Brat → ← Piosenka

Spis treści

Bolesław LeśmianNapój cienistyZmierzch bezpowrotny

SenRóżowieje o zmierzchu twój spłowiały liścik…

Wóz turkocze za oknem. Może sen mój właśnie

Tak odjeżdża w złą ciemność — śpiewnie i kolaśnie [1]…

W niebie — drobnych obłoków napuszysty wyścig!

Niebo, Gwiazda, WiaraReszta Boga — w niebiosach! Zachód, tlejąc, zrudział.

O, uwierzyć w tę Resztę i potrwać w tym błędzie!

W dziejach gwiazdy najdalszej brać zawrotny udział

I zawczasu już srebrnieć tym, co kiedyś będzie…

Lub tam, gdzie żale świata na szczytach się śnieżą,

W tym śniegu, w tym wzbielałym ku zaciszom zgonie

Znaleźć dwie załamane, dwie bez jutra dłonie

I całować, nie wiedząc, do kogo należą…

Miłość, Zmysły, Tajemnica, PocałunekGdym twe dłonie w wiosennej całował zamroczy [2],

Cóżem wiedział o tobie? Nic — śnie mój nietrwały!

A kochałem twe dreszcze, i duszę, i oczy,

I świat cały — i usta — i znowu świat cały!

kolaśnie — jak w kolasie; kolasa — odkryty pojazd konny podobny do bryczki. [przypis redakcyjny]

zamrocz (neol.) — mrok, ciemność a. zamroczenie, oszołomienie. [przypis redakcyjny]