Marność → ← Krótkość żywota

Spis treści

Daniel NaborowskiŁazarz [1] do bogacza

Bogaczu hardy, próżno śmiejesz się z nagiego:

Nago wchodzim na ten świat, nago pójdziem z niego,

PrawdaNagie sumnienie [2] Bóg sam jako czyste lubi,

Święta prawda nad wszytko nagością się chlubi,

Nagi miesiąc i gwiazdy, i okrąg słoneczny,

Nago wchodzi, wychodzi z ciała duch przedwieczny,

Nadzy nieba mieszkańcy, nadzy są bogowie.

Grzech, HańbaPrzyjdzie czas, o pstry kruku, kiedyć pogotowie [3]

Odbiorą cudze pióra; wtenczas swe nagości

I sprośny wrzód odkryjesz, i spróchniałe kości.

Łazarz — postać z Ewangelii wg św. Jana, wskrzeszona przez Jezusa. [przypis edytorski]

sumnienie — dziś popr.: sumienie. [przypis edytorski]

pogotowie (daw.) — przy tym, na dodatek. [przypis edytorski]