Form: Liryka,
motif: Obcy

Liryka X

Obcy X

— Kogóż miłujesz najbardziej, człowieku zagadkowy, powiedz? Ojca twego, matkę, siostrę, czy brata twego?
— Nie znam...
↓ Expand fragment ↓
— Kogóż miłujesz najbardziej, człowieku zagadkowy, powiedz? Ojca twego, matkę, siostrę, czy brata twego?
— Nie znam ojca, ni matki, ni siostry, ni brata.
— Przyjaciół?
— Posługujesz się słowem, którego znaczenie aż po dziś dzień pozostało mi niepojęte.
— Ojczyznę?
— Nie wiem, pod jaką znajduje się szerokością.
— Piękno?
— Kochałbym je chętnie, bóstwem i nieśmiertelnym.
— Złoto?
— Jest mi tak nienawistne, jak tobie Bóg.
— Eh, cóżże więc kochasz, zadziwiający cudzoziemcze?
— Miłuję obłoki… obłoki sunące… ot tam… przedziwne obłoki!
↑ Hide fragment ↑
Charles Baudelaire, Cudzoziemiec
Ni liryka z tkliwych batystów,
ni ciężki epos z brokatu
nie wyzna ciebie
nikomu
domysłem...
↓ Expand fragment ↓
Ni liryka z tkliwych batystów,
ni ciężki epos z brokatu
nie wyzna ciebie
nikomu
domysłem zza siedmiu mórz.
↑ Hide fragment ↑
Zuzanna Ginczanka, O centaurach, Obcość
Teraz, witezowie chrześciańscy, piękna do sławy okazja wzywa, żeby wojną ściśnionego ratować cesarza.
Pobudza wiara...
↓ Expand fragment ↓
Teraz, witezowie chrześciańscy, piękna do sławy okazja wzywa, żeby wojną ściśnionego ratować cesarza.
Pobudza wiara i o honor ukrzyżowanego Pana gorliwość, żeby kościoły pańskie na brzydkie mahometyzmu nie przyszły splugawienie.
↑ Hide fragment ↑
Wespazjan Hieronim Kochowski, Psalmodia polska, Psalm XXX
Po szyzmatyckiej żmii, jad pod językiem mającej, niechaj chodzi i niech podepce bazyliszka orientalnego.
Wespazjan Hieronim Kochowski, Psalmodia polska, Psalm XXXVI
Na oścież się zasrebrzy księżycowy wstęp
Do bożyzny — daleczyzny, w szmer i otchłanie, —
A dołem...
↓ Expand fragment ↓
Na oścież się zasrebrzy księżycowy wstęp
Do bożyzny — daleczyzny, w szmer i otchłanie, —
A dołem — szumy leśne, zgiełk drozdów i ziemb, —
I na ziemię wylądują zwiewni Marsjanie.
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, W nicość śniąca się droga (cykl), Marsjanie
Z nich jedna — wiem na pewno, że pokocha mnie,
Ku mnie ciałem — wzbronnym światu — występnie...
↓ Expand fragment ↓
Z nich jedna — wiem na pewno, że pokocha mnie,
Ku mnie ciałem — wzbronnym światu — występnie spłonie.
Obczyzno, przyswojona w pieszczocie i śnie!…
Tajemnico, co posiadasz — usta i dłonie!
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, W nicość śniąca się droga (cykl), Marsjanie
Zgony liliowe w pustce nad drogą,
I nic — i bezbrzeż traw!
Do traw bezbrzeży i...
↓ Expand fragment ↓
Zgony liliowe w pustce nad drogą,
I nic — i bezbrzeż traw!
Do traw bezbrzeży i do nikogo
Wołałem: «Zbaw mnie, zbaw!»
A szedł przechodzień… Nie wiem, dlaczego
Dłonią mi podał znak.
Może pomyślał, że to do niego,
Do niego wołam tak!
A była cisza, jakby świat minął, —
Trwał jeszcze słońca brzeg, —
A on na ciszę oczami skinął,
Zrozumiał coś i rzekł:
— «Nie mam ni chleba, ni sił, ni domu!
Jak ty, — bez jutra łkam.
To — ja, nieznany z klęski nikomu!
To — ja! Ten sam, ten sam!
Śmierć moja w jarach namiot rozpina,
Zagrodę — spalił wróg.
Gdy przedostatnia bije godzina,
Sny niszczy Bóg, sam Bóg!
Lecz ufam jeszcze jednemu snowi,
Że się wypełni w czas!
Cokolwiek zorza w tym śnie zróżowi,
Podzielę między nas!»
I przysiągł wierność mojej żałobie
Na wszystkie życia dnie!
I dłonie, dłonie podał mi obie,
I zbawił, zbawił mnie!
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Napój cienisty, Spojrzystość (cykl), Przechodzień
Spotykam go codziennie. Twarz, wklęta w ramiona,
Jak mgła, męczarnią oczu ledwo obgłębiona.
Wyciąga błędnej...
↓ Expand fragment ↓
Spotykam go codziennie. Twarz, wklęta w ramiona,
Jak mgła, męczarnią oczu ledwo obgłębiona.
Wyciąga błędnej ręki widemko niemrawe,
By nim zgłaskać surduta połataną jawę.
Patrzy we mnie, jak w pustkę, lecz głowy nie zniża.
Te same zawsze gwoździe tłoczą go do krzyża.
Życie nowych mu skąpi, a starych nie kruszy.
Gdzie mu tam w myśli teraz nowy gwóźdź dla duszy!
Już niezgrabny od nędzy, zły i niedorzeczny,
Chce coś mówić, lecz wstyd go przeraża odwieczny —
Ten wstyd, co w swój niebieski wpatrzony rodowód,
Pielęgnując cierpienie, boczy się na powód.
Wstydu jego przede mną zawczasu się wstydzę —
Więc udaję, że w tłumie już go niedowidzę.
A chcę mu coś powiedzieć — coś na wieczność całą —
Rozpłakać się… rozśmieszyć to zgłodniałe ciało —
Nakarmić i przyodziać nadmiernie, odświętnie. —
Ale on mnie już minął i znikł obojętnie.
I tak zawsze i nigdy nie będzie inaczej…
Nikt nie zmieni mgły jego i mojej rozpaczy,
I nikt nas — choć się rozpacz do mgły czasem zbliża —
Nie wbije nowym gwoździem do wspólnego krzyża.
↑ Hide fragment ↑
Bolesław Leśmian, Dziejba leśna (tomik), Dziejba leśna, III, Spotykam go codziennie
Chodziłem po Warszawie, był mroźny poranek,
już mówiono o wiośnie w wyższych sferach
ptasich. Długo...
↓ Expand fragment ↓
Chodziłem po Warszawie, był mroźny poranek,
już mówiono o wiośnie w wyższych sferach
ptasich. Długo stałem na moście,
lód drżał, był jak lawa, tramwaj
brzęczał uprzężą, warczał pudel
na mnie: przybysza z prowincji —
z miasteczka Drohobycz w gminie Nowa Ruda.
Chodziłem po Warszawie, ściskając rękopis,
pierworodny zbiór wierszy
zawinięty w gazetę.
↑ Hide fragment ↑
Karol Maliszewski, Zdania na wypadek
Obnażać się w pokoju pełnym młodych
mężczyzn (z tego samego rocznika
i młodszych) powołanych na...
↓ Expand fragment ↓
Obnażać się w pokoju pełnym młodych
mężczyzn (z tego samego rocznika
i młodszych) powołanych na wiosnę
1988; pośladki, uda, zwisające genitalia —
szybkim ruchem wciągana piżama,
by nie wydać się śmiesznym; dziennik,
następnie film fabularny za zgodą
dyżurnego oficera; sytuacja w kraju napięta,
ale chyba nas nie użyją w razie czego;
już widzę siebie wjeżdżającego na skocie
do rodzinnego miasteczka;
a po drugiej stronie ekranu
nasze żony robią na drutach, dzieci
krztuszą się ampicyliną, wreszcie zasypiają.
Myć się w łaźni pełnej młodych
mężczyzn (z tego samego rocznika
i młodszych), wkładać rękę w krocze
i mydlić w obecności ich wszystkich —
w strumieniu gorącej wody z zardzewiałego
sitka spod sufitu stać się jednym z nich
nie do odróżnienia
Zbudzić się w pokoju pełnym
zamętu /alaaaarm!/i wciąż jeszcze
myśleć mój kraj
↑ Hide fragment ↑
Karol Maliszewski, Zdania na wypadek

Form: Liryka

No description.

Motif: Obcy

Jak pisze Z. Bauman (Tegoż, Wieloznaczność nowoczesna. Nowoczesność wieloznaczna, przeł. J. Bauman, Warszawa 1995 ISBN 83-01-11716-8) miejsce obcego jest poza opozycją przyjaciel-wróg, będącą jednym z tych przeciwieństw, które konstytuują porządek świata. Dlatego też obcy przeraża bardziej niż wróg i zagraża ,,samej możliwości sensownej mapy świata i adekwatnej w świecie orientacji. Podkopuje przekonanie, że podział na przyjaciół i wrogów wyczerpuje wszystko, co świat zawiera (...) Obcy jest niezaplanowanym, nieprzewidzianym Trzecim" (Tamże, s.81-82). Jego cechą jest tożsamość niejasna: ,,ani/ani" czy też ,,albo/albo". Takie niezdecydowanie (,,niedecydowalność") paraliżuje wiedzę i skuteczność działania, ,,brutalnie obnaża sztuczność, wątłość, zakłamanie najbardziej istotnych rozróżnień" (Tamże, s.83), przynosi zagrożenie chaosem. Figura Obcego opisuje pozycję Żydów w społecznościach europejskich przed Zagładą, lecz jest pojemna i może opisywać również inne przypadki trudnego położenia grup i jednostek w społeczeństwie.

Czytaj teksty współczesnych autorek i autorów wcześniej niż inni. Ty decydujesz, ile płacisz!

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail.

Form: Liryka,
motif: Obcy

Form: Liryka

Motif: Obcy

Czytaj teksty współczesnych autorek i autorów wcześniej niż inni. Ty decydujesz, ile płacisz!

Informacje o nowościach w naszej bibliotece w Twojej skrzynce mailowej? Nic prostszego, zapisz się do newslettera. Kliknij, by pozostawić swój adres e-mail.

Form: Liryka,motif: Obcy

Form: Liryka

Motif: Obcy

Form: Liryka,
motif: Obcy