Motif: Marzenie,
motif: Poezja,
genre: Dramat poetycki

Jest to być może jedna z ważniejszych czynności w ludzkim życiu: pozwala myśli zarzucać kotwicę w przeszłości (stąd melancholia), przyszłości (stąd wszelka nadzieja) lub jakimkolwiek ,,gdzie indziej" (źródło idealizmu) i dzięki temu pozwala przetrwać sytuacje nie do wytrzymania. Wiele znajdziemy marzeń zapisanych w literaturze, sporo też refleksji na temat samej czynności marzenia.

Została odróżniona jako wyjątkowa odmiana sztuki ze względu na swą romantyczną sławę: miała ona dzięki natchnieniu umożliwiać intuicyjne poznanie, dawać dostęp do istotnej prawdy, do świata idei. Taka poezja jest bytem odrębnym od samego poety — jak strumień piękna przepływający przez niego, ale z nim nie tożsamy, ani od niego nie pochodzący (jak pisał Z. Krasiński w Nie-Boskiej komedii). Jednakże i w klasycznym ujęciu poezja, jako sztuka pięknego, trafnego i melodyjnego wysłowienia posiadała wielką wartość i moc. Zaś Kochanowski wyrażał nadzieję, że jego poezja (określana przez niego zwykle metaforycznie mianem „lutni”) mogłaby otworzyć przed nim bramy Hadesu, tak jak niegdyś uczyniła to czarodziejska muzyka Orfeusza.

Najważniejsi twórcy

J. Giraudoux (Elektra), Michel de Ghelderode (Escurial), J. Zawieyski (Mąż doskonały), T. S. Eliot (Mord w katedrze), Anna Świrszczyńska (Orfeusz)

Gatunek dramatu, który rozwinął się w XX w. Charakteryzuje się swobodną kompozycją, różnorodnością odniesień stylizacyjnych i poetyckością języka. Zawiera elementy alegoryczne, metaforyczne przypowieściowe lub symboliczne. Nawiązuje do takich form dramatu jak tragedia antyczna, teatr średniowieczny, dramat romantyczny. Jego tematyka opiera się na motywach mitologicznych, biblijnych, legendowych lub historycznych.

• autor: Olga Krawczak