Józef Czechowicznuta człowieczawestchnienie

Miasto, Noc, Wspomnieniaktórem nieraz w księżyca pobiałach[1] przemierzał

urocze miasteczko

włodzimierzu

pod perłowym stepem nieba

kiedy noc majowa

ogrom cerkwi płynął w drzewach

gwiazdy stały w rowach

parowozy gdzieś za stacją

oddychały długo

powiew niósł to i akacją

pachniało nad rzeczką

nad ługą[2]

cień dzwonnicy na ogrodzie

wskazał krzak słowiczy

wołynieje coraz słodziej

pianie okolicy

o miasteczko