Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Szacowany czas do końca: -
Adam Asnyk, Nad głębiami, XXVII (Smutny jest schyłek roku w mgieł pomroce!...)
XXVIII (Ci, którzy jasność żegnają zniknioną...) → ← XXVI (Pierwotną białość słonecznych promieni...)

Spis treści

      Adam AsnykNad głębiamiXXVII

      1
      Smutny jest schyłek roku w mgieł pomroce!
      Gdy wiatr jesienny zwiędłym liściem miota,
      Ostatnie kwiaty, ostatnie owoce,
      Strąca i grzebie pod całunem błota.
      5
      Smutniejszy! koniec bezsilny żywota,
      Osamotnienie starości sieroce,
      I długie, ciemne, pełne cierpień noce,
      W których się ludzka rozprzęga istota.
      Lecz najsmutniejszy jest duchowy schyłek
      10
      Zamierającej powoli epoki,
      Gdy w niwecz poszedł pokoleń wysiłek,
      Strawiwszy wszystkie żywotniejsze soki,
      A w spadku szereg błędów i pomyłek
      Na dni ostatnie rzuca cień głęboki!
      x