Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Bolesław Prus, Powiastki cmentarne

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Trzech prawników spotkało się w ogrodzie pewnej cukierni, by porozmawiać o różnych sprawach niezwiązanych z codzienną pracą.

Okazało się, że mają w zanadrzu bardzo ciekawe opowieści o uczuciach, a także wspomnienia z młodości i… straszne historie. Wygłoszeniu tych ostatnich sprzyjały zwłaszcza kolejne szklaneczki ponczu wypijane przez mężczyzn. Wynurzywszy się z kodeksów i uciekłszy od sądów, panowie opowiadają sobie historie o młodzieńczych popisach na cmentarzu, tajemniczych kobietach w szpitalu oraz samobójcach nękanych przez demony przeszłości.

Nowela Bolesława Prusa Powiastki cmentarne to interesujące dzieło w klimacie strasznych historii opowiadanych nocą w blasku dogasającego ogniska. Powiastki cmentarne zostały po raz pierwszy opublikowane w 1875 roku w „Kurierze Warszawskim”. Przytaczne historie pokazują jednak problemy, z którymi mierzyli się ludzie XIX wieku — ale czy rzeczywiście byli tak bardzo inni niż my?

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Bolesław Prus
fot. Wilhelm Feldman (1868-1919), domena publiczna

Bolesław Prus

Ur.
20 sierpnia 1847 r. w Hrubieszowie
Zm.
19 maja 1912 r. w Warszawie
Najważniejsze dzieła:
Anielka (1880), Powracająca fala (1880), Katarynka (1881), Antek (1881), Kamizelka (1882), Placówka (1886), Lalka (1890), Emancypantki (1894), Faraon (1897), Dzieci (1909)

Właśc. Aleksander Głowacki (pseudonim literacki pochodzi od nazwy rodowego herbu Prus); polski pisarz i publicysta, jeden z najwybitniejszych pisarzy okresu pozytywizmu, teoretyk i twórca podwalin realizmu w polskiej literaturze. Twórczość Prusa bywa zestawiana z dziełami Karola Dickensa i Antoniego Czechowa.
Wcześnie stracił rodziców, wychowywali go krewni, przez pewien czas w Kielcach pozostawał m.in. pod opieką brata Leona, działacza „czerwonych”. Zapewne pod jego wpływem przyłączył się do powstania styczniowego; ranny w głowę, trafił do więzienia w Lublinie. Zwolniony, ukończył gimnazjum w Lublinie i zdał na wydz. mat.-fiz. Szkoły Głównej, ale studiów nie skończył. Pracował jako korepetytor, a nawet robotnik w fabryce Lilpopa, nie rezygnując z samokształcenia (szczególnie interesowała go logika, ale ogłosił też np. artykuł o elektryczności). Publikowanie stałych felietonów w »Niwie« i sławnych Kronik w »Kurierze Warszawskim« zapewniło mu stabilizację materialną; w 1875 r. ożenił się ze swą kuzynką Oktawią Trembińską.
Powieści stawiał za cel dokonywanie rodzaju analizy socjologicznej, wskazywanie istotnych procesów społ. poprzez badanie typów ludzkich ukształtowanych przez aktualne przemiany. Praca literacka miała opierać się na obserwacji, systematyzacji spostrzeżeń i wnioskowaniu.
Prus brał aktywnie udział w wielu akcjach oświatowych i społecznych (np. w organizowaniu Kasy Przezorności i Opieki dla Literatów i Dziennikarzy, obywatelskiej pomocy dla robotników pozbawionych pracy po strajkach w 1905 r.). W testamencie ufundował stypendium dla zdolnych dzieci wiejskich - wypłacane do dziś.

  • autor: Iga Gawrońska