Motif: Sługa

Jeśli pan nie masz dosyć tego, aby zachować dobrego sługę, ja nie jestem dość głupi na to, aby odprawiać tak dobrego pana.

Wasza dostojność! Wasza dostojność!

Czego chcesz, Antonio?

Każże, pan hrabia, okratować okna, które wychodzą na moje grzędy. Wciąż wyrzucają mi coś przez okno; ot, przed chwilą wyrzucono mi człowieka.

Przez te okna?

Patrzże, hrabio, jak urządzili moje goździki!

Ratuj, Figaro, ratuj!

Wasza dostojność, toż on pijany od samego rana.

Takżeś zgadł! To mała reszteczka z wczoraj. Oto jak ludzie wydają sądy… mętne…

Ten człowiek! Ten człowiek! Gdzie on?

Gdzie?

Tak.

O to właśnie pytam. Muszę go znaleźć koniecznie. Jestem pańskim sługą: ja sam mam pieczę o ogród; wpada mi w ogród mężczyzna; czuje pan hrabia… że moja reputacja…

Odwróć to, odwróć jakoś.

Zawsze więc będziesz pił?

Gdybym nie pił, wściekłbym się.

Ale nadużywać w ten sposób, bez potrzeby…

Pić bez pragnienia i czulić się o każdej porze roku, pani hrabino, wszak to jedno odróżnia nas od innych bydląt.

Rad bym wiedzieć, co za sprawy mogą zatrzymywać imć Figara, gdy ja go każę wołać?

Powalałem się, upadłszy na inspekty; zmieniłem ubranie.

Trzebaż na to godzinę?

Zawszeć trzeba czasu.

Lokaje ubierają się w tym domu dłużej niż panowie!

Bo nie mają służących, którzy by im pomagali.

Reputację masz fatalną!

A jeślim więcej wart od mej reputacji? Czy dużo jest wielkich panów, którzy by mogli to samo powiedzieć?

Sto razy widziałem cię, jak szedłeś ku fortunie, a nigdy prostą drogą.

Cóż pan chce? Straszna tam ciżba; każdy chce biec; cisną się, popychają, trącają łokciami, przewracają; dojdzie do mety, kto może, reszta ginie stratowana. Toteż mam tego dosyć; co do mnie, wyrzekam się.

Fortuny? na stronie To coś nowego.

Na mnie teraz kolej. głośno Wasza dostojność obdarzył mnie posadą burgrabiego; to bardzo piękne stanowisko. Nie będę tedy po prawdzie radośnie witanym kurierem zajmujących nowin, ale w zamian szczęśliwy z młodą żoną w głębi Andaluzji…

Dlatego że jesteś wielkim panem, uważasz się za geniusza!… Szlachectwo, majątek, stanowisko, urzędy, wszystko to czyni tak pysznym! Cóżeś uczynił dla zyskania tylu przywilejów? Zadałeś sobie ten trud, aby się urodzić, nic więcej. Poza tym człowiek dość pospolity; gdy ja, do kata, zgubiony w lada jakiej ciżbie, jedynie aby istnieć, musiałem rozwinąć więcej talentów i rachuby, niż ich zużyto od stu lat, aby rządzić całą Hiszpanią. I ty chcesz walczyć…