Edmondo de Amicis
Serce
Wtedy w obawie nieszczęścia napisał ojciec do konsulatu włoskiego w Buenos Aires prosząc o zarządzenie...
Twórczość
powieść psychologiczna
Starożytność
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Artykuł naukowy
Ballada
Baśń
Dramat
Dramat romantyczny
Dramat współczesny
Epika
Epos
Esej
Felieton
Komedia
Liryka
List
Opowiadanie
Pamiętnik
Pieśń
Poemat
Powiastka filozoficzna
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
powieść historyczna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Romans
Rozprawa
Tragedia
Traktat
Wiersz
Arystofanes
Chmury
Potem nam synek — ten oto, się rodził,
Mnie i mej zacnej małżonce: więc zaraz
Jęliśmy...
Charles Baudelaire
Wiersz ten ci święcę...
jeśli los ma zdarzyć,
Iż szczęśliwie, jak okręt wichrami goniony,
Imię moje epoki dojdzie oddalonej...
Tadeusz Boy-Żeleński
Marzenie i pysk
Potrącone przeze mnie zagadnienie, czy powinno się mówić Hedda Gabler czy Gablerówna, Cléo de Merodes...
Stanisław Brzozowski
Widma moich współczesnych
Naokoło tylko maski, cienie, bezkształtne widma!
— Przechodniu, kim jesteś?
— Och, nie nazywaj mnie.
— Dlaczego? Bratem...
Stanisław Brzozowski
Widma moich współczesnych
Miarą człowieka jest stosunek jego do własnego imienia! U nas jest ono zmorą, której lękają...
Stanisław Brzozowski
Widma moich współczesnych
Dlaczego boi się każdy, że twarz jego okazać się może maską? Skąd w ludziach obawa...
George Gordon Byron
Don Juan
Spał więc bez widzeń Juan, lecz panienka,
Co była taka dobra i troskliwa,
Zatrzymała się...
George Gordon Byron
Don Juan
Wymienię kilku, aby zwiększyć mowy
Naszej eufonię: Orłów i Strogonów,
Lwów, Bezborodko, Arseniew-Grek nowy,
Płatów...
Motyw: Imię
Znaną rzeczą jest, że imiona bywają znaczące, a niekiedy określają los tych, którzy je noszą. Z tego powodu motyw ten znalazł się na naszej liście. Zmiana imienia wiąże się niekiedy z przemianą wewnętrzną bohatera (tak jest w przypadku dumnego Jacka Soplicy, który został na znak pokuty i przyjęcia postawy pokory księdzem Robakiem). Natomiast w Bartku Zwycięzcy Sienkiewicza czytamy: ,,Bohater mój nazywał się Bartek Słowik, ale ponieważ miał zwyczaj wytrzeszczać oczy, gdy do niego mówiono, przeto sąsiedzi nazywali go: Bartek Wyłupiasty. Ze słowikiem istotnie mało miał wspólnego, natomiast jego przymioty umysłowe i prawdziwie homeryczna naiwność zjednały mu także przezwisko: Głupi Bartek. To ostatnie było najpopularniejsze i zapewne samo jedno tylko przejdzie do historii, chociaż Bartek nosił jeszcze czwarte, urzędowe. Ponieważ wyrazy: człowiek i słowik, nie przedstawiają dla ucha niemieckiego żadnej różnicy, a Niemcy lubią w imię cywilizacji przekładać barbarzyńskie słowiańskie nazwy na bardziej kulturny język, przeto w swoim czasie przy spisach wojskowych miała miejsce następująca rozmowa: --- Jak się nazywasz? --- pytał Bartka oficer. --- Słowik. --- Szloik?... Ach! ja. Gut. I oficer napisał: ,,Mensch"." To żartobliwy obrazek, ale mimo to pokazuje, że sprawy imienia bywają niezwykle poważne i znaczące.
