Form: Liryka,
motif: Noc

Authors Periods Genres Forms Themes

Other:
Średniowiecze

Liryka X

Noc X

Głęboko w mroku duszy naszej ryje
nieznany nam, drapieżny dziki bies.
Bywa, znienacka tułów rozprostuje...
↓ Expand fragment ↓
Głęboko w mroku duszy naszej ryje
nieznany nam, drapieżny dziki bies.
Bywa, znienacka tułów rozprostuje,
naszego świata słonecznego dno
maca po ciemku, wstrząsa kolumnami
i łeb ognisty wystawia przez szparę.
Ale się kurczy, światłem dnia oślepion,
i znów opada w siebie, niepobity.
Noc była. W długiej i dusznej komnacie
stałem, gdzie umierano. Schrypłe jęki,
rzężenia jeno słysząc. Pasma sine
przez okiennice rzucał drwiący księżyc
długim szeregiem poza cień pilastrów.
Te ukrywały łoża: były ciemne,
rozpoznawalne przez palców dotknięcie.
Schylony blisko, nagle się zatrząsłem
obłędnym śmiechem — oplątany w całun,
bielejąc, wystąpiłem z gęstych mroków
w światło jaskrawe, w nadto widny poblask,
i, jak duch śmierci, skinąłem ku chorym.
Wrzask rozdarł wargi, ów wstecz się odrzucił,
a tamten w febrze drgał, dreszczem agonii
miotany, czkając. I tak umierali.
A ja przez ciemność z wolna się skradałem,
na czoła kładąc dłoń, aktor nikczemny,
czekając skurczu ust, wzbicia się jęku.
I znów stąpałem. Oni, wrzeszcząc, marli.
Aż wreszcie z krtani zdławionej mej runął
krzyk ponad wszystkie — to wrzeszczało piekło.
Wtedy zbudziłem się w szczebiocie ptaków.
↑ Hide fragment ↑
Ferdinand Avenarius, Noc była
Jak łatwo dnia zapomnieć, gdy się nocą idzie,
i jak trudno z własnego nieosiągu szydzić...
↓ Expand fragment ↓
Jak łatwo dnia zapomnieć, gdy się nocą idzie,
i jak trudno z własnego nieosiągu szydzić
(o, ślepcy szukający drogi nad przepaścią,
z dalekich równin w góry zabłąkani nocą).
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Droga
W nocy pies we mgle szczeka,
rozpruwa szwy ciszy
i czkawka echa kaszle z przegniłych...
↓ Expand fragment ↓
W nocy pies we mgle szczeka,
rozpruwa szwy ciszy
i czkawka echa kaszle z przegniłych płuc podwórz.
Nie chodź po zwiędłym zmroku, lepiej okno otwórz:
przestrzeń powiewa w usta gorzką, wonną jesień.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Jesień
Mosty brodzą w prąd wlane czernią,
gwiazdy czochrzą włosy mgłom wiklin…
Przeszli ludzie, którzy szli...
↓ Expand fragment ↓
Mosty brodzą w prąd wlane czernią,
gwiazdy czochrzą włosy mgłom wiklin…
Przeszli ludzie, którzy szli mostem…
Oczy cicho w złe miasto wnikły…
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Krajobraz
Noc jak zwierzę zatulone w strach,
noc, która zawsze pamięta.
Krzysztof Kamil Baczyński, Noc
Madonno moja, grzechu pełna,
w sen jak w zwierciadło pęknięte wprawiona.
Duszna noc, kamień gwiazd...
↓ Expand fragment ↓
Madonno moja, grzechu pełna,
w sen jak w zwierciadło pęknięte wprawiona.
Duszna noc, kamień gwiazd na ramionach
i ta trwoga, jak ty — nieśmiertelna.
Madonno moja w grzechu poczęta,
to nie są winy, którym łez brak.
Noc jak zwierzę zatulone w strach,
noc, która zawsze pamięta.
Usta są gorzkie i suche, do łodyg
spalonych tak młodo podobne,
oczy ogniem niepłodne —
złoty orzech.
Czym łuskać z zamyślenia?
Wiarę uczynić po zgonie?
Jestem jak blask twój, co tonie
w morzach powrotnych jak ziemia.
Madonno, czym mnie wybawisz od nocy?
Czy dziecko przywrócisz wygięciem warg na dół?
Snom kolistym, kwiatom, wodospadom
dasz się przeze mnie toczyć?
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Noc
Dziś noc i budzę się, zanim dojrzeję
w lusterkach twoich łez.
Krzysztof Kamil Baczyński, Noc
Nocą, gdy ciemność jest jak zwierzę czarne,
stoi cisza jak lęku drgający biały słup.
I...
↓ Expand fragment ↓
Nocą, gdy ciemność jest jak zwierzę czarne,
stoi cisza jak lęku drgający biały słup.
I żyła śmierci bije: na marne — drży — na marne,
a rano znów się potknę o rozkopany grób.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, Poległym
Latarnie — mdli pielgrzymi wypędzeni w noc,
konduktami długimi przechodzą chodnikiem;
drga stłumiona, matowa, poplątana czerń...
↓ Expand fragment ↓
Latarnie — mdli pielgrzymi wypędzeni w noc,
konduktami długimi przechodzą chodnikiem;
drga stłumiona, matowa, poplątana czerń,
nalana w szklanki ulic jak zmącony likier…
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Powrót II
W takich nocach się lęgną
same mary tylko i skrzydła nawałnic.
Takie noce się karmi...
↓ Expand fragment ↓
W takich nocach się lęgną
same mary tylko i skrzydła nawałnic.
Takie noce się karmi
przez wiatr oderwaną ręką.
Takie noce dymią padliną —
gnijącym runem obłoków;
błądzący po nich giną
w lęku i mroku.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Serce jak obłok

‹‹ previous 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 next ››

Form: Liryka

No description.

Motif: Noc

Jest to pora ciemności, a więc niepewności kształtów i znaczeń, zwykle łączy się z tajemnicą, działaniem niejawnym (to czas schadzek miłosnych przy księżycu oraz spotkań np. spiskowców), a nawet z aktywnością sił zła. Motyw nocy bywał często kojarzony ze śmiercią — dopiero świt przynosi nadzieję nowego życia.

Form: Liryka,motif: Noc

Form: Liryka

Motif: Noc

Form: Liryka,
motif: Noc