Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 447 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Tadeusz Boy-Żeleński
Gdy się człowiek robi starszy...
Tadeusz Boy-Żeleński
Pochwała ojcostwa
Joachim Gasquet
Samowiedzy! Boleści!
Jan Kochanowski
Do dziewki (Daj, czegoć nie ubędzie, byś nawięcej dała...)
Jan Kochanowski
Na starą
Bolesław Leśmian
Dwaj Macieje
Jerzy Liebert
Zaloty
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Na wiosnę
Władysław Syrokomla
Janko Cmentarnik
Motyw: Starość
Dość często spotykamy w literaturze refleksje na temat tego końcowego etapu życia, który wiąże się ze stopniowym wycofywaniem się z aktywności, osłabieniem sił, przemianami obumierającego ciała, często z chorobą. Jednocześnie ludzie starzy mogą być skarbnicą wiedzy zdobytej podczas długiego życia, mogą w społeczności pełnić rolę świadków historii, osób przekazujących i podtrzymujących tradycję, wreszcie: mędrców. Mogą, lecz nie zajmują takiej pozycji automatycznie wraz z osiągnięciem pewnego wieku, nie należy się bowiem łudzić, że:
„Wszak siwizna zwyczajnie talenta posiada,/
Wszak w zmarszczkach rozum mieszka, a gdzie broda siwa,/
Tam wszelka doskonałość zwyczajnie przebywa.” (I. Krasicki, Do króla)
Starość wiąże się także ze wspominaniem.