kulturą zgromadziła około 300 delegatów z całego świata. S. Ricetson, The Birth of the Berne Union, „COLUM.-VLA J.L. & ARTS” 9 (1986), s. 4, Angielski tekst rezolucji można znaleść w: J. Ginsburg, S. Ricketson, International Copyright and Neighbouring Rights: The Berne Convention and Beyond, 2nd Edition, Oxford 2006, s. 46. [przypis autorski]
konferować — tutaj: zdawać na kogo, udzielać. [przypis redakcyjny]
konferować — tu z łac.: powierzyć. [przypis edytorski]
konferowany — dany. [przypis redakcyjny]
konfesata — w dawnym prawie: zeznanie wymuszone torturami. [przypis edytorski]
konfesata (z łac.) — przesłuchanie. [przypis edytorski]
konfesaty — zeznania. [przypis redakcyjny]
konfesja (rel.) — grobowiec świętego lub przedsionek prowadzący do jego grobu umieszczonego pod głównym ołtarzem. [przypis edytorski]
konfesja (z łac.) — wyznanie, zeznanie. [przypis edytorski]
konfessaty (lm) — zeznania; istniały dwa rodzaje konfessaty: libera confessata (wolne zeznania) i confessata torturata (zeznania na torturach, wymuszone). [przypis redakcyjny]
konfidenci — powiernicy, zausznicy. [przypis redakcyjny]
konfidencją — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencja (daw.) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac. confidentia: zaufanie) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (daw., z łac.) — poufałość, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (łac.) — zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja — poufałość. [przypis edytorski]
konfidencja — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencja — tu: poufałość. [przypis edytorski]
konfidencja — tu: zwierzenie. [przypis edytorski]
konfidencja — zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zażyłość. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zaufanie, zwierzenie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis edytorski]
konfidencja (z łac.) — zażyłość, zaufanie. [przypis redakcyjny]
konfidencjonalnie (z łac.) — poufale, z zażyłością; w zaufaniu. [przypis edytorski]
konfidencjonalny — poufny. [przypis edytorski]
konfidencjonalny — tu: poufny. [przypis edytorski]
konfidencyja — poufałość. [przypis redakcyjny]
konfidencyja — tu: poufałość. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: osoba zaufana, której powierza się sekrety; powiernik. [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (daw., z łac.) — zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (przestarz.) — osoba zaufana, zausznik, powiernik, przyjaciel. [przypis edytorski]
konfident — tu: człowiek zaufany, osoba, której można się zwierzyć. [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., daw.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — poufały przyjaciel. [przypis redakcyjny]
konfident (z łac.) — powiernik. [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, ktoś, na kim można polegać (dziś: donosiciel). [przypis redakcyjny]
konfident (z łac., przestarz.) — tu: zaufany przyjaciel, powiernik (dziś: donosiciel). [przypis edytorski]
konfident (z łac.) — zaufana osoba. [przypis edytorski]
konfidować — zwierzać się. [przypis edytorski]
konfidować — zwierzać się. [przypis redakcyjny]
konfirmacją — [forma B.lp r.ż.] zatwierdzenie. [przypis redakcyjny]
konfirmacja (łac.: potwierdzenie) — w Kościołach protestanckich: obrzęd uroczystego przyjęcia do wspólnoty kościelnej, odpowiednik jednocześnie pierwszej komunii i bierzmowania w Kościele katolickim. [przypis edytorski]
konfirmacja (z łac.) — zatwierdzenie. [przypis edytorski]
konfirmował — zatwierdzał. [przypis redakcyjny]
konfiskacją — zabraniem majątku przez urząd. [przypis redakcyjny]
konfiskaty (…) w republice przynosiłyby tę szkodę, iż odejmowałyby równość będącą jej duszą, pozbawiając obywatela niezbędnych środków — Zdaje mi się, że republika ateńska zanadto lubiła konfiskaty. [przypis autorski]
konformować — układać. [przypis redakcyjny]
konfortować (daw., z łac.) — pokrzepiać, pocieszać. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bractwo. [przypis edytorski]
konfraternia (z łac.) — bratanie się. [przypis edytorski]
konfraterni — pobratymstwa. [przypis redakcyjny]
konfrater (z łac.) — współbrat. [przypis edytorski]
konfrontacja Wyznań z tym, co nam obiektywnie wiadomo o życiu pisarza… — najświetniejszą taką konfrontacją są studia Fagueta: Vie de Rousseau i Les amies de Rousseau. Oprócz tych dwóch książek, ogłosił Faguet równocześnie w „roku jubileuszowym” (1912) jeszcze trzy inne: Rousseau artiste, Rousseau penseur i Rousseau contre Molière. [przypis tłumacza]
konfrontować — porównać, zestawić. [przypis redakcyjny]
Konfucjusz (551–479 p.n.e.) — chiński filozof, nauczyciel i reformator. [przypis edytorski]
Konfucjusz (551–479 p.n.e.) — chiński filozof, nauczyciel i reformator, twórca konfucjanizmu, doktryny filozoficzno-religijnej polegającej na założeniu, że przestrzeganie obowiązków i zachowywanie tradycji prowadzi do zbudowania idealnego społeczeństwa funkcjonującego w pokoju. [przypis edytorski]
Konfucjusz (551–479 p.n.e.) — chiński filozof, twórca konfucjanizmu, doktryny filozoficzno-religijnej polegającej na założeniu, że przestrzeganie obowiązków i zachowywanie tradycji prowadzi do zbudowania idealnego społeczeństwa funkcjonującego w pokoju. [przypis edytorski]
konfudować — zbijać z tropu, zawstydzać, wprawiać w zakłopotanie. [przypis edytorski]
konfundować (daw.) — zawstydzać. [przypis edytorski]
