Motif: Vanitas

Other:
nie dotyczy

Other:
Dramat współczesny

Vanitas X

— Byłem dawniej szczęśliwy — mówił sobie, cierpiąc — trzeba pamiętać o tym i pocieszać się w smutku...
↓ Expand fragment ↓
— Byłem dawniej szczęśliwy — mówił sobie, cierpiąc — trzeba pamiętać o tym i pocieszać się w smutku choć wspomnieniem szczęścia. Nic wiecznie trwać nie może. Powinienem być zadowolony ze swego losu. Powinienem.
↑ Hide fragment ↑
Hans Christian Andersen, Len
— Wszystko się skończyć musi — powiedziały sobie wszystkie sztuki bielizny, której nie mogę nazwać. — Cóż robić...
↓ Expand fragment ↓
— Wszystko się skończyć musi — powiedziały sobie wszystkie sztuki bielizny, której nie mogę nazwać. — Cóż robić? Gdyby to było w naszej mocy, służyłybyśmy chętnie jeszcze bardzo długo. Ale sił już nie mamy.
↑ Hide fragment ↑
Hans Christian Andersen, Len
— Nieprawda, nieprawda! Piosenka źle się kończy. Nic nie gaśnie, nic nie ginie na tym świecie...
↓ Expand fragment ↓
— Nieprawda, nieprawda! Piosenka źle się kończy. Nic nie gaśnie, nic nie ginie na tym świecie i to cud najpiękniejszy! My o tym wiemy, myśmy to poznały i teraz dopiero jesteśmy szczęśliwe, najszczęśliwsze! Wyżej, wyżej, ku niebu! Kto wie, co nas czeka!
↑ Hide fragment ↑
Hans Christian Andersen, Len
Gdy snem ten żywot się przędzie,
Gińcie sny, gińcie, marzenia,
Kłamcy, co duszy ku szkodzie...
↓ Expand fragment ↓
Gdy snem ten żywot się przędzie,
Gińcie sny, gińcie, marzenia,
Kłamcy, co duszy ku szkodzie
Postacie z nocy i cienia
Ubieracie w głos i ciało,
Gdy ciała i głosu nie stało!
↑ Hide fragment ↑
Pedro Calderon de la Barca, Życie snem
„nic pewnego na świecie!
I że egoizm ludzki jakkolwiek się skrywa,
We wszystkim zdradzi się...
↓ Expand fragment ↓
„nic pewnego na świecie!
I że egoizm ludzki jakkolwiek się skrywa,
We wszystkim zdradzi się przecie;
Iż rzemiosła piękności niewesołe dzieje,
Że nie rozkoszne zadanie
Tancerki, która zimna na rozkaz szaleje,
A śmiech ma na zawołanie;
Że budować na sercach jest to niedorzeczność,
Że piękność, miłość, rozkosze
Kruche są, że niepamięć pogrąża je w wieczność
Jak śmiecie, zgarnąwszy w kosze”
↑ Hide fragment ↑
Charles Baudelaire, Kwiaty zła, Wyznanie
I Eklezjasta śpiewa: „Wszystko marność!”
Z nim księża, mając Memento w pamięci,
Czczą wstrzemięźliwość, czystość...
↓ Expand fragment ↓
I Eklezjasta śpiewa: „Wszystko marność!”
Z nim księża, mając Memento w pamięci,
Czczą wstrzemięźliwość, czystość i ofiarność.
Słowem — pojmie to każdy, kto ma chęci.
Gdy w doczesności więc widzą wszechczarność
Poeci, mędrcy, kapłani i święci,
Mamże się wstrzymać z obawy pobicia
Sam od głoszenia tej nicości życia?
↑ Hide fragment ↑
George Gordon Byron, Don Juan
— Gdzie świat sprzed ośmiu lat albo dziesięciu?
Był tu, widziałem; a dziś na kształt węża...
↓ Expand fragment ↓
— Gdzie świat sprzed ośmiu lat albo dziesięciu?
Był tu, widziałem; a dziś na kształt węża
Skórę odmienił świetną, już w poczęciu
Skazany, że go czas ciągle zwycięża.
Królowie, mówcy, wodze, politycy,
Dandysi giną jak liść w nawałnicy.
↑ Hide fragment ↑
George Gordon Byron, Don Juan
Oto są dzieje dziejów. Każdy z tych setek milionów człowieczków miał przedtem swoje dzieciństwo, swoje...
↓ Expand fragment ↓
Oto są dzieje dziejów. Każdy z tych setek milionów człowieczków miał przedtem swoje dzieciństwo, swoje miłości, swoje plany. Czasem miewał pietra, czasem bywał bohaterem, ale na ogół był śmiertelnie sfatygowany i z ochotą byłby się ułożył na łóżku upokojonionego świata. Jeśli umierał, to na pewno nieumyślnie. I oto z tego wszystkiego mamy tylko garść danych: bitwa tam i tam, straty takie i takie, wynik taki albo owaki i co najgorsze, że ten wynik o niczym właściwie porządnie nie zadecydował.
↑ Hide fragment ↑
Karel Čapek, Fabryka Absolutu
przeczucie chłodne jak dół wskazuje dłonią tę drogę
na wspólnej bratniej mogile wieńców nie będzie...
↓ Expand fragment ↓
przeczucie chłodne jak dół wskazuje dłonią tę drogę
na wspólnej bratniej mogile wieńców nie będzie nie zwiędną
z bogiem prochu wielkości z bogiem
↑ Hide fragment ↑
Józef Czechowicz, Nic więcej (tomik), Dom świętego Kazimierza
W takowym lata całe bawiąc błędzie,
Poczne raz myślić, co też dalej będzie,
Gdy po...
↓ Expand fragment ↓
W takowym lata całe bawiąc błędzie,
Poczne raz myślić, co też dalej będzie,
Gdy po skończonych tańcach, muzyk, lutnie,
Czas nożycami stronę moję utnie.
Spyta mię potem, kędy czas strawiłam,
Na jaką wieczność sobie zarobiłam.
Wstyd mówić głośno, cicho brzęczę z muchą,
Że całe życie żyłam dworską juchą.
W której dopiero dobrawszy się smaku,
Właśnie tak jakby w wyszeptanym raku.
Więc odtąd zacznę poprawiać errorów,
Tracąc appetyt do dworskich saporów.
↑ Hide fragment ↑
Elżbieta Drużbacka, Wiersze światowe, Awersya pewnej Damy całe życie bawiącej u wielkich Dworów, przy których gdy nie tylko same próżność, nieszczerość, zazdrość i wiele defektów uznała, waletę życiu takiemu wypowiada, a na spokojniejsze się wybiera

Motif: Vanitas

Motyw vanitas ma swe źródła w biblijnej księdze Koheleta, który pisał: „marność nad marnościami i wszystko marność”. Oznacza to, że wszystko przeminie, świat nie jest wieczny. Do motywu tego nawiązywał Mikołaj Sęp Szarzyński w swoich sonetach, np. pisząc o marności człowieka, który ginie jak cień w Sonecie II, Na one słowa Jopowe.