Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Šatrijos Ragana, Į šviesą

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Być może z własnego doświadczenia pracy z dziećmi Marija Pečkauskaitė jak nikt potrafiła dostrzec ich obawy, pragnienia, potrzeby. Czego może pragnąć dziecko urodzone i wychowane na wsi?

Lepszego, jasnego życia. Takie dziecko pragnie „światła”, jakim jest przede wszystkim wiedza. W swym opowiadaniu pisarka w przejrzysty sposób przedstawia starania chłopczyka – Wincentego – pokładane dążąc w kierunku „światła”, czyli „į šviesą”, o czym prawi też tytuł utworu. Czy mu się uda?

Spis treści:

    Per ašaras

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Šatrijos Ragana

Ur.
8 marca 1877 r. we wsi Medyngiany (lit. Medingėnai, obecnie samorząd retowski)
Zm.
24 lipca 1930 r. w miasteczku Żydyki (lit. Židikai)
Najważniejsze dzieła:
Dėl ko tavęs čia nėra, Rudens dieną, Viktutė, Iš daktaro pasakojimų, Vincas Stonis, Sename dvare, Irkos tragedija, Motina-Auklėtoja.

Pisarka litewska.

Urodzona w dworku w Medyngianach w rodzinie szlacheckiej. W domu ojca – Onufrego Pieczkowskiego (lit. Anupras Pečkauskas) – była ogromna biblioteka, w domu matki – Stanisławy Szukszty (lit. Stanislava Šiukštaitė) – kolekcja obrazów. Maria była najstarszą córką państwa Pieczkowskich, miała siostrę Zofię, braci – Stefana i Wincentego. Już w rodzinie dzieciom były wszczepiane najważniejsze wartości kultury szlacheckiej. Wspomnienia pisarki o dzieciństwie, rodzinie i rodzicach są szczególnie jasne i idylliczne.

Program szkoły początkowej opanowała pobierając lekcje w domu, później wstąpiła do Gimnazjum im. Św. Katarzyny w Petersburgu, jednak z powodu słabego zdrowia naukę kontynuowała prywatnie. Wykładów z etyki i pedagogiki słuchała m.in. w Szwajcarii na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu. Była pod wrażeniem wykładów o wychowaniu i kształceniu młodzieży, wygłaszanych przez V. Ferstera. W 1909 r. została zaproszona na stanowisko nauczyciela w Mariampolskim Dziewczęcym Progimnazjum „Žiburio”, którego dyrektorem był ksiądz Motiejus Gustaitis. Ówczesny dyrektor progimnazjum szybko się przekonał o twardej i władczej ręce Marii, dlatego polecił jej kierownictwo progimnazjum. Odtąd pisarka była faktyczną kierowniczką progimnazjum. Do końca życia autorka dużo uwagi i czasu poświęcała kwestiom pedagogiki. W 1927 r. za wszelkie badania i długoletnią pracę w dziedzinie pedagogiki została uhonorowana tytułem Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.