Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 450 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
wiersze Modernizm
Idź cicho twą drogą, idź niemo przez świat,
Pilnie patrzaj po drodze, jaki więzi cię...
Władysław Orkan
Droga
Smutna ta moja droga
Przez pustkę wśród zamieci —
Jeno to jedno światełko
Na nieboskłonie mi...
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
XIX wiekowi
Naprzód! Lepiej w gonitwie do słońca w proch runąć,
niż czołgać się po ziemi! Krwi...
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
XIX wiekowi
Naprzód! przez zawichrzone ludzkości przewały!
Naprzód! przez kolumn świata strzaskane zwaliska!
Naprzód poprzez przeklęte wojen...
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
Z dawnej przeszłości
Idę przez drogę życia złą i ciemną,
dokąd?… Czyż wiem?…
A zawsze, wszędzie twój cień...
Rainer Maria Rilke
Requiem za przyjaciółkę
Powiedz, pojechaćże mam? Czyż gdziekolwiek
pozostawiłaś przedmiot, co się dręczy,
i pragnie iść za tobą...
Maciej Szukiewicz
Sielanka
Szli oparci o siebie ramieniem i twarzą — —
Niepomni świata, ludzi, czasu i przestrzeni,
Nie słyszeli...
Motyw: Życie jako wędrówka
Jest to motyw, zgodnie z którym egzystencja ludzka może być postrzegana jako celowa podróż przez kolejne etapy życia: od dzieciństwa, poprzez lata nauki i młodość, a następnie dorosłość, wybór partnera życiowego lub życia samotnego, doświadczenie macierzyństwa/ojcostwa, osiągnięcie odpowiedniej pozycji społecznej, aż do starości. Niekiedy droga ta szkicowana jest też dalej, w zaświatach: czasem zawraca z powrotem na ziemię (reinkarnacja), innym razem postępuje naprzód ku doskonałości wyższych istot lub osiąga stan spoczynku i nagrody za przebyte trudy i wywiązanie się z obowiązków. Niekiedy jednak życiowa wędrówka może okazać się błądzeniem.