Adolf Abrahamowicz
Po burzy
I wszyscy trzej oświadczyli się po burzy… Słyszałem, że ludzie wieszają się w czasie burzy...
I wszyscy trzej oświadczyli się po burzy… Słyszałem, że ludzie wieszają się w czasie burzy...
— Co myślisz — spytałem woźnicę zaraz przy pierwszej za Londynem stacji — co myślisz o tych chmurach...
Wieść, że służący zamierzali czuwać całą noc, była uspokajająca. Kładłem się zmęczony, rozbity, z ciężką...
Gwałtowne burze, nadciągające ze strony południowej, miotały przez dni kilka morzem, budząc do żywszego krążenia...
Skierował się ku ławce, na której pozostawił pakunek podróżny. Nie miałem jednak ujrzeć wybranej serca...
Zaraz też i szron ze ścian opadać zaczął, lód pękał na nich z wielkim hukiem...
Naraz powiał wiatr wschodni. Zaszumiały dąbrowy podleśne, przerzucone gajem młodym, puszczającym się tu, to tam...
Chciałam biec wraz z nimi, ale ta trzaskawica tak mnie urzekła, że nie byłam w...
Wiele jest w literaturze fragmentów opisujących to zjawisko atmosferyczne, będącego często odzwierciedleniem gwałtownych uczuć bohatera czy podmiotu lirycznego (jak w Sonetach krymskich Mickiewicza) lub obrazem groźnego oblicza przyrody, czy w ogóle świata (jak w Cierpieniach młodego Wertera Goethego, Chłopach Reymonta).