Oswald poszedł cichaczem do swego pokoju i wrócił w przebraniu. Gdy zjawił się z brodą...
Och, umęczyłem się tymi najszczytniejszymi i najlepszymi: z ich „szczytów” parło mnie wzwyż, w dal...
Rankiem Tristan okrył się wielką postrzępioną burką. Umalował miejscami twarz cynobrem i łupką z orzecha...
Przechodził mimo rybak odziany w burkę z kosmatej siermięgi, z wielkim kapturem. Tristan widzi go...
Jest tam szaleniec ostrzyżony w znak krzyża, który w złą godzinę przybył do tego zamku...
Wchodzi, widzi Izoldę, rzuca się ku niej z wyciągniętymi ramionami, chce ją przycisnąć do piersi...
Przebranie jest przywdzianiem stroju kogoś innego, a więc rodzajem gry pozorów. Ma ona na celu na pewno ukrycie czegoś (własnej tożsamości) oraz wprowadzenie innych w błąd – stanowi więc rodzaj kłamstwa bez użycia słów. To rodzaj maski przywdziewanej na całe ciało. Użycie przebrania wiąże się z potrzebą zachowania tajemnicy. Może być potrzebne szpiegowi, jak też temu, który jest przez niego szpiegowany. Przebieranki mogą być też związane z zabawą (najczęściej karnawałową) i mieć na celu nie więcej, jak tylko wzbudzenie śmiechu. Za rodzaj przebrania może być uznane właściwie każde ubranie jako środek służący nadaniu osobie zakładającej je formy znaczącej dla innych.
