Form: Liryka,
motif: Krew

Authors Periods Genres Forms Themes

Other:
Oświecenie

Liryka X

Krew X

Krew niewypita przez spragnione żyły,
Która zostaje jak zbytnia potrawa,
Gdy syty ucztą gość od...
↓ Expand fragment ↓
Krew niewypita przez spragnione żyły,
Która zostaje jak zbytnia potrawa,
Gdy syty ucztą gość od stołu wstawa,
Przeczysta, w sercu bierze treść tej siły,
Która ukształca wszystkie członki wasze
Jak ta, co wsiąkać w te członki stworzona,
Krąży po żyłach. A lepiej strawiona
Schodzi w część ciała, którą tu w mym rymie
Lepiej przemilczeć niż nazwać na imię.
Stamtąd kroplami na krew drugą wpływa
Drugiej istoty, w przyrodzoną czaszę.
Tam wspólny pociąg dwie treści ożenią,
Jedną skłonioną przyjmować wrażenia,
A drugą działać, gdy ta oddziaływa.
Wtenczas ojcowska krew działać zaczyna,
Zrazu tężejąc, w kolej treść stężałą
Ożywia jako mające żyć ciało.
Krew rodzicielska swoją treścią czynną,
Kiedy już duszą staje się roślinną
I żyć, i rosnąć pocznie jak roślina,
(Lecz z tą różnicą, gdy ta jest już w brzegu,
Tamta na drogę wchodzi w pełnym biegu),
Zrazu tak działa, że już się mocuje
Jak morska gąbka rusza się i czuje;
I wnet rozwija dane przyrodzeniem
Władze człowieka, których jest nasieniem.
Szerzy się, to się rozciąga, mój synu,
Siła, co z serca rodzica pochodzi,
A skąd natura skład członków wywodzi.
Lecz dalszy rozwój zważając jej czynu,
Jak ten zwierzokrzew mający żyć mlekiem,
Jak ssące zwierzę, staje się człowiekiem,
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Czyściec
A Centaur mówił: «Oto jak z tej strony
Strumień krwi widzisz wyraźnie zniżony,
Z drugiej...
↓ Expand fragment ↓
A Centaur mówił: «Oto jak z tej strony
Strumień krwi widzisz wyraźnie zniżony,
Z drugiej natomiast więcej cięży do dna,
Aż tam do miejsca, gdzie karania godna
Cierpi tyrania. Do tego to łoża
Pchnęła na wieczność sprawiedliwość boża
Attylę, co był jej biczem na ziemi,
Pirrusa, Seksta i tamże wraz z niemi,
Za każdym tego kipieniem łożyska,
Renierom obu z Pazzi i z Korneto,
Którzy to niegdyś w ziemskim życiu swoim
Po wielkich drogach słynęli rozbojem,
Na wieczne czasy łzy gorzkie wyciska».
Rzekł i wstecz potem szedł tym samym brodem.
↑ Hide fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
A potem świt się rozlewa. Broń w kącie ostygła i czeka.
Pnie się wąż biały...
↓ Expand fragment ↓
A potem świt się rozlewa. Broń w kącie ostygła i czeka.
Pnie się wąż biały milczenia, przeciągły wydaje syk.
I wtedy budzą się płacząc, bo strzały pękają z daleka,
bo śnili, że dziecko poczęli całe czerwone od krwi.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Gdy za powietrza zasłoną...)
Nie to, że marzyć, bo marzyć krew,
to krew ta sama spod kity czy hełmu...
↓ Expand fragment ↓
Nie to, że marzyć, bo marzyć krew,
to krew ta sama spod kity czy hełmu.
Czas tylko warczy jak lew
przeciągając obłoków wełną.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, I część: krzyż człowieczy, Historia
Nie to, co mi się śniło,
ale com krwią przepłakał,
to widzę, gdy się schylę...
↓ Expand fragment ↓
Nie to, co mi się śniło,
ale com krwią przepłakał,
to widzę, gdy się schylę
nad wodą, w której ptaki
kreślą węzły daremne,
które nie zwiążą bólu
ani mi świat utulą,
ale się plączą ciemne,
ale mi grób rozwiną
i rozwijając — miną.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Nie to, co mi się śniło...)
A my tacy we krwi cali,
wciąż bez wstydu — boskie dzieci.
O, niech anioł nie...
↓ Expand fragment ↓
A my tacy we krwi cali,
wciąż bez wstydu — boskie dzieci.
O, niech anioł nie uleci,
nimśmy jeszcze tacy mali.
↑ Hide fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, I część: krzyż człowieczy, U niebios rozkwitających
Ślepa — głucha maszyno! W okrucieństwa płodna,
Zbawienna ścierko, zawsze krwi człowieczej głodna
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Cały świat byś ściągnęła...
I nawet w krwawych łaźniach tych rzymskich cesarzy,
O których w dniach starości każdy władca...
↓ Expand fragment ↓
I nawet w krwawych łaźniach tych rzymskich cesarzy,
O których w dniach starości każdy władca marzy,
Nie budzi się w tym trupie dusza znieczulona,
Gdzie miast krwi — woda Lety toczy się zielona.
↑ Hide fragment ↑
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Spleen
Miłość, której siew
W serca rzucił niebios Pan,
Która każe własną krew
Za ojczysty przelać...
↓ Expand fragment ↓
Miłość, której siew
W serca rzucił niebios Pan,
Która każe własną krew
Za ojczysty przelać łan!
↑ Hide fragment ↑
Władysław Bełza, Katechizm polskiego dziecka (zbiór), Cnoty kardynalne
I wziął w rękę swą sędziwą,
Polskiej ziemi grudkę małą,
I na dłoń mu się...
↓ Expand fragment ↓
I wziął w rękę swą sędziwą,
Polskiej ziemi grudkę małą,
I na dłoń mu się, o! dziwo!
Kilka kropli krwi polało.
„Weźcie, rzecze, proch ten z sobą
I cud Boży głoście wszędzie!
Niech ta ziemia wam ozdobą
I relikwią świątyń będzie!
↑ Hide fragment ↑
Władysław Bełza, Katechizm polskiego dziecka (zbiór), Legenda o garści ziemi polskiej

‹‹ previous 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 next ››

Form: Liryka

No description.

Motif: Krew

Płyn niezwykle znaczący: jego ukazanie się jest znakiem otwarcia (np. w czasie porodu) lub rozdarcia ciała; łączy się więc z cierpieniem, bólem, ale też z samą istotą ciała. Bywa znakiem zbrodni. Przypisywane jej były znaczenia mistyczne w konstrukcjach ideowych, kryjących się pod takimi hasłami jak ,,więzy krwi", czy ,,oczyszczenie przez krew" (chodzi tu o oczyszczenie z win — tak funkcjonuje krew w instytucji wendetty, a więc w rytuale zemsty, tak też postrzegano rozlew krwi w czasie rewolucji: jako karę i obmycie ludzkości z grzechu). Krew może być także arystokratyczna, niebieska, królewska — w tym przypadku motyw ten w swoisty sposób opisuje pozycję społeczną, pochodzenie i dziedzictwo.

Form: Liryka,motif: Krew

Form: Liryka

Motif: Krew

Form: Liryka,
motif: Krew