Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 471 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Twórczość
powieść psychologiczna
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Ballada
Baśń
Dialog
Dramat
Dramat poetycki
Dramat romantyczny
Dramat szekspirowski
Dramat współczesny
Epika
Esej
Felieton
Hymn
Komedia
Liryka
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Poemat dygresyjny
Poemat prozą
Pogadanka
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
powieść historyczna
powieść obyczajowa
Powieść poetycka
Proza poetycka
Publicystyka
Reportaż
Reportaż podróżniczy
Różne
Romans
Rozprawa
Tragedia
Traktat
Wiersz
Wiersz sylabotoniczny
Gdy ostrzy kosę taki Tatar stary,
To nieraz stanie i w dźwięk się zasłucha;
Sosny...
Juliusz Słowacki
Beniowski. Dalsze pieśni
Więcej nie mówię, bo mi od łez ciemno,
I pod oknami także mam płakanie
Drzew...
Juliusz Słowacki
Beniowski. Pięć pierwszych pieśni
O! Melancholio! Nimfo, skąd ty rodem?
Czyś ty chorobą jest epidemiczną?
Skąd przyszłaś do nas...
Juliusz Słowacki
Beniowski. Pięć pierwszych pieśni
Beniowski jechał cicho — sługa śpiéwał
Jedną z tych pieśni, w których jęk zamknięty;
A głos...
Juliusz Słowacki
Beniowski. Pięć pierwszych pieśni
Spojrzał na księżyc, co zeń jak z Memnona
Wydobył jęki, i całe trosk brzemię
Takiem...
Juliusz Słowacki
Beniowski. Pięć pierwszych pieśni
Dusza mi zagrała smętnie,
Śmiechu na ustach nie mam, ni w umyśle.
Wszystko prowadzi dziwnie...
Juliusz Słowacki
Beniowski. Pięć pierwszych pieśni
Bóg sam wie tylko, jak mi było trudno
Do tego życia, co mi dał, przywyknąć...
Juliusz Słowacki
Kordian
Zabił się — młody… Zrazu jakaś trwoga
Kładła mi w usta potępienie czynu,
Była to dla...
Juliusz Słowacki
Kordian
Boże! jak ten stary
Rósł zapałem w olbrzyma; lecz ja nie mam wiary,
Gdzie ludzie...
Juliusz Słowacki
Kordian
Wierzcie mi! wierzcie, ludzie! jam jest wielki, mocny.
Jedyną słabość zamknę w sercu tajemniczym,
Robak...
Motyw: Melancholia
Jest to stan głębokiego, egzystencjalnego smutku, poczucia straty (często nie mającej określonego przedmiotu) oraz bezpowrotnego zagubienia sensu życia. Melancholię wiązać należy z rodzącą cierpienie świadomością kondycji ludzkiej, nieuchronnie naznaczonej przemijaniem i śmiercią. Stan ten łączy się z pewnego rodzaju bezwładem duchowym i cielesnym, inercją, zastojem sił witalnych. Głównym zajęciem melancholika jest obserwacja: jego oko śledzi przemijanie oraz zanikanie zjawisk i ludzi.