Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 449 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Powiedz, pojechaćże mam? Czyż gdziekolwiek
pozostawiłaś przedmiot, co się dręczy,
i pragnie iść za tobą...
Maurycy Schlanger
Idę...
Wiem na pewno,
że dla mnie jest wicher, co szlocha,
co panem jest nocy jesiennej...
Maurycy Schlanger
Idę...
Od tylu lat cię już szukam, a nigdzie znaleźć nie mogę,
nie wiem, gdzie jesteś...
Władysław Szlengel
Mała stacja Treblinki
I podróż trwa czasami
pięć godzin i trzy ćwierci,
a czasami trwa ta jazda
całe...
Maciej Szukiewicz
Sielanka
Szli oparci o siebie ramieniem i twarzą — —
Niepomni świata, ludzi, czasu i przestrzeni,
Nie słyszeli...
Jerzy Kamil Weintraub-Krzyżanowski
Wiersze grudniowe
Znam was dobrze. Jesteście jak ślepe pociągi
nie wiedzące, gdzie się kończy tor;
własne życie...
Motyw: Życie jako wędrówka
Jest to motyw, zgodnie z którym egzystencja ludzka może być postrzegana jako celowa podróż przez kolejne etapy życia: od dzieciństwa, poprzez lata nauki i młodość, a następnie dorosłość, wybór partnera życiowego lub życia samotnego, doświadczenie macierzyństwa/ojcostwa, osiągnięcie odpowiedniej pozycji społecznej, aż do starości. Niekiedy droga ta szkicowana jest też dalej, w zaświatach: czasem zawraca z powrotem na ziemię (reinkarnacja), innym razem postępuje naprzód ku doskonałości wyższych istot lub osiąga stan spoczynku i nagrody za przebyte trudy i wywiązanie się z obowiązków. Niekiedy jednak życiowa wędrówka może okazać się błądzeniem.