Noc → ← Wspomnienie

Spis treści

Bolesław LeśmianNapój cienistyKlęska

Obraz świata, Los, Czas, KlęskaDawniej mi się zdawało, żem z mroków chaosu

Wybiegł w świat — niepochwytny i wolny od losu.

Że najtrwalszy ze wszystkich przywidzeń i dziwot —

Sam o sobie śnię powieść — sam klecę mój żywot.

Że powoli, niechętnie i niepostrzeżenie

W złych snach mi się z dnia na dzień — ciuła przeznaczenie.

I że musi upłynąć bardzo dużo czasu,

Nim mrok pozna mnie w kwiatach, lub stwierdzi śród lasu…

ZłoDziś wiem, że w zło się trzeba, jak w szelest, zasłuchać, —

Że je łatwiej wykrwawić, niźli udobruchać.

Mgła mi z ręki wróżyła… Pamiętam szept cienia…

Nim cios we mnie uderzył — wprzód zbrakło zbawienia.

A gdym wołał o pomoc — tak nagle się stało,

Jakbym najpierw miał ranę, a później — to ciało…

Bo między mną a klęską — żaden czas nie płynął, —

I nic było tych godzin, gdym jeszcze nie zginął…