Spis treści
Napój cienistyZwierzyniec
1
Skrzydlatego jedwabiu zaciszną urodą.
Sama dal tak w nim skupia swe znikliwe dzieje,
Że — czy leci, czy stoi — zawsze daleczeje[3].
5
Wielbłąd w słońcu zapłowiał[4] stąd o kroków siedem
Jak sprzęt Boży, okryty poniszczonym pledem[5].
Świat, co szuka oparcia dla swego zamętu,
Korzysta z pogarbionej ciszy tego sprzętu.
10
W której mrok się tygrysim gęstwi uścierwieniem[8], —
Ten sam mrok, co w ogrodzie był tylko — brzóz cieniem…
PiesPies mój, kwiat oszczekując, łbem się tuli ku mnie, —
By poistnieć w mym świecie trafnie i beztłumnie, —
15I oczami po prośbie w twarz mi się człowieczy,
A ja wchodzę — w Mgłę zwierząt i w Tuman wszechrzeczy.
Przypisy
[8]
uścierwienie — neol. od rzecz. ścierwo, oznaczającego rozkładające się szczątki zwierzęcia. [przypis redakcyjny]