Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Szacowany czas do końca: -
Jan Kasprowicz, Hymny, Hymn Marii Egipcjanki
← Judasz

Spis treści

    1. Anioł: 1
    2. Choroba: 1
    3. Chrystus: 1 2 3 4
    4. Ciało: 1 2
    5. Cierpienie: 1 2 3 4
    6. Cnota: 1
    7. Córka: 1
    8. Dziecko: 1 2
    9. Dziewictwo: 1
    10. Grzech: 1 2 3 4
    11. Kobieta: 1 2 3
    12. Kobieta "upadła": 1 2 3
    13. Kochanek: 1 2
    14. Kondycja ludzka: 1
    15. Konflikt wewnętrzny: 1
    16. Krew: 1
    17. Matka: 1
    18. Mąż: 1 2
    19. Miłość: 1
    20. Obowiązek: 1 2
    21. Ogień: 1
    22. Oko: 1
    23. Okręt: 1
    24. Pieniądz: 1
    25. Pożądanie: 1 2
    26. Przemiana: 1
    27. Śmierć: 1 2
    28. Tęsknota: 1
    29. Wąż: 1
    30. Woda: 1

    Jan KasprowiczHymnyHymn Marii Egipcjanki

    MARIA EGIPCJANKA ŚPIEWA

    1
    Idę-ć ja, biedna Maryja,
    idę-ć przez piaski pustyni
    hen! ku tej rzece nieznanej,
    gdzie Chrystus cuda swe czyni.
    5
    Tęskność mnie wielka niesie,
    a słońce skronie mi piecze —
    daleko-ć jeszcze do celu,
    wylękłe serce człowiecze!
    Nie znałam Pańskiej męki
    10
    i czym mi drzewo krzyżowe?
    W perły kosztowne mą szyję,
    w róże zdobiłam mą głowę.
    Nadeszły głuche wieści
    o wielkiej uczcie Pana:
    15
    Gdzie jesteś, kraino gwoździ?
    Gdzie jesteś, rzeko nieznana?
    Gdzie jesteś, góro Judasza?
    Ziemio Piotrowej zdrady?…
    Anioł, TęsknotaIdę–ć, a przy mnie kroczy
    20
    tęsknicy anioł blady…
    Tam, na krawędzi tej pustki,
    na sinym nieboskłonie,
    wznoszą się kurzu tumany —
    Byt w tej kurzawie tonie,
    25
    Może bramami świata
    tłumna się ciżba leje!
    Chrystus, CierpienieMoże ból Jego ujrzę,
    spełnią się moje nadzieje!
    Chciwą źrenicą się wpiję
    30
    w gasnące Jego oczy
    Grzech, Krewi krwią orzeźwię usta,
    co Mu się z boku toczy.
    Umieraj, Chryste Panie,
    straszliwe znoś katusze!
    35
    Bez Twoich wszak udręczeń
    ja, grzeszna, zginąć muszę…
    WodaSzukam wieczystej wody,
    żadnej krynicy nie minę:
    nie ma takiego źródła,
    40
    gdzie bym swą zmyła winę…
    Tylko krwi Twojej świętej
    zbawi mnie pomazanie —
    każ Sobie przekłuć ręce,
    umieraj, Chryste Panie!

    MARIA EGIPCJANKA ŚPIEWA

    45
    GrzechA któż mi śmie powiedzieć,
    że grzech w mym sercu noszę?
    Że świętszym jest wyrzeczenie
    nad święte me rozkosze?
    Cierpienie, Ogień, Oko, PożądanieŻe te w źrenicach Bólu
    50
    przymarłe skry są świętsze,
    niż jasny płomień żądzy,
    co me rozpala wnętrze?
    Nie znam-ci Pańskiej męki
    i czym mi drzewo krzyżowe?
    55
    W perły kosztowne mą szyję,
    w róże ozdobię mą głowę!
    Chrystus, Ciało, Kobieta, Miłość, ŚmierćSłyszałam głuche wieści, że
    młodzian zszedł z niebiosów
    w bursztynach jędrnego ciała,
    60
    w złocie jutrznianych włosów.
    Po co Ci, bogów wybrańcze,
    dla ludzkiej ginąć nędzy?
    Szczęściem ma warga się śmieje,
    scałuj to szczęście co prędzej!…
    65
    Wgryź się w te moje piersi,
    do mego przylgnij łona,
    ja Ci swe kwiecie rozwinę,
    jak róża w słońcu spłoniona…
    Idę-ć ja, grzeszna Maryja,
    70
    idę-ć przez piaski pustyni,
    hen! ku tej rzece nieznanej,
    gdzie Chrystus cuda swe czyni…
    Tęskność mnie wielka niesie,
    dusza się cała pali —
    75
    gdzie jesteś, moja radości?
    W jakiej majaczysz dali?
    Gdzie jesteś, wszechmocna Siło,
    co ból wypędzisz z ziemi?
    Garnę się, żądna, ku tobie
    80
    oczami płomiennemi.
    Chwiejne wyciągam ręce,
    spragnione otwieram usta:
    niech mnie udusi twa rozkosz,
    niech mnie twa zgnębi rozpusta!
    85
    Cierpienie, Kondycja ludzkaNa co ta gorzka pokuta?
    Daleką jeszcze mam drogę?
    Tumany kurzu tam widzę,
    lecz Ciebie dojrzeć nie mogę…
    To ludzka ciżba się sypie,
    90
    a każdy na swoim grzbiecie
    ciężar Twej męki dźwiga,
    co go na wieki gniecie…
    I płacz rosami opada
    i jęki szumią bez końca,
    95
    a westchnień mgławy opar
    przyćmiewa okrąg słońca.
    Pomiędzy trupów kłęby,
    gdzie świeża krew się dymi,
    wbiłeś znak Twego istnienia,
    100
    Twej śmierci znak olbrzymi.
    Szaleństwem pijane widma,
    gdzieś w pustce gubiąc oczy,
    wrzeszczą nad klęską Żywota,
    że ból go z Tobą jednoczy.
    105
    A ja pod krzyżem stoję —
    nie Matka Boleściwa —
    i nie wiem, czemu cierpienie
    takim się wrzaskiem odzywa.
    Nie wiem, dlaczego ma kalać
    110
    słoneczność Twego ołtarza,
    kiedy mnie rozkosz rozpiera,
    co żywot mi nowy stwarza.
    Chrystus, Ciało, KochanekPo co Ci, bogów wybrańcze,
    dla ludzkiej ginąć nędzy?
    115
    Szczęściem ma warga się śmieje,
    scałuj to szczęście co prędzej.
    Spójrz uśmiechniętą źrenicą
    w tę wiecznie kwitnącą wiosnę,
    gdzie w kłębach ciał obnażonych
    120
    gra opętanie miłosne.
    Gdzie mi najpierwsi młodzieńce
    obiodrza[1] ściągają z ciała —
    wszystkich, jak owad, odpędzę,
    Ciebiem jednego wybrała!
    125
    Na co ta gorzka pokuta?
    Daleką jeszcze mam drogę?
    Tumany kurzu tam widzę,
    lecz Ciebie dojrzeć nie mogę…

    MARIA EGIPCJANKA ŚPIEWA

    W jaką wasz okręt podróż
    130
    odbija od tych wybrzeży?
    W stronę on życia czy śmierci
    po tych odmętach bieży?
    Hej, dobrzy ludzie, słuchajcie!
    Czy wam się w sercu pomieści,
    135
    że gdzieś tam, w ziemi dalekiej,
    spełnia się uczta Boleści?
    Czy jest wiadomo na świecie,
    że powstał Zbawca jedyny,
    co grzechy krwią Swoją maże,
    140
    co wszystkie przebacza winy?
    Kobieta "upadła", GrzechSzłam-ci ja, biedna Maryja,
    szłam-ci przez piaski pustyni,
    hen! ku tej rzece dalekiej,
    gdzie Chrystus cuda swe czyni.
    145
    Szłam-ci, gdzie rozgwar wichrów,
    szłam-ci, gdzie cisza głucha,
    bo taka rozpacz mną targa
    i taki wstyd i skrucha,
    Choroba, PożądanieStraszna skorupa trądu
    150
    mniej jest obrzydła i wstrętna,
    nizili sromota mej duszy.
    niż te mej chuci tętna.
    Chciałabym do nóg Mu upaść
    i wielkim zapłakać płaczem,
    155
    by się w swej łasce zlitował
    nad Grzechu życiem tułaczem.
    Włosami łzy me obetrę,
    co święte stopy Mu zleją,
    i wołać będę przez wieki:
    160
    Tyś jeden mą nadzieją!
    Tak idę, biedna Maryja,
    tak mijam drogę za drogą,
    szukam i patrzę i słucham,
    zmysły go znaleźć nie mogą.
    165
    Gdzieś tylko na krańcach świata
    zobaczę jakieś widziadła:
    jak gdyby krzyż się unosił,
    jakby go zgraja opadła.
    Gdzieś tylko za tym obrębem,
    170
    w którym się zbrodnia wylęga,
    jak gdyby szczyt się promienił
    i rzeki błyszczała wstęga.
    Żądne wyciągam ręce,
    spragnione otwieram usta —
    175
    krzyż gaśnie i rzeka ginie,
    a przy mnie otchłań pusta.
    Czasami tylko wicher
    piaskiem mi w oczy uderzy,
    a uszy moje usłyszą
    180
    ryk oszalałych zwierzy.
    WążCzasem się z wolna, po cichu
    przyczołga widmo węża,
    stal zimnych ócz we mnie topi,
    kręgi swe ku mnie wypręża.
    185
    Czasem upadnę, znużona,
    przy jakimś sępa szkielecie,
    albo przy trupie wędrowca,
    co Zbawcy szukał po świecie.
    I wtedy czerń obszarpańców,
    190
    ze wszystkich zaułków zbiegła,
    „Pijana ladacznica” —
    wrzeszczy — „pod płotem legła!”
    A ciągle — o moja dolo!
    O moja hańbo! O wstydzie —
    195
    tłum grzechów na mnie się wali,
    sromotna ciżba idzie.
    Złych duchów moc się gromadzi
    i w świat mnie, chutną, wypędza
    i przez stulecie mnie goni,
    200
    a za mną ciągnie się nędza.
    Wczoraj-ci z lat ja dziecięcych
    prawie nie wyszłam jeszcze,
    a oto w objęciach starca
    jego znużeniem się pieszczę.
    205
    Kiedyś uciekłam od matki
    i, wziąwszy Szatana pod ramię,
    łzom jej urągam i prośbom,
    dusze niewinne plamię.
    Matroną jestem w dzień biały,
    210
    nocą się staczam w kałużę,
    a gdzieś tam, w rojnym mieście,
    zwiędła w rozpuście, rajfurzę.
    Biedna ja, grzeszna Maryja,
    idę przez piaski pustyni,
    215
    hen! ku tej rzece nieznanej,
    gdzie Chrystus cuda swe czyni.
    Dziecko, Kobieta, Mąż, ObowiązekW drodze ku brzegom zbawienia
    wędrując tak przez wieki,
    znalazłam-ci ja męża
    220
    w jakiejś krainie dalekiej.
    Wróg wszedł do mego domu
    z przyjaźni zdradną wymową:
    rzuciłam męża i dzieci,
    miłość miłuję nową.
    225
    Sierotek łzy mnie dławią
    i srom się za mną wlecze:
    za wiele łez i sromu
    na jedno serce człecze!
    Biedna ja, grzeszna Maryja,
    230
    W drodze ku brzegom zbawienia
    zaszłam pod dach mej siostry,
    siostry się życie przemienia,
    Uwiodłam oblubieńca,
    w sieć uwikłałam jej męża —
    235
    wicher mi w oczy bije,
    wąż ku mnie się wypręża.
    Krwawe przekleństwo mnie ściga,
    zwierz dziki w pustce ryczy —
    Zdeptana wierność żony!
    240
    Utracon wstyd dziewiczy!…
    Jakże pożądam Twej łaski!
    Gdzież Twoje zlitowanie?
    Idę tą gorzką drogą,
    szukam Cię, Chryste Panie!
    245
    OkrętW jaką wasz okręt podróż
    odbija od tych wybrzeży?
    W stronę on życia czy śmierci
    po tych odmętach bieży?
    Zmierzacie ku rzece nieznanej?
    250
    płyniecie w kraj ten daleki,
    gdzie Chrystus cuda swe czyni
    i miłosierdzie przez wieki?
    Słuchajcie mnie, dobrzy ludzie!
    Nowy się żywot rodzi!
    255
    Weźcie mnie z sobą na głębie,
    do swojej weźcie mnie łodzi!
    Do nóg mu cała upadnę
    i wielkim zapłaczę płaczem,
    by się w Swej łasce zlitował
    260
    nad Grzechu życiem tułaczem,
    Niewiele miejsca zabiorę —
    powój o pręt się owija!
    W ostatni kącik się wtulę,
    biedna ja, grzeszna Maryja.
    265
    Kobieta "upadła", PieniądzCzym wam zapłacę? Ha! prawda!
    Idąc w tę drogę pokuty,
    ubogim złoto rozdałam,
    mam niedostatek luty.
    KochanekCzym wam zapłacę? Ha! prawda!
    270
    Któż pierwszy rękę mi poda?
    Jeszcze-ć się wznosi me łono,
    jeszczem-ci piękna i młoda!
    Ciebie pierwszego obejmę,
    pierwszym całunkiem obdarzę!
    275
    Jak nam zadrgają wargi!
    Jak spłomienieją twarze!
    W przedziwnie miękkich kędziorach
    włos ci na barki spływa —
    była li kiedy rozkosz
    280
    ach! tak gorąca?! tak żywa?!…
    Albo ty będziesz wybrany,
    ty z tą źrenicą niebieską —
    jak słodko blednąć musi,
    gdy zajdzie niewinną łezką!
    285
    Przy moim licu gładkim
    łagodnie ci głowę złożę i,
    twe powieki całując,
    mdleć będę! Boże! Boże!…
    Znałam-ci w Aleksandrii
    290
    rozkochanego lutnistę:
    śpiewem me serce zdobył,
    oczy, jak ty, miał szkliste.
    Lub ty — z tą piersią szeroką!
    Bawola siła z niej bije!
    295
    W takich uściskach mi skonać,
    zębami wgryzłszy się w szyję.
    I któż mi dzisiaj powie,
    że grzech w mym sercu noszę,
    że świętszym jest wyrzeczenie
    300
    nad święte me rozkosze?
    Że te w źrenicach Bolu
    przymarłe skry są świętsze,
    niż jasny promień żądzy,
    co me rozpala wnętrze?
    305
    Słuchajcie mnie, kochankowie!
    Nowy się żywot rodzi!
    Weźcie mnie z sobą na głębie,
    do swojej weźcie mnie łodzi!
    Czym wam zapłacę? czym? Prawda!
    310
    Któżby dziś mówił o tem?
    Miłość za miłość! ho! hejże!
    Sami sypniecie złotem!
    Ty, ciemnowłosy, dasz perły!
    Ty, najcudniejszy — nie kłamię —,
    315
    włożysz mi naramiennik
    na krwią nabiegłe ramię.
    Ty, co byś tura pochwycił
    i zwalił mi pod nogi,
    za jedną chwilę uciechy
    320
    sprawisz mi jedwab drogi.
    Tamten, ściągnąwszy ze mnie
    to pokutnicze obiodrze,
    przepaskę da kosztowną,
    kamieniem sadzoną szczodrze.
    325
    A zaś dla ciebie, nim jeszcze
    twe wyczerpanie się zdrzemie,
    z ciepłego wstanę łoża
    w iskrzącym diademie!
    I któż mi dzisiaj powie,
    330
    że grzech w mym sercu noszę,
    że świętszym jest wyrzeczenie
    nad święte me rozkosze?

    MARIA EGIPCJANKA ŚPIEWA

    Zjaw się przede mną, Chryste,
    pokaż mi swe męczarnie,
    335
    nim za mój ropny występek
    wieczna mnie noc ogarnie.
    Szłam-ci przez piaski pustyni,
    przez wielkie płynęłam morze,
    szukając, gdzie mi się spełni
    340
    Twe miłosierdzie boże.
    Szłam-ci wśród wichrów pogwaru,
    płynęłam w burzy i ciszy,
    a wszędzie rozpacz i skrucha,
    wszędzie mi grzech towarzyszy.
    345
    Pytam się smutnych przechodniów:
    Gdzie Ten, co miał litość nad nami?
    Był pono kiedyś — odrzekną —
    przed zamierzchłymi wiekami!
    Dalekoć jeszcze do celu,
    350
    wylękłe serce moje?
    Oto zmęczona i biedna
    w bramie kościoła stoję.
    Podarte na mnie łachmany
    i nogi do cna skrwawione —
    355
    tylem doznała, śpiesząc
    w tę wybawienia stronę.
    Podajcie mi kromkę chleba,
    głód mnie do ziemi powali
    w progach waszego kościoła,
    360
    w tej dla mnie obcej dali.
    Jeszczem-ci piękna i młoda:
    niech tylko siły nabiorę,
    za chleb wam wynagrodzę,
    zjawię się w samą porę.
    365
    Biedna ja, grzeszna Maryja!
    Taką przebywszy drogę,
    stoję u bramy świątyni,
    do wnętrza wejść nie mogę.
    W organach rzeka szumi,
    370
    Jordanu fala najświętsza,
    a ja, ja biedna Maryja,
    nie mogę wejść do wnętrza.
    Córka, Dziewictwo, Matka, PrzemianaŻyjesz li, matko moja?
    Jest jeszcze chata słomiana,
    375
    gdzie w rannym, cichym pacierzu
    rośnie potęga Pana?
    Żyjesz li, matko moja?
    Pamiętasz — o niech zginę! —
    kiedyś za rękę wiodła
    380
    w dom boży małą dziecinę?
    Ziół pełno rosło przy rowach,
    zboże szumiało na łanach,
    jak dziś w tym Pańskim śpiewie,
    jak dziś w tych świętych organach.
    385
    Zrywałam wrzos i rozchodnik —
    jaki kwiat w drodze się zdarzy —
    i pęk tych niewiniątek
    kładłam na stopniach ołtarzy.
    Żyjesz li? matko moja?
    390
    Jest jeszcze szereg długi
    twych komnat? Snują się jeszcze
    w dziedzińcach sługi i cugi?
    O straszna, złowróżbna chwilo!
    O straszne nieba i piekła!
    395
    kiedy się do mnie pokusa
    z żarzącym szeptem przywlekła!
    Dziecko, Kobieta, Mąż, ObowiązekGdzie jesteś, mężu zdradzony?
    O gdzie wy, moje dziecięta?
    Oddane cudzej opiece?! —
    400
    Ojciec czy o was pamięta?…
    Wzgardzone łzy mnie dławią
    i srom się za mną wlecze —
    za wiele łez i sromu
    na jedno serce człecze!
    405
    pokaż mi swoje męczarnie,
    nim za mój ropny występek
    wieczna mnie noc ogarnie.
    Szłam-ci przez piaski pustyni,
    410
    przez wielkie płynęłam morze,
    szukając, gdzie mi się spełni
    Twe miłosierdzie boże.
    I oto jestem przy Tobie,
    Twe słodkie całuję rany,
    415
    ciernie wyciągam Ci z Głowy,
    o Ty mój Jezu kochany!
    Wspaniały stół mi gotujesz —
    nie ma nad ucztę Boleści!
    Jeszcze się przy Twym boku
    420
    biedna ma dusza zmieści!
    Lice mi gładzisz swą ręką,
    przebaczeń szepcesz wyrazy,
    a łzy mi gorące cieką
    na Twoje stopy bez skazy.
    425
    Przed Tobą padam cała
    i płaczę i płaczę i płaczę,
    nogi–ć włosami obcieram
    za Grzechu życie tułacze.
    Czemu Go krzyżujecie?
    430
    On mi przebaczył winę,
    sprawił mi ucztę Cierpienia,
    niech ja za Niego zginę!
    Dobrze!… Ostrzejszym gwoździem
    kłujcie mi rany w ręce…
    435
    O jak mi błogo umierać!
    O jaka rozkosz w tej męce!
    O wyżej! wyżej z tym krzyżem!
    Niech jeszcze okiem, nim skona,
    zobaczę świat, który Chrystus
    440
    zamknął w litości ramiona…
    O wyrzeczenia godzino!
    O wy rozkoszne katusze!
    Czym ja Ci, Panie, zapłacę?
    Ciało Ci oddam i duszę!
    445
    Wielka mnie gnała tęsknica —
    Któż większą słodycz mi poda?
    Bierz moje ciało i duszę —
    jeszczem-ci piękna i młoda!
    Po co Ci, bogów wybrańcze,
    450
    dla ludzkiej ginąć nędzy?
    Szczęściem ma warga się śmieje,
    scałuj to szczęście co prędzej!…

    MARIA EGIPCJANKA ŚPIEWA

    ŚmierćBiedna ja, grzeszna Maryja!
    Idę i idę przez wieki
    455
    hen ku tej rzece nieznanej,
    hen! ku tej ziemi dalekiej.
    Idę przez piaski pustyni,
    przez wielkie płynę morza,
    ku Niemu gna mnie tęsknica,
    460
    a przy mnie litość boża.
    Biedna ja, biedna Maryja — —
    — — — — — — — — — — — —
    463

    Umilkł śpiew Marii Egipcjanki, albowiem przygłuszył go hymn najwspanialszy, który cnotę zrównywa z grzechem — on, cudotwórczy hymn Śmierci — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — — —

    Amen.

    Przypisy

    [1]

    obiodrze — opaska na biodra. [przypis edytorski]

    15 zł

    tyle kosztują 2 minuty nagrania audiobooka

    35 zł

    tyle kosztuje redakcja jednego krótkiego wiersza

    55 zł

    tyle kosztuje przetłumaczenie 1 strony z jęz. angielskiego na jęz. polski

    200 zł

    tyle kosztuje redakcja 20 stron książki

    500 zł

    Dziękujemy za Twoje wsparcie! Uzyskujesz roczny dostęp do przedpremierowych publikacji.

    20 zł /mies.

    Dziękujemy, że jesteś z nami!

    35 zł /mies.

    W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na opłacenie jednego miesiąca utrzymania serwera, na którym udostępniamy lektury szkolne.

    55 zł /mies.

    W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na nagranie audiobooka, np. z baśnią Andersena lub innego o podobnej długości.

    100 zł /mies.

    W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na zredagowanie i publikację książki o długości 150 stron.

    Bezpieczne płatności zapewniają: PayU Visa MasterCard PayPal

    Dane do przelewu tradycyjnego:

    nazwa odbiorcy

    Fundacja Wolne Lektury

    adres odbiorcy

    ul. Marszałkowska 84/92 lok. 125, 00-514 Warszawa

    numer konta

    75 1090 2851 0000 0001 4324 3317

    tytuł przelewu

    Darowizna na Wolne Lektury + twoja nazwa użytkownika lub e-mail

    wpłaty w EUR

    PL88 1090 2851 0000 0001 4324 3374

    Wpłaty w USD

    PL82 1090 2851 0000 0001 4324 3385

    SWIFT

    WBKPPLPP

    x
    Skopiuj link Skopiuj cytat
    Zakładka Istniejąca zakładka Notka
    Słuchaj od tego miejsca