Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Henryk Sienkiewicz, Jako się pan Lubomirski nawrócił i kościół w Tarnawie zbudował

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Jako się pan Lubomirski nawrócił i kościół w Tarnawie zbudował to legenda ludowa opracowana przez Henryka Sienkiewicza.

Jej główny bohater był wyznania luterańskiego, jednak usłyszał, że Dzieciątku Jezus nie są mili wyznawcy jego odłamu oraz inni heretycy. Lubomirski bardzo chciałby pojechać do Betlejem i zapytać Dzieciątko o to osobiście, jednak nie ma niestety pieniędzy na taką wyprawę. Pewnego razu dowiaduje się od wędrownego dziada, że na szczycie pobliskiej Babiej Góry jest czarownica, przyszła matka antychrysta, która mogłaby udzielić mu takiej odpowiedzi.

Henryk Sienkiewicz, jeden z najbardziej znanych polskich powieściopisarzy epoki pozytywizmu, jest również autorem nowel o tematyce historycznej, religijnej i podróżniczej. Za całokształt twórczości w 1905 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Henryk Sienkiewicz
il. Aleksander Tadeusz Regulski (1839–1884) za Józefem Buchbinderem (1839–1909), domena publiczna

Henryk Sienkiewicz

Ur.
5 maja 1846 r. w Woli Okrzejskiej na Podlasiu
Zm.
15 listopada 1916 r. w Vevey (Szwajcaria)
Najważniejsze dzieła:
nowele: Za chlebem (1880), Janko Muzykant (1880), Latarnik (1882); powieści: Trylogia (Ogniem i mieczem 1883-83, Potop 1886, Pan Wołodyjowski 1888), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i w puszczy (1911)

Polski powieściopisarz i publicysta, laureat Nagrody Nobla za „całokształt twórczości” (1905). Studiował (1866-71) na różnych wydziałach Szkoły Głównej i rosyjskiego UW, lecz żadnego nie ukończył. Pracował jako dziennikarz (felietony pod pseud. „Litwos”) i jako korespondent w Ameryce Pn. (1876-78). Wiele podróżował (Konstantynopol, Ateny, Zanzibar). Debiutował w 1872 r. powieścią współczesną Na marne oraz tendencyjnymi nowelami Humoreski z teki Worszyłły. Sławę przyniosły mu powieści historyczne.
Działacz społeczny: ufundował (1889) stypendium, z którego korzystali m.in. Wyspiański, Konopnicka, Przybyszewski i Tetmajer; założył sanatorium przeciwgruźlicze dla dzieci w Bystrem; wyjechawszy do Szwajcarii w 1914 r. organizował pomoc ofiarom wojny w Polsce.

  • autor: Cezary Ryska