Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Henryk Sienkiewicz, Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela, nowela autorstwa Henryka Sienkiewicza wydana po raz pierwszy w 1880 roku, to opowieść poznańskiego nauczyciela o jednym z uczniów, imieniem Michaś, dla którego był prywatnym korepetytorem.

Michaś był chłopcem przeciętnie zdolnym, ale bardzo wytrwałym i sumiennym. W obawie, aby nie zmartwić ukochanej, chorej matki, uczył się dniami i nocami. Brakowało mu jednak przede wszystkim umiejętności „wyjęzyczenia się” czyli wysłowienia swoich myśli po niemiecku, w języku używanym w szkole. Historia Michasia to pretekst do krytyki metod nauczania w szkołach zaboru pruskiego — ogromu materiału zadawanego na pamięć, szykan z powodu słabszej znajomości wykładowego języka niemieckiego, surowej dyscypliny. Jednocześnie można tę nowelę czytać dziś jako krytykę takiego podejścia do uczniłow i edukacji w ogóle.

Nauczyciel-narrator reprezentuje stanowisko pozytywistycznego idealisty, jego postawa promuje inne, oparte na zrozumieniu metody dydaktyczne. Jest też zwolennikiem przekazywania uczniom przydatnej wiedzy.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Henryk Sienkiewicz
il. Aleksander Tadeusz Regulski (1839–1884) za Józefem Buchbinderem (1839–1909), domena publiczna

Henryk Sienkiewicz

Ur.
5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu
Zm.
15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria)
Najważniejsze dzieła:
nowele: Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Latarnik (1882); powieści: Trylogia (Ogniem i mieczem 1883-83, Potop 1886, Pan Wołodyjowski 1888), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy (1911)

Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za „całokształt twórczości” (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. „Litwos”) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne.
Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce.

  • autor: Cezary Ryska