Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Utracona

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

„Panna Albertyna wyjechała!” O ileż głębsze prawdy odsłania w nas ból niż cała psychologia!

Świat pustoszeje, inni ludzie liczą się tylko o tyle, że przez ich działania można odzyskać Albertynę lub ostatecznie, na zawsze ją utracić. Nasycona introspekcją opowieść o udrękach opuszczenia, zazdrości, odchodzeniu bliskich z naszego życia i zanikania z pamięci.

Bohater chwyta się upokarzających kłamstw i manipulacji, by skłonić ukochaną do powrotu. Prędko jednak okazuje się, że już za późno. Pod wpływem wspomnień i poszukiwań jego zazdrość ustępuje miejsca zrozumieniu i akceptacji dziewczyny takiej, jaką była. Po jej dwu odejściach, od niego i ze świata, rozpoczyna się to trzecie, stopniowe, niepochwytne odejście, opuszczenie serca i pamięci.

Ostatni rozdział relacjonuje wydarzenia w świecie arystokracji. Wydaje się suchy, bezuczuciowy, jak gdyby po ostatnim odejściu Albertyny nie pozostało już nic istotnego.

Szósty tom cyklu W poszukiwaniu straconego czasu nie został przez autora uporządkowany i zredagowany w takim stopniu, jak wcześniejsze. Dzieła tego dopełniła tłumaczka, Magdalena Tulli, podając w przypisach zestawienie dwu wersji utworu i uzupełniając pewne szczegóły zgodnie z notatkami Prousta.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Marcel Proust
Otto Wegener, domena publiczna, Wikimedia Commons

Marcel Proust

Ur.
10 lipca 1871 w Paryż
Zm.
18 listopada 1922 w Paryż
Najważniejsze dzieła:
W poszukiwaniu straconego czasu

Pisarz fr., którego cykl powieściowy, W poszukiwaniu straconego czasu, uważny jest za przełomowy dla prozy XX wieku.
Właściwym tematem obejmującego siedem tomów dzieła Prousta jest czas i możliwość jego ,,odzyskania" dzięki pamięci - jednak nie przez świadome opracowanie intelektualne, ale poddanie się mimowolnemu wspomnieniu (legendarne działanie magdalenki namoczonej w herbacie) i utrwalenie życia poprzez sztukę. Powieść zawiera przy tym obserwacje obyczajowe, refleksje o sztuce, impresje na temat krajobrazów, miejsc i sposobu ich postrzegania oraz wnikliwe portrety psychologiczne, których sens i wartość nie wyczerpuje się jednak w odkryciu psychologicznych uwarunkowań postaci, wpisując się w szerszą opowieść o pracy pamięci, a tym samym przekraczając formułę powieści psychologicznej.Pierwsza większa publikacja Prousta, zbiór artykułów ,,Les Plaisirs et les Jours" (1896) nie została przyjęta przychylnie przez krytykę, zaś pierwszy tom ukończonego już cyklu W stronę Swanna (1913) nie wywołał właściwie żadnej reakcji. Za życia autora, który tymczasem zyskał pewne uznanie w świecie literackim, ukazały się jeszcze tomy: W cieniu zakwitających dziewcząt (1919, nagroda Goncourtów), Strona Guermantes (1920 cz. 1, 1921 cz. 2) oraz Sodoma i Gomora (1921 cz. 1, 1922 cz. 2). Ostatnie lata życia Proust, cierpiący od dzieciństwa na astmę i prawdopodobnie silną alergię, spędził w odosobnieniu w swoim paryskim mieszkaniu, pracując nocami. Dzieło jego życia, stanowiące całość już w 1911 r., było z czasem uzupełniane, a ostatnie tomy nie zostały dopracowane przez autora. Po jego śmierci ukazały się dopełniające cykl powieści: Uwięziona (1923), Nie ma Albertyny (1925; tom posiada dwie różne wersje zakończenia) i ,Czas odnaleziony (1927), a także nieukończona (porzucona ok. 1901 r.) powieść zawierająca prototypy wielu postaci i wątków Jan Snateuil (1952).