Spis treści
Sonety wedyckieIV. Kama-Rupa[1](Anima bruta[2])
1
WalkaI powstał ludzki duch, i, buntowniczy,
Z wrogą naturą wszedł w niemiłosierny
Bój. — Krwią oblany, samotny, bezsterny,
Swej Atlantydy szukał tajemniczej.
5
Więc rąbie skały, burzy turmy[3], liczy
Gwiazdy, by świat z nich poznać niewymierny,
Co myśl mu w ciemni[5] dzierży niewolniczej.
Gdyż póki nie znał tych tajemnic węzła,
10Spragniona ciszy, jego dusza grzęzła,
Jak obłąkana, w ogniu i żelezie.
Była to zorza — pełna krwi i słońca,
Skroś hymny wieszczów i pożary lśniąca,
Skroś objawienia, kajdany i rzezie.
Przypisy
[1]
Kama-Rupa (z sanskr.) — połączenie słów: kāma, zaspokojenie pożądań oraz rūpa, cielesność, forma, materia; Kamarupa w literaturze sanskr. to nazwa obecnego Asamu, stanu w Indiach. [przypis edytorski]
[2]
anima bruta (z łac. anima: dusza oraz brutum: zwierzę) — duch pierwotny; dusza zwierzęca. [przypis edytorski]