Rodzaj: Liryka,
motyw: Krew

Autorzy Epoki Gatunki Rodzaje Motywy

Zobacz też:
Oświecenie

Liryka X

Zobacz też:
Dramat
Epika

Krew X

Krew niewypita przez spragnione żyły,
Która zostaje jak zbytnia potrawa,
Gdy syty ucztą gość od...
↓ Rozwiń fragment ↓
Krew niewypita przez spragnione żyły,
Która zostaje jak zbytnia potrawa,
Gdy syty ucztą gość od stołu wstawa,
Przeczysta, w sercu bierze treść tej siły,
Która ukształca wszystkie członki wasze
Jak ta, co wsiąkać w te członki stworzona,
Krąży po żyłach. A lepiej strawiona
Schodzi w część ciała, którą tu w mym rymie
Lepiej przemilczeć niż nazwać na imię.
Stamtąd kroplami na krew drugą wpływa
Drugiej istoty, w przyrodzoną czaszę.
Tam wspólny pociąg dwie treści ożenią,
Jedną skłonioną przyjmować wrażenia,
A drugą działać, gdy ta oddziaływa.
Wtenczas ojcowska krew działać zaczyna,
Zrazu tężejąc, w kolej treść stężałą
Ożywia jako mające żyć ciało.
Krew rodzicielska swoją treścią czynną,
Kiedy już duszą staje się roślinną
I żyć, i rosnąć pocznie jak roślina,
(Lecz z tą różnicą, gdy ta jest już w brzegu,
Tamta na drogę wchodzi w pełnym biegu),
Zrazu tak działa, że już się mocuje
Jak morska gąbka rusza się i czuje;
I wnet rozwija dane przyrodzeniem
Władze człowieka, których jest nasieniem.
Szerzy się, to się rozciąga, mój synu,
Siła, co z serca rodzica pochodzi,
A skąd natura skład członków wywodzi.
Lecz dalszy rozwój zważając jej czynu,
Jak ten zwierzokrzew mający żyć mlekiem,
Jak ssące zwierzę, staje się człowiekiem,
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Czyściec
A Centaur mówił: «Oto jak z tej strony
Strumień krwi widzisz wyraźnie zniżony,
Z drugiej...
↓ Rozwiń fragment ↓
A Centaur mówił: «Oto jak z tej strony
Strumień krwi widzisz wyraźnie zniżony,
Z drugiej natomiast więcej cięży do dna,
Aż tam do miejsca, gdzie karania godna
Cierpi tyrania. Do tego to łoża
Pchnęła na wieczność sprawiedliwość boża
Attylę, co był jej biczem na ziemi,
Pirrusa, Seksta i tamże wraz z niemi,
Za każdym tego kipieniem łożyska,
Renierom obu z Pazzi i z Korneto,
Którzy to niegdyś w ziemskim życiu swoim
Po wielkich drogach słynęli rozbojem,
Na wieczne czasy łzy gorzkie wyciska».
Rzekł i wstecz potem szedł tym samym brodem.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
A potem świt się rozlewa. Broń w kącie ostygła i czeka.
Pnie się wąż biały...
↓ Rozwiń fragment ↓
A potem świt się rozlewa. Broń w kącie ostygła i czeka.
Pnie się wąż biały milczenia, przeciągły wydaje syk.
I wtedy budzą się płacząc, bo strzały pękają z daleka,
bo śnili, że dziecko poczęli całe czerwone od krwi.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Gdy za powietrza zasłoną...)
Nie to, że marzyć, bo marzyć krew,
to krew ta sama spod kity czy hełmu...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie to, że marzyć, bo marzyć krew,
to krew ta sama spod kity czy hełmu.
Czas tylko warczy jak lew
przeciągając obłoków wełną.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, I część: krzyż człowieczy, Historia
Nie to, co mi się śniło,
ale com krwią przepłakał,
to widzę, gdy się schylę...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie to, co mi się śniło,
ale com krwią przepłakał,
to widzę, gdy się schylę
nad wodą, w której ptaki
kreślą węzły daremne,
które nie zwiążą bólu
ani mi świat utulą,
ale się plączą ciemne,
ale mi grób rozwiną
i rozwijając — miną.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Nie to, co mi się śniło...)
A my tacy we krwi cali,
wciąż bez wstydu — boskie dzieci.
O, niech anioł nie...
↓ Rozwiń fragment ↓
A my tacy we krwi cali,
wciąż bez wstydu — boskie dzieci.
O, niech anioł nie uleci,
nimśmy jeszcze tacy mali.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, I część: krzyż człowieczy, U niebios rozkwitających
Ślepa — głucha maszyno! W okrucieństwa płodna,
Zbawienna ścierko, zawsze krwi człowieczej głodna
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Cały świat byś ściągnęła...
I nawet w krwawych łaźniach tych rzymskich cesarzy,
O których w dniach starości każdy władca...
↓ Rozwiń fragment ↓
I nawet w krwawych łaźniach tych rzymskich cesarzy,
O których w dniach starości każdy władca marzy,
Nie budzi się w tym trupie dusza znieczulona,
Gdzie miast krwi — woda Lety toczy się zielona.
↑ Zwiń fragment ↑
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Spleen
Miłość, której siew
W serca rzucił niebios Pan,
Która każe własną krew
Za ojczysty przelać...
↓ Rozwiń fragment ↓
Miłość, której siew
W serca rzucił niebios Pan,
Która każe własną krew
Za ojczysty przelać łan!
↑ Zwiń fragment ↑
Władysław Bełza, Katechizm polskiego dziecka (zbiór), Cnoty kardynalne
I wziął w rękę swą sędziwą,
Polskiej ziemi grudkę małą,
I na dłoń mu się...
↓ Rozwiń fragment ↓
I wziął w rękę swą sędziwą,
Polskiej ziemi grudkę małą,
I na dłoń mu się, o! dziwo!
Kilka kropli krwi polało.
„Weźcie, rzecze, proch ten z sobą
I cud Boży głoście wszędzie!
Niech ta ziemia wam ozdobą
I relikwią świątyń będzie!
↑ Zwiń fragment ↑
Władysław Bełza, Katechizm polskiego dziecka (zbiór), Legenda o garści ziemi polskiej

‹‹ poprzedni 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 następny ››

Rodzaj: Liryka

Brak opisu.

Motyw: Krew

Płyn niezwykle znaczący: jego ukazanie się jest znakiem otwarcia (np. w czasie porodu) lub rozdarcia ciała; łączy się więc z cierpieniem, bólem, ale też z samą istotą ciała. Bywa znakiem zbrodni. Przypisywane jej były znaczenia mistyczne w konstrukcjach ideowych, kryjących się pod takimi hasłami jak ,,więzy krwi", czy ,,oczyszczenie przez krew" (chodzi tu o oczyszczenie z win — tak funkcjonuje krew w instytucji wendetty, a więc w rytuale zemsty, tak też postrzegano rozlew krwi w czasie rewolucji: jako karę i obmycie ludzkości z grzechu). Krew może być także arystokratyczna, niebieska, królewska — w tym przypadku motyw ten w swoisty sposób opisuje pozycję społeczną, pochodzenie i dziedzictwo.

Rodzaj: Liryka,motyw: Krew

Rodzaj: Liryka

Motyw: Krew

Rodzaj: Liryka,
motyw: Krew