ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Cezary Jellenta, Wielki zmierzch

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Wielki zmierzch to pamiętnik młodopolskiego pisarza i krytyka literackiego Cezarego Jellenty z pierwszych miesięcy I wojny światowej. Przedstawione w nim doświadczenia cywila — warszawiaka z niepokojem zerkającego na każdy nagłówek prasowy zostały wzbogacone o głębokie refleksje natury filozoficznej i liczne odwołania do sztuki. Na niemalże każdej stronie ujawnia się artystyczna wrażliwość Jellenty oraz jego ogromna erudycja.

Jellenta w Wielkim zmierzchu wojny nie widzi. On ją ogląda niczym spektakl teatralny. Wprawionym okiem zwraca uwagę na detale, jednocześnie ogarniając całość. Uważnie śledzi każde drgnienie, gest, dokładnie analizuje każdą scenę, szukając dla niej uzasadnienia w dalszych częściach „sztuki”. Wsłuchuje się w muzykę dział. Dla niego „działa brzmią barytonem, okna zaś odpowiadają chrapliwym basem”.

Spis treści:

    I
  1. II
  2. III
  3. IV
  4. V
  5. VI
  6. VII
  7. VIII
  8. IX
  9. X
  10. XI
  11. XII

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Cezary Jellenta
fot. autor nieznany, domena publiczna

Cezary Jellenta

Ur.
13 kwietnia 1861 w Warszawie
Zm.
1 września 1935 w Otwocku
Najważniejsze dzieła:
Byron w urywkach, Studia i szkice filozoficzne (1891), W przesileniu (1894), Wszechpoemat i najnowsze jego dzieje (1894), Eusapiada, Forpoczty (1895), Galeria ostatnich dni (1897), Nurty - ogniwa dramatyczne (1896), Juliusz Słowacki dzisiaj (1900), Dante Alighieri życiorys (1900)

Właśc. Napoleon Hirszband. Polski pisarz, publicysta, krytyk literacki. W 1880 ukończył II Gimnazjum w Warszawie, a w 1884 r. prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Krótko pracował w zawodzie, który porzucił w 1888, w następnie powrócił do niego w 1893 r. Już w 1880 rozpoczął współpracę z czasopismami „Ateneum” i „Prawda”. Tłumaczył pisma Heinego.