Empatie → ← *** (Tej nocy)

Spis treści

Dominik BielickiW stronę kranu

Mężczyzna patrzy za wysiadającą z tramwaju kobietą,

nie po to by nacieszyć wzrok widokiem jej pośladków,

co byłoby jeszcze dla jego żony do zniesienia,

ale bo związał się z nią myślami podczas jazdy.

Mężczyzna patrzy za wysiadającą jak na radio,

kiedy go słucha, jak na telefon, kiedy na niego czeka.

Ciągnie go na przystanek, na wyszczerbiony trotuar

Narutowicza [1], który cały turkocze w skwarze, pod kościół

Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny,

szperać w stosie brokułów, rzodkwi, kalafiorów.

Trzy przystanki dalej, pod halą, mają lepszy wybór

i właśnie tam udaje się z małżonką. Ale stąd dwa kroki

prowadzą przez podwórko z czerwonej cegły w chłód.

W przedpokoju ukucnąć: jedna, druga sprzączka,

i już boso, przez skrzypiący parkiet, do kranu.

Narutowicza — nazwa ulicy w Warszawie. [przypis edytorski]