Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Adolf Dygasiński, Listy z Brazylii

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Listy z Brazylii Adolfa Dygasińskiego publikowane w latach 1890/91 na łamach „Kuriera Warszawskiego” to niezwykle interesujące studium problemu społecznego, z jakim mierzyła się ówcześnie duża część Polaków. Utwór ważny jest z co najmniej dwóch powodów: po pierwsze ukazuje nieco zapomniany fragment ludowej historii Polski, po drugie kreśli doskonały portret społeczeństwa z przełomu wieków.

Reporterskie oko Dygasińskiego zdaje się dostrzegać wszystko: biedę i cierpienie polskich chłopów, ale też ich naiwność oraz prostoduszność; zapierający dech w piersiach krajobraz Brazylii, ale i obłudę nią rządzących; całkiem logiczne przyczyny emigracji, jak również jej tragiczne skutki.

Uwaga: geotagowanie nałożone na tekst przez redakcję WL odtwarza trasę przebytą przez Dygasińskiego w jego reporterskiej misji.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Adolf Dygasiński
Portret Adolfa Dygasińskiego z ptakami, il. Jacek Malczewski (1854–1929), domena publiczna

Adolf Dygasiński

Ur.
7 marca 1839 w Niegosławicach
Zm.
3 czerwca 1902 w Grodzisku Mazowieckim
Najważniejsze dzieła:
Wilk, psy i ludzie (1883), Na pańskim dworze, Von Molken, Głód i miłość, Na warszawskim bruku (cykl 1884-1886), Nowe tajemnice Warszawy (t. 1-2, 1887), Beldonek(1888), Właściciele (1888), Gorzałka (1894), Cudowne bajki (1896), Dramaty lubądzkie (1897), Zając (1900), Listy z Brazylii (1891, 1900), Gody życia (1902)

Reprezentujący nurt naturalizmu w literaturze polskiej powieściopisarz i nowelista, publicysta; pedagog. Uczestnik powstania styczniowego, dwukrotnie więziony (w Szczekocinach i Olkuszu). Przerwał edukację uniwersytecką, podjętą w zakresie językoznawstwa, przyrodoznawstwa i geografii w Szkole Głównej w Warszawie, a następnie na Uniwersytecie Karola w Pradze. Utrzymywał się głównie z pracy nauczycielskiej. Pracował jako prywatny guwerner na dworach ziemiańskich (był wychowawcą m.in. Jacka Malczewskiego, późniejszego malarza); prowadził pensjonat wychowawczy w Krakowie i niewielką księgarnię wydawniczą zajmującą się popularyzacją nauki ( 1871-1877), został jednak doprowadzony do bankructwa; następnie uczył w szkołach warszawskich, jednak po jakimś czasie odebrano mu prawo wykonywania zawodu za prowadzenie zajęć w języku polskim. Jako pisarz debiutował w wieku 44 lat. Jako publicysta związany z tygodnikiem „Wędrowiec” (organ naturalistów polskich), a także czasopismami „Głos” oraz „Wisła” (miesięcznik geograficzno-etnograficzny). Był założycielem i redaktorem „Przeglądu Pedagogicznego”. W l. 1890--1891 odbył podróż do Brazylii szlakiem polskiej emigracji zarobkowej jako wysłannik „Kuriera Warszawskiego”, czego owocem był cykl Listy z Brazylii przedstawiający losy i obraz polskich uchodźców.