Motyw: Cisza

Cisza X

Aż napełniona mlecznie,
w sen się powoli zapadnie,
a czas melodyjnie osiądzie
kaskadą blasku na...
↓ Rozwiń fragment ↓
Aż napełniona mlecznie,
w sen się powoli zapadnie,
a czas melodyjnie osiądzie
kaskadą blasku na dnie.
Więc ma Barbara srebrne
ciało. W nim pręży się miękko
biała łasica milczenia
pod niewidzialną ręką.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, I część: krzyż człowieczy, Biała magia
I przyszedł pierwszy raz, i nawiał obłok biały,
a chłodne bryły lodu tej nocy — w...
↓ Rozwiń fragment ↓
I przyszedł pierwszy raz, i nawiał obłok biały,
a chłodne bryły lodu tej nocy — w staw przemienił,
a na nim złote kręgi milczenia tak się chwiały
jak motyl albo gwiazdy brzęczący, pszczeli ślad.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, Cień z obozu
W nocy pies we mgle szczeka,
rozpruwa szwy ciszy
i czkawka echa kaszle z przegniłych...
↓ Rozwiń fragment ↓
W nocy pies we mgle szczeka,
rozpruwa szwy ciszy
i czkawka echa kaszle z przegniłych płuc podwórz.
Nie chodź po zwiędłym zmroku, lepiej okno otwórz:
przestrzeń powiewa w usta gorzką, wonną jesień.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Jesień
W tej porze zmierzchu woda i światło
tworzą postaci wiotkie i czyste
ciszy jezioro, po...
↓ Rozwiń fragment ↓
W tej porze zmierzchu woda i światło
tworzą postaci wiotkie i czyste
ciszy jezioro, po którym spływa,
jakby po nici, obłoku listek.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, Oddech wiosenny
I przemierzał strunami śpiącemi
oddalenie nie objęte słowem,
i jak klucz do zamkniętych podziemi
niósł...
↓ Rozwiń fragment ↓
I przemierzał strunami śpiącemi
oddalenie nie objęte słowem,
i jak klucz do zamkniętych podziemi
niósł na wargach milczenie dębowe.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Orfeusz w lesie
Tylko z dali ryczały porzucone lodowce
przystanąwszy w zasłuchane stada
i skręcone orkany jak owce...
↓ Rozwiń fragment ↓
Tylko z dali ryczały porzucone lodowce
przystanąwszy w zasłuchane stada
i skręcone orkany jak owce
pobekując zawisły w powietrzu,
nawet ostre pociski deszczów
zwisły z nieba — stanęły nad ziemią,
w kręgi pieśni zasłuchane niemo.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Serce jak obłok
Zielone, staroświeckie granie
jak anemiczne pąki ciszy.
Krzysztof Kamil Baczyński, Sur le pont d'Avignon
Tego dnia, gdy wracałem do piekła
przez ulicę jak ciężar powietrza,
przez tę ciszę, gdy...
↓ Rozwiń fragment ↓
Tego dnia, gdy wracałem do piekła
przez ulicę jak ciężar powietrza,
przez tę ciszę, gdy wzrok mi już uwiądł,
przez tę ciszę, gdy płacz mi już wietrzał,
powracałem po tęczy do piekła…
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Tego dnia
Nie wystarczy nas na to milczenie
i płacz za umarłym czasem.
Rosną na ścianie, w...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie wystarczy nas na to milczenie
i płacz za umarłym czasem.
Rosną na ścianie, w ogień schodzą cienie.
Obce przeszły, zostały nasze.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Wieczory
Nad tym światem cudów w ruchu
Zaległ — (nowy straszny cud!
Wzrok panował. Nic dla słuchu...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nad tym światem cudów w ruchu
Zaległ — (nowy straszny cud!
Wzrok panował. Nic dla słuchu.)
Wieczny niemy ciszy chłód.
↑ Zwiń fragment ↑
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Marzenie paryskie

‹‹ poprzedni 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 następny ››

Motyw: Cisza

Poprzedza wszelki dźwięk, jest integralną częścią muzyki. Wiele z niej się może wyłonić. Stanowi moment pewnego zatrzymania, pauzy w działaniu, często jednak przynosi niepokój. Słynna jest szczególnie ta, która następuje przed burzą. Motyw został wykorzystany m.in. przy opracowaniu Stepów Akermańskich Mickiewicza. Autorzy piszą o ciszy dość często: spotkamy ją w poezji Kasprowicza, u Mickiewicza w Panu Tadeuszu, w Nad Niemnem Orzeszkowej.