Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 451 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Henryk Sienkiewicz, Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela, nowela autorstwa Henryka Sienkiewicza wydana po raz pierwszy w 1880 roku, to opowieść poznańskiego nauczyciela o jednym z uczniów, imieniem Michaś, dla którego był prywatnym korepetytorem.

Michaś był chłopcem przeciętnie zdolnym, ale bardzo wytrwałym i sumiennym. W obawie, aby nie zmartwić ukochanej, chorej matki, uczył się dniami i nocami. Brakowało mu jednak przede wszystkim umiejętności „wyjęzyczenia się” czyli wysłowienia swoich myśli po niemiecku, w języku używanym w szkole. Historia Michasia to pretekst do krytyki metod nauczania w szkołach zaboru pruskiego — ogromu materiału zadawanego na pamięć, szykan z powodu słabszej znajomości wykładowego języka niemieckiego, surowej dyscypliny. Jednocześnie można tę nowelę czytać dziś jako krytykę takiego podejścia do uczniłow i edukacji w ogóle.

Nauczyciel-narrator reprezentuje stanowisko pozytywistycznego idealisty, jego postawa promuje inne, oparte na zrozumieniu metody dydaktyczne. Jest też zwolennikiem przekazywania uczniom przydatnej wiedzy.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Henryk Sienkiewicz
autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Henryk Sienkiewicz

Ur.
5 maja 1846 w Wola Okrzejska
Zm.
15 listopada 1916 w Vevey
Najważniejsze dzieła:
Ogniem i mieczem, Potop, Pan Wołodyjowski, Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy, Janko Muzykant

Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za „całokształt twórczości” (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. „Litwos”) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne.
Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce.

  • autor: Cezary Ryska