Stary bramin wydaje się mieć w życiu wszystko, czego potrzebuje — jest bardzo mądry i cały czas zgłębia wiedzę, a kiedy nie ma ochoty na filozofowanie, może spędzać czas w towarzystwie trzech pięknych żon.

Pewnego dnia stwierdza jednak, że chciałby się nigdy nie urodzić. Gdy przychodzi mu wytłumaczyć dlaczego, wyjaśnia, że tak naprawdę nie rozumie niczego i nie zna odpowiedzi na pytania, które często zadają mu inni. Uważa, że czyni go to nieszczęśliwym.

Historia dobrego bramina to jedna z licznych powiastek filozoficznych Woltera, jednego z najważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych filozofów francuskiego oświecenia. Została napisana w 1759 roku. Filozof rozważa w niej istotę szczęścia — przyrównuje dobrobyt mędrca z zakorzenioną w wierze codziennością prostej, starszej kobiety.