Hans Christian Andersen
Len
— Byłem dawniej szczęśliwy — mówił sobie, cierpiąc — trzeba pamiętać o tym i pocieszać się w smutku...
Twórczość
powieść fantastyczna
Starożytność
Średniowiecze
Renesans
Barok
Oświecenie
Romantyzm
Pozytywizm
Modernizm
Dwudziestolecie międzywojenne
Współczesność
Aforyzm
Ballada
Baśń
Dramat
Dramat romantyczny
Dramat szekspirowski
Epika
Epos
Esej
Hymn
Kazanie
Liryka
List
Nowela
Opowiadanie
Pamiętnik
Poemat
Powieść
powieść dla dzieci i młodzieży
Powieść epistolarna
Psalm
Sonet
Tragedia
Traktat
Wiersz
Hans Christian Andersen
Len
— Wszystko się skończyć musi — powiedziały sobie wszystkie sztuki bielizny, której nie mogę nazwać. — Cóż robić...
Hans Christian Andersen
Len
— Nieprawda, nieprawda! Piosenka źle się kończy. Nic nie gaśnie, nic nie ginie na tym świecie...
Pedro Calderon de la Barca
Życie snem
Gdy snem ten żywot się przędzie,
Gińcie sny, gińcie, marzenia,
Kłamcy, co duszy ku szkodzie...
Charles Baudelaire
Wyznanie
„nic pewnego na świecie!
I że egoizm ludzki jakkolwiek się skrywa,
We wszystkim zdradzi się...
Tadeusz Borowski
Kamienny świat
Obojętnie wkraczam do ciasnych, lecz przytulnych pokoików osób ważnych i czasami nieco za uprzejmie proszę...
George Gordon Byron
Don Juan
I Eklezjasta śpiewa: „Wszystko marność!”
Z nim księża, mając Memento w pamięci,
Czczą wstrzemięźliwość, czystość...
George Gordon Byron
Don Juan
— Gdzie świat sprzed ośmiu lat albo dziesięciu?
Był tu, widziałem; a dziś na kształt węża...
Karel Čapek
Fabryka Absolutu
Oto są dzieje dziejów. Każdy z tych setek milionów człowieczków miał przedtem swoje dzieciństwo, swoje...
Miguel de Cervantes Saavedra
Don Kichot z La Manchy
— Powiedzcież teraz sami, panie, czym głupio zrobił, żem nie chciał brać łupu z pierwszej waszej...
Motyw: Vanitas
Motyw vanitas ma swe źródła w biblijnej księdze Koheleta, który pisał: „marność nad marnościami i wszystko marność”. Oznacza to, że wszystko przeminie, świat nie jest wieczny. Do motywu tego nawiązywał Mikołaj Sęp Szarzyński w swoich sonetach, np. pisząc o marności człowieka, który ginie jak cień w Sonecie II, Na one słowa Jopowe.
