Motyw: Poezja

Zobacz też:
nie dotyczy

Poezja X

Gdybym miał dzikie, tak chrapliwe rymy,
Co by do ciemnej tej studni przystały,
Na której...
↓ Rozwiń fragment ↓
Gdybym miał dzikie, tak chrapliwe rymy,
Co by do ciemnej tej studni przystały,
Na której stoją wszystkie inne skały,
Wydałbym pełniej całą treść mej myśli;
Lecz gdy tej władzy w sobie nie widzimy,
Ważę się podnieść głos nie bez bojaźni.
Nie jest to zamiar jak gra wyobraźni
Wylęgły w głowie, co dno świata kreśli,
Nie czyn języka, co ledwo szczebioce.
Muzy, przyzywam ja wasze pomoce,
Dajcie mi skrzydła Amfijona lotu,
Aby nie niższy był wiersz od przedmiotu.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Niech milczy Lukan z pieśnią, gdzie opiewał
Zgon pośród gadów Sabella, Nazyda,
Ja nie zazdroszczę...
↓ Rozwiń fragment ↓
Niech milczy Lukan z pieśnią, gdzie opiewał
Zgon pośród gadów Sabella, Nazyda,
Ja nie zazdroszczę przemianie Owida
Kadmusa w smoka, Aretuzy w strumień;
Przemiano moja, te obie zarumień,
Dwóch natur wobec siebie, których ciało
Gotowe było zmienić treść swą całą.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
— Wiesz pan, kto mieszkał w domu naprzeciwko? — przemówił wreszcie gość z uśmiechem. — To było najciekawsze...
↓ Rozwiń fragment ↓
— Wiesz pan, kto mieszkał w domu naprzeciwko? — przemówił wreszcie gość z uśmiechem. — To było najciekawsze. Wyobraź pan sobie — Poezja! Zabawiłem u niej trzy tygodnie, a to znaczy to samo, co żyć lat trzy tysiące i przeczytać wszystko, co stworzono i napisano. Mogę też powiedzieć śmiało: znam wszystko i wszystko widziałem na świecie.
↑ Zwiń fragment ↑
Hans Christian Andersen, Cień
— Poezja! — cicho powtórzył uczony. — Tak, ona często bywa samotnicą w wielkich i ludnych miastach. Poezja...
↓ Rozwiń fragment ↓
— Poezja! — cicho powtórzył uczony. — Tak, ona często bywa samotnicą w wielkich i ludnych miastach. Poezja!… Tak, widziałem ją na mgnienie oka, choć sen mi ciążył jeszcze na powiekach. Widziałem jednak: stała na balkonie i jaśniała jak zorza północna, kwiaty ją otaczały, jak żywe płomienie. Opowiadaj, mój drogi, opowiadaj! Jakież to zajmujące! Więc co? Skoro wszedłeś przez drzwi wpółotwarte do pierwszego pokoju…
↑ Zwiń fragment ↑
Hans Christian Andersen, Cień
Wiersz jest zły, nienawistny, chce rozerwać formę
(jak to ciężko zakuwać wolnego w kajdany),
chociaż...
↓ Rozwiń fragment ↓
Wiersz jest zły, nienawistny, chce rozerwać formę
(jak to ciężko zakuwać wolnego w kajdany),
chociaż wydrę go z głębi palącego wnętrze,
nigdy całkiem nie będę jego władczym panem.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Ars poetica
O, bo ja jestem mieczem krzywdy wszelkiej,
przez moje ręce wyciągnięte we śnie
wędrują grzechy...
↓ Rozwiń fragment ↓
O, bo ja jestem mieczem krzywdy wszelkiej,
przez moje ręce wyciągnięte we śnie
wędrują grzechy jak milczące węże
i wytryskają z palców jako pieśni.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Dokąd to jeszcze?)
Jak trudno szczęście w karty papieru zamienić.
Jak trudno w oczach dalekich szukać odbić świata.
Krzysztof Kamil Baczyński, Juwenilia II, Elegia IV
I mówił pierwszy: «Oto jest pieśń,
która uderza w firmament powiek».
A drugi mówił: «Nie...
↓ Rozwiń fragment ↓
I mówił pierwszy: «Oto jest pieśń,
która uderza w firmament powiek».
A drugi mówił: «Nie, to jest śmierć,
którą przeczułem w zielonym słowie».
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Jesienny spacer poetów
To muza nadobnych wierszy. Staje cieniem jej czarny upiór
wśród konających koni i szczurów sunących...
↓ Rozwiń fragment ↓
To muza nadobnych wierszy. Staje cieniem jej czarny upiór
wśród konających koni i szczurów sunących w ciemność,
ale w jej rękach taki wdzięk i smutek,
kiedy otwiera skrzynie ulic i przepaść do dna śmierci
pode mną.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, O muzie
«Wiem: to jest tkliwość. Lecz ona nie wystarczy.
Bo więcej trzeba, by śmierć śpiewaniem uwieść...
↓ Rozwiń fragment ↓
«Wiem: to jest tkliwość. Lecz ona nie wystarczy.
Bo więcej trzeba, by śmierć śpiewaniem uwieść:
na skałach dzikich muzyczne gniazdo uwić,
by wywieść śpiew od trwogi ludzkiej starszy».
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Orfeusz w lesie

‹‹ poprzedni 1 2 3 4 5 6 7 8 9 … 36 37 38 39 następny ››

Motyw: Poezja

Została odróżniona jako wyjątkowa odmiana sztuki ze względu na swą romantyczną sławę: miała ona dzięki natchnieniu umożliwiać intuicyjne poznanie, dawać dostęp do istotnej prawdy, do świata idei. Taka poezja jest bytem odrębnym od samego poety — jak strumień piękna przepływający przez niego, ale z nim nie tożsamy, ani od niego nie pochodzący (jak pisał Z. Krasiński w Nie-Boskiej komedii). Jednakże i w klasycznym ujęciu poezja, jako sztuka pięknego, trafnego i melodyjnego wysłowienia posiadała wielką wartość i moc. Zaś Kochanowski wyrażał nadzieję, że jego poezja (określana przez niego zwykle metaforycznie mianem „lutni”) mogłaby otworzyć przed nim bramy Hadesu, tak jak niegdyś uczyniła to czarodziejska muzyka Orfeusza.