Sen → ← Noc

Spis treści

Karol Bołoz AntoniewiczWspółczucie

The torrent was loud to my ear

But I heard a tunefull voice.

Battle of Lora — Ossian.

Gdy łza z łzą się łączy, z westchnieniem westchnienie,

Serce w roskoszach miłości umiera,

Choć grzmot straszliwy, powietrze przedziéra,

Ja wonne tylko, zewsząd czuie tchnienie!

Niech łéz obfite leią się strumienie;

Gdy ukochana ręka, łzy ociéra,

Swiat z oczów znika, niebo się otwiéra,

Zródłem szczęścia, staie się cierpienie!

Niech fala ięknie, niech burza zawyie,

Z sklepienia nieba grom za gromém biie;

Wpośród rozhukanych żywiołów boiu,

Duch, tobą zaięty, rozmyśla wpokoiu;

Jak w poźnéy iesieni, w wieczornéy ciszy,

Dzwięki miłośne, w koło siebie słyszy!