Kiedy Żydzi dowiedzieli się o tym, udali się do kapłana Pinchasa i postawili przed nim...
Hiram z Tyru, syn wdowy z pokolenia Naftali, utkał dla króla Salomona dywan o wymiarach...
Przez miłość dla ciebie grałem tę komedię, a huzar, który ci potłukł garnki na targu...
Kiedy podniósł ścierkę i policzył swoje ofiary, przekonał się, że siedem much padło trupem!
— Toś...
Była to pani piękna, ale tak dumna i zarozumiała, że chciała być najpiękniejszą na całym...
„A choćbym tak chłopa tego spytał, czy już wiosna przyszła?”
Ale się nadął wielką pychą...
Nie było to tak łatwo. Koszałek-Opałek bronił się z całej siły, utrzymując, że takie prostackie...
Ale Półpanek znieść nie mógł powodzenia mistrza Sarabandy. Jak był zielony zawsze, tak jeszcze w...
Ale opętany zazdrością i pychą Półpanek nie zważał ani na groźby buńczucznych trzcin i tataraków...
Pycha — nadmierna czy nieuzasadniona duma — bywa często głównym elementem charakteryzującym np. posiadających władzę (tak zarówno Kochanowski, jak Mickiewicz i Kochanowski postrzegają cara Rosji). Jest przedstawiana jako postawa zgubna oraz nieuzasadniona, szczególnie wobec zmienności losu i fundamentalnej niepewności cechującej kondycję ludzką. Przeciwieństwem pychy jest pokora (pozytywnie wartościowana w chrześcijańskim systemie wartości), będąca rodzajem umiarkowania w podejściu do świata, do osobistego powodzenia człowieka oraz jego pozycji społecznej.
