Motyw: Grób

Grób X

Patrz, Farinata siedzi w swoim grobie,
Możesz go widzieć od pasa do głowy».
Utkwiłem oczy...
↓ Rozwiń fragment ↓
Patrz, Farinata siedzi w swoim grobie,
Możesz go widzieć od pasa do głowy».
Utkwiłem oczy w jego wzrok grobowy,
On piersią, czołem prostował się w trumnie,
Jak gdyby piekłu urągał się dumnie.
Mistrz mnie pełnego zgrozy i żałoby
Porwał co żywo i pchnął między groby
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
O ojców grób bagnetów poostrz stal
Władysław Anczyc, Marsz strzelców
Wyją sępy lub anieli
Poeto! co ci się stało
Łazarz wstępuje na schody
Zamiast opuścić...
↓ Rozwiń fragment ↓
Wyją sępy lub anieli
Poeto! co ci się stało
Łazarz wstępuje na schody
Zamiast opuścić mogiłę
Żegnajcie o korowody
W młode lata pewnie żyłem
↑ Zwiń fragment ↑
Guillaume Apollinaire, (Nim próg przestąpiłem celi...)
Szli czarni, wychudzeni, z błyskiem żądzy ślepym,
jak nędzne i żałosne, milczące pogrzeby,
i tratowali...
↓ Rozwiń fragment ↓
Szli czarni, wychudzeni, z błyskiem żądzy ślepym,
jak nędzne i żałosne, milczące pogrzeby,
i tratowali łąki, i nie znali wrót,
aż im się pod nogami ocknął nagle grób
i tak jak stali patrząc, wytężeni w gniewie,
spadali w chłodne studnie
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, (Ach, umieram, umieram...)
Płacz, matko, kochanko, przebacz,
bo nie anioł, nie anioł prowadzi.
Wy te same drżące u...
↓ Rozwiń fragment ↓
Płacz, matko, kochanko, przebacz,
bo nie anioł, nie anioł prowadzi.
Wy te same drżące u nieba,
wy te same róże sadzić jak głos
na grobach przyjdziecie i dłonią
odgarniecie wspomnienia i liście jak włos
siwiejący na płytach płaskich.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, I część: krzyż człowieczy, Historia
Nie szukaj, nie patrz w mroczny grób,
gdzie ocienione chłodem zgniłej woni
nawet strzeliste świeczniki...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie szukaj, nie patrz w mroczny grób,
gdzie ocienione chłodem zgniłej woni
nawet strzeliste świeczniki jabłoni
i ciało barbarzyńskie — jak gotycki trup.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Nie stój u ciemnych świata wód...)
Nie to, co mi się śniło,
ale com krwią przepłakał,
to widzę, gdy się schylę...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie to, co mi się śniło,
ale com krwią przepłakał,
to widzę, gdy się schylę
nad wodą, w której ptaki
kreślą węzły daremne,
które nie zwiążą bólu
ani mi świat utulą,
ale się plączą ciemne,
ale mi grób rozwiną
i rozwijając — miną.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, (Nie to, co mi się śniło...)
Wzniesiemy dom ze słońca i z szumu dłoni,
żelazny dom.
Cóż, że się zamknie ziemia...
↓ Rozwiń fragment ↓
Wzniesiemy dom ze słońca i z szumu dłoni,
żelazny dom.
Cóż, że się zamknie ziemia nad nami
jak zaczytany tom.
Rosnąć dalej w liście i dęby puszcz
jak własny pomnik,
zrywać światło pąkami ust,
wyrosnąć murem zwycięskich wspomnień.
Glina jest dobra i jak krew słona,
jak trawa wzejdzie nad nas ptaków śpiew,
a barbarzyńska ziemia z krzykiem rozciągnie ramiona,
przetętnią po nas śpiewne tabuny drzew.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Olbrzym w lesie
Każdy — kolumną jesteś,
na grobie pieśni własnych
zamarzły. Czegoż ty jeszcze?
To śmierć — to nie...
↓ Rozwiń fragment ↓
Każdy — kolumną jesteś,
na grobie pieśni własnych
zamarzły. Czegoż ty jeszcze?
To śmierć — to nie włosy blasku.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, Pokolenie (Do palców przymarzły struny)
Nocą, gdy ciemność jest jak zwierzę czarne,
stoi cisza jak lęku drgający biały słup.
I...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nocą, gdy ciemność jest jak zwierzę czarne,
stoi cisza jak lęku drgający biały słup.
I żyła śmierci bije: na marne — drży — na marne,
a rano znów się potknę o rozkopany grób.
↑ Zwiń fragment ↑
Krzysztof Kamil Baczyński, 1942, 1943, 1944, Poległym

‹‹ poprzedni 1 2 3 4 5 6 7 8 9 … 21 22 23 24 następny ››

Motyw: Grób

Zarówno jako element nastroju grozy, przywołania obecności śmierci, jak również jako miejsce upamiętnienia, grób stanowi ważny motyw w licznych utworach. Znajdziemy go m.in. w Romeo i Julii Shakespeare'a, czy w Nad Niemnem Orzeszkowej.