Przypisy

Vae capiti eius — Biada głowie jego: zwykłe przekleństwo u Rzymian. [przypis autorski]

vale — Formuła pożegnania u Rzymian; „Bądź zdrów”. [przypis autorski]

Valence — Adam. [przypis autorski]

vaquero — uzbrojony pastuch na koniu. [przypis autorski]

Vatinius (…) Niegdyś szewczuk odarty (…) krzywy — Tacyt [Roczniki] XV, 34. [przypis autorski]

venator — łowczy, myśliwy. [przypis autorski]

Venetian Decree on Press Affairs…. [przypis autorski]

Venetian Decree on Press Affairs, Venice (1517), [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org. Por. szerzej J. Kostylo, (2008) Commentary on the Venetian Senate's decree on press affairs (1517), [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org. [przypis autorski]

venite, appropinquate, ancillae Domini — Bywajcie, służebnice Pana. [przypis autorski]

venter (łac.) — brzuch. [przypis autorski]

Verie — paryski restaurator. [przypis autorski]

Vernyhoros sapnai — Vernyhoros pranašystės upie Lenkijos Karalystės prisikėlimą. [przypis autorski]

veronica — sposób drażnienia byka za pomocą kapy toreadorskiej. [przypis autorski]

Vexilla regis prodeunt inferni (łac.) — Oto postępują naprzód proporce króla piekieł. (Przypis autora). [przypis autorski]

Vice-Cancelliere — Podkanclerzy kor., Jan Leszczyński. [przypis autorski]

vicoletto (wł.) — uliczką. [przypis autorski]

Victor Herbert v. Shanley Company no. 427, John Church Company v. Hilliard Hotel Company no. 433, U.S. Supreme Court, 242 u.s. 591 (1917), decided Jan. 22, 1917, https://casetext.com/case/victor-herbert-v-shanley-company-no-427-john-church-company-v-hilliard-hotel-company-no-433#.U2Td9vl_t7k, (dostęp 10.11.2013). [przypis autorski]

Victor Herbert v. Shanley Company no. 427…. [przypis autorski]

Vigilate ergo, quia nescitis (łac.) — Czuwajcie przeto, ponieważ nie wiecie. [przypis autorski]

VII. Ałłach kehrim — Ten rozdział jest zapisany przez niejakiego Anonimusa, o którym wszelka dana jest sądzić, iż miał zmowę z Piekłem. Daliśmy go, choć nie dociąga wysokiego tonu ludzi z Turowego Rogu, ale sądzimy, że wyrozumiałości cnota będzie miała tu nagrodą pewien należny umowypoczyn po nadmiernym i forsownym wspinaniu się garści odważnych Nietoto-czytelników na najwyższe ludzkie, ba — i zgoła nieprzystępne wyżyny. Kronikarz Turowego Rogu. [przypis autorski]

Villard poddał działaniu promieni katodalnych kawałek bizmutu (…) — [por.] „Société de Physique”, lipiec 1900. [przypis autorski]

Ville te zamykały w sobie co tylko życie uprzyjemnić i rozpieścić mogło (…) czego najwymyślniejsza zapragnęła fantazya — Zobacz opis willi Vatiusa, w listach Seneki, Ep. 56 [Epistulae, Listy moralne do Lucyliusza]. [przypis autorski]

Visiones ancillae Domini (łac.) — Wizje służebnicy Pańskiej [przyp. autora]. [przypis autorski]

Vita i podanie habilitacyjne ogłosił pierwszy Gwinner str. 232–244. Wymianę listów z dziekanem Boeckhem i równoczesną korespondencję o tej sprawie z Osannem wydrukował Schemann (str. 111 i n.). Uważam jednak za przypomnienia godne, że w fakultacie berlińskim ton tych dokumentów nie przebrzmiał niepostrzeżenie. W aktach registratury uniwersyteckiej znajduje się pismo dziekana, za pomocą którego puścił w fakultecie podanie habilitacyjne w obieg; do wezwania, aby profesorowie oświadczyli się w sprawie docentury, dodał uwagę: „Mimo bijącej w oczy w tym załączniku niemałej zarozumiałości i nadzwyczajnej próżności p. Sch., mniemam, iż ze względu na kwalifikacje petenta habilitacji jego sprzeciwiać się nie można”. Poleca także umieszczenie podania jego w katalogu wykładów przed wygłoszeniem prelekcji w fakultecie i prelekcji publicznej. Hegel na to się zgodził, v. Raumer natomiast i Erman wyrazili co do tego swe wątpliwości, a Weiss dodał: „wyznaję, że niesłychana pyszałkowatość pana Sch. nie dodaje mi chęci do oświadczenia się za okazaniem mu szczególnych względów ze strony fakultetu. Nie wątpię jednak, że prestacje jego będą wystarczające”. Siedmioma głosami (pomiędzy tymi i głosem Hegla) przeciw trzem uwzględniono podanie. Dnia 23 marca 1820 wygłosił Schopenhauer w fakultecie próbny wykład o czterech różnych rodzajach przyczyn; podczas colloquium nadarzyła mu się sposobność, jak sam to później wyznaje, pokazania wobec całego fakultetu nieuctwa Hegla w fizjologii. [przypis autorski]

Vita nuova — ułożonym najprawdopodobniej w okresie lat 1292 do 1295. [przypis autorski]

Vivartha — słowo hinduskie, oznacza wirowy proces przejawiania się Boga we wszechświecie; vivartha = łacińskiemu vortex (lub: vertex) — wir. [przypis autorski]

vive la vie! — Niech żyje życie. [przypis autorski]

vivos plango — żywych męczę. [przypis autorski]

vocero — kiedy człowiek jaki umrze, a zwłaszcza gdy padnie zamordowany, umieszcza się jego ciało na stole, kobiety zaś z jego rodziny lub, w braku tych, przyjaciółki, a nawet i obce, znane z poetyckiego talentu, improwizują wobec licznego audytorium hymny żałobne wierszem, w narzeczu krajowym. Kobiety te nazywa się voceratrici; słowo vocero, również jak jego pochodne, powstało z łacińskiego vociferare. Niekiedy kilka kobiet improwizuje po kolei, a często żona lub córka zmarłego sama śpiewa lament żałobny. [przypis autorski]

vom recht gesunden Menschenverstande — Prawdziwie zdrowego rozsądku ludzkiego. [przypis autorski]

vostra sorella — mowa tu niezawodnie o Annie Gonzadze, małżonce palatyna nadreńskiego, Edwarda. [przypis autorski]

Vox mea vox vitae, vocat vos: ad sacra venite — głos mój głosem życia; wzywa was: przybądźcie na święte obrzędy. [przypis autorski]

V. Próba w głąb — [Komentarz autora z Uwag.] Zwracam uwagę na to, jak w całym tym rozdziale objawia się działanie czynnika pałubicznego nie tylko w oporze, który stawia Strumieńskiemu jego własna dusza, ale i w oporze urządzeń technicznych na świecie: chce słyszeć głos Angeliki: słyszy głos ciotki, chce śnić o niej: śni o guwernerze, chce ją rysować: nie udaje mu się; zdaje się, że gdyby nawet chciał naprawdę zwariować na temat pośmiertnej miłości, zawiódłby się także. [przypis autorski]

Vuk Stephanovič Karadzič — garsus serbų poeta. [przypis autorski]

Vytauts Lydos kunigaikščiu uždėjo mane. — Vytautas, sūnus Kęstučio, vienas iš prakilniausių vyrų, kokius Lietuva išdavė. Apie jo kariškus veikalus ir jo politiką, išskyrus lenkiškuose raštuose, galima skaityti pas Kotzebue, aukščiaus paminėtame rašte, yptingai III tome, ir Gyvenime Švidrigailos, — (Switrigail… von August von Kotzebue. Leipzig 1820). [przypis autorski]