Żeglarz → ← Odpowiedź opatrzności

Spis treści

Karol Bołoz AntoniewiczMiłość

. . . . . . . . . . Amor puo far perfetti

Gli animi qui, ma piu perfetti in cielo.[1]

M. A. Buonarotti.

Jeżeli tylko sném iest nasze życie,

Coż iest miłości słodkie zachwycenie?

Coż łzy roskoszy? coż każde westchnienie

Co tkliwsze serca okazuię bicie?

Choć strumień nieszczęść leie się obficie,

I szczęście, nie iest marne uroienie,

Kiedy, niezgasłe miłości płomienie,

Wgłąb czułéy duszy, wcisnęli się skrycie! — —

Gdy na iéy śnieżnym spoczywam łonie, — —

Gdy wiéy obięciu, łzę smutku uronie,

Obraz roskoszy, nigdy nie zatonie!

Jako snu słodkiem marzeniem, uięty,

Choć los, w nieszczęścia wtrąci mnie odmęty,

Ten płomień, w duszy nie zagasi, swięty!

Przypisy

[1]

Amor puo far perfetti… — fragment sonetu Michała Anioła Buonarotti. Przekład Lucjana Siemieńskiego ():…Miłość doskonali Ducha na ziemi, w niebie go krzysztali. [przypis edytorski]