 
      
    
    
  Wacław Berent
Ozimina
Bluźnię. Purpurę marzenia, złupioną z ofiary, obracam na nice rozsądku i stroję w nią cielesną...
 
      
    
    
  Bluźnię. Purpurę marzenia, złupioną z ofiary, obracam na nice rozsądku i stroję w nią cielesną...
 
      
    
    
  Jezus Maria, nie móc grać! Nie móc grać!…
Zochna westchnęła i wsparła mu jasną głowę...
 
      
    
    
  — Wyjeżdżam dziś jeszcze.
— Hm!… A żona?
— Ja zbieg, ja złodziej, powrócę tam bez własnego imienia...
 
      
    
    
  — Wspominaj pan najgorsze chwile swego życia: to sił dodaje. Czy nie poniżałeś siebie, aby swej...
 
      
    
    
  I takem siedział w pustej ulicy i umierał. Wokoło były domy bogatych ludzi. Jedli, pili...
 
      
    
    
  — Mówisz, że chłopak ten sprawiał się dzielnie? Opowiedz mi to, Tréville, wiesz, jak lubię opowiadania...
 
      
    
    
  Ale Gotfryd stał cichy i nieruchomy, głęboko nad czymś rozmyślając.
— Nie, Wiwiano! — rzekł wreszcie. — Nie...
 
      
    
    
  Przytaczano mi z jego życia parę rysów wystarczających, aby odmalować człowieka. Kochał gorąco piękną dziewczynę...
 
      
    
    
  Winston śnił o matce.
Musiał mieć dziesięć lub jedenaście lat — tak kalkulował — kiedy matka znikła...
 
      
    
    
  Minęło sporo czasu. Jeśli kościotrupa wyprowadzono o północy, nastał już ranek, jeśli zabrano go rano...
Za pomocą tego hasła zaznaczamy fragmenty mówiące o postawie przedkładania ponad własny interes — dobra innych. Może to być dobro osoby, z którą łączy nas przyjaźń, miłość lub/i więzy rodzinne, albo też dobro wspólnoty, do której czujemy się przynależni. Poświęcenie wiąże się z motywem ofiary, ale ma węższe znaczenie. W Siłaczce bohaterka poświęca swoje życie idei pracy organicznej, a więc jest to poświęcenie na rzecz społeczeństwa (czy też narodu, ale w przewartościowanym rozumieniu pozytywistycznym). W Naszej szkapie osobistym poświęceniem dla rodziny jest, gdy matka sprzedaje swój największy skarb — garnek.