Henryk Sienkiewicz
Quo vadis
I począł patrzeć jakby z żalem na swe ręce, które widocznie zostały pogańskie, mimo iż...
I począł patrzeć jakby z żalem na swe ręce, które widocznie zostały pogańskie, mimo iż...
Esteta Petroniusz na próżno silił się, by wynaleźć w niej dawne ponęty, i wzruszając ramionami...
Tak, drogi! Dlatego, że kocham jej duszę nieśmiertelną i że oboje miłujemy się w Chrystusie...
Po pewnym czasie można już było przystąpić do chrztu, który odbył się bardzo uroczyście. Rodzice...
W tradycji neoplatońskiej i chrześcijańskiej dusza miała być częścią niematerialną, składającą się, obok ciała, na całość osoby. Motywem tym zaznaczamy wypowiedzi określające, czym jest dusza, jaka jest sfera oraz zakres jej istnienia i działania, jakie są ,,prawa duszy". W romantyzmie są to np. prawa przeciwstawne tym organizującym ziemski, materialny porządek społeczny: pojawia się tu koncepcja siostrzanych dusz, nie mogących połączyć się na tym świecie węzłem małżeńskim, ale nieuchronną mocą przeznaczenia mających się połączyć w zaświatach (odwołuje się do niej Gustaw w Dziadach Mickiewicza). Synonimem duszy bywa serce.