Przyjaciele Wolnych Lektur otrzymują dostęp do specjalnych publikacji współczesnych autorek i autorów wcześniej niż inni. Zadeklaruj stałą wpłatę i dołącz do Towarzystwa Przyjaciół Wolnych Lektur.
Audiobooki Wolnych Lektur znajdziesz na naszym kanale na YouTube. Kliknij, by przejść do audiobooków i włączyć subskrypcję.
5647 free readings you have right to
Szydzą z mej duszy potępieńce,Że cząstka jasnej mocy,Co rodzi słońca, nie ma władzy...
Szydzą z mej duszy potępieńce,Że cząstka jasnej mocy,Co rodzi słońca, nie ma władzy,By złamać berło nocy.
Jan Kasprowicz, W ciemności schodzi moja dusza, II (W ciemności schodzi moja dusza...)
Gdy ja, w dal mając zatopione oczy,Na jawie przędę z mgieł obrazy senne,By...
Gdy ja, w dal mając zatopione oczy,Na jawie przędę z mgieł obrazy senne,By okryć nimi to morze bezdenne,Co z takim szumem swoją wieczność toczy.
Jan Kasprowicz, W ciemności schodzi moja dusza, VII (Życia ogromne morze grzmi przede mną...)
A ja, w dal mając zatopione oczy,Na jawie przędę z mgieł obrazy senne,By...
A ja, w dal mając zatopione oczy,Na jawie przędę z mgieł obrazy senne,By okryć nimi to morze bezdenne,Co z takim szumem swoją wieczność toczy.
Zalewasz brzeg mój, rozhukany wirze?!Piekielna mściwość twe skrzydła rozpędza?Zalej go! zalej! wszak na...
Zalewasz brzeg mój, rozhukany wirze?!Piekielna mściwość twe skrzydła rozpędza?Zalej go! zalej! wszak na nim śni nędza,Co swoje własne, gnuśne stopy liże!… Zalej go! zalej! z ciałem PrometejaW piarg się rozpadły zębate opoki!Wybrzeże piasek zasypał głęboki:By stężał w turnię, znikła już nadzieja! Zalej go! zalej! ten mój brzeg przeklęty,Bezpłodny, pusty i jak rozpacz nagi:Więzi mnie na nim trwożny brak odwagi,Gdy w krąg żeglarze spieszą na odmęty.
Tęsknię ku tobie, o szumiący lesie!Ku twoim pieśniom, które wiew wiosennyW bezmierny przestwór...
Tęsknię ku tobie, o szumiący lesie!Ku twoim pieśniom, które wiew wiosennyW bezmierny przestwór na swych puchach niesie,Ulata duch mój, sam w melodie plenny.Syt jestem ziemi, z tej kaźni codziennejTrosk jej i cierpień, o szumiący lesie,W akordy hymnów pierwotnych brzemienny,Jak więzień z kajdan, tak ma dusza rwie się. Jest zapomnienie w twej pieśni; jest lube,O rozśpiewany, o szumiący lesie,W fali twych tonów rozpłynięcie bytu;Jest w nich tajemne przeczucie, że zgubęTego, co duszy wybawieniem zwie się,Chowają w sobie dziedziny błękitu…
Jan Kasprowicz, W ciemności schodzi moja dusza, X (Tęsknię ku tobie, o szumiący lesie...)
Struny twej harfy, o szumiący lesie,Dech ów porusza, co był w onej porze,Gdy...
Struny twej harfy, o szumiący lesie,Dech ów porusza, co był w onej porze,Gdy pod budowę wszechświata przyciesie Pramistrz w niezmiernym układał przestworze —Gdy kształty bytów święte Słowo bożePrzybierać jęło. O szumiący lesie,Rozlewne dźwięków przedwiekowych morze! W on czas, gdy żywioł za żywiołem rwie się,Kiedy Tworzyciel blask swój i swe cienieI cichość swoją i swój rozgwar niesieW pustą bez słońca i bez nocy głuszę — To samo w on czas spłodziło nasienie,O rozśpiewany, o szumiący lesie,Dwie siostry bliźnie: twą i moją duszę.
Dlatego dzisiaj, o szumiący lesie!Ma dusza wnika w twą duszę, rozumie,Chociaż ludzkiego ciała...
Dlatego dzisiaj, o szumiący lesie!Ma dusza wnika w twą duszę, rozumie,Chociaż ludzkiego ciała ogniem zwie się,Choć ludzkim śpiewa językiem, w twym szumieAkord najcichszy… A gdy w drzew twych tłumie,O rozśpiewany, o szumiący lesie,Wichr się rozgości w swej szalonej dumieI burzycielskim swoim tchem rozniesieTwe liście świeże, przerywając ciszęTrzaskiem konarów, i ma dusza gnie sięI swą koronę wraz z twymi kołysze I razem z tobą, o jęczący lesie,Jęczy i jęk swój razem z twoim splataW echo tych cierpień, co ranią pierś świata…
O rozśpiewany, o szumiący lesie!Wiem–ci ja dobrze, że ten wichr, choć zrywaTwe...
O rozśpiewany, o szumiący lesie!Wiem–ci ja dobrze, że ten wichr, choć zrywaTwe i me łono, choć ból z sobą niesie,Że snać go dusza nie wytrzyma żywa,Nie jak wróg na nas z dzikim świstem spływa,Ale najszczerszym przyjacielem zwie się,Bo najszumniejsze melodie dobywaZ mej i twej lutni, o rozgrany lesie!A jednak dzisiaj — niech wierzchołki twojeTen tajemniczy, cichy wiew poruszaW pieśń, co ma w sobie zapomnienia zdroje,Co rozpłynięciem jest bytu. Niech rwie sięŚwiat ten! Spokoju spragniona ma dusza,O słodką ciszę szeleszczący lesie!
Loading
Loading
