Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy redakcji źródła | przypisy tłumacza

Według języka: wszystkie | polski

Znaleziono 13 przypisów.

obligatto a. obligato (wł., muz.) — obowiązkowy; termin w zapisie utworu muzycznego wskazujący głos lub instrument obligatoryjny podczas wykonania utworu, czyli taki, którego nie można pominąć ani zastąpić innym. [przypis edytorski]

Aleksander Fredro, Trzy po trzy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Occhi perche piangete (wł.) — oczy, dlaczego płaczecie? [przypis edytorski]

E. T. A. Hoffmann, Powieści fantastyczne, Majorat (źródło na Platformie Redakcyjnej)

O dolce far niente (wł.) — O słodkie nicnierobienie. [przypis edytorski]

Georg Büchner, Leonce i Lena (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Oggi sto poco bene… (wł.) — Nie czuję się dziś dobrze, żeby zejść pod ziemię, ale jeśli pan chce, niech pan przyjdzie jutro o dziesiątej. [przypis edytorski]

Jerzy Żuławski, Miasta umarłe (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Oh dio (wł.) — Och, Boże. [przypis edytorski]

E. T. A. Hoffmann, Powieści fantastyczne, Majorat (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Oh niente! (wł.) — Och, to nic! [przypis edytorski]

Maria Konopnicka, Wrażenia z podróży (źródło na Platformie Redakcyjnej)

O Italia, giardino del mondo (wł.) — O Italio, ogrodzie świata. [przypis edytorski]

Jerzy Żuławski, Miasta umarłe (źródło na Platformie Redakcyjnej)

O mia Napoli, o santa città (wł.) — O mój Neapolu, o święte miasto. [przypis edytorski]

Władysław Stanisław Reymont, Z pamiętnika (źródło na Platformie Redakcyjnej)

onorate l'altissimo poeta (wł.) — uczcijcie najwyższego z poetów. [przypis edytorski]

Stanisław Przybyszewski, Moi współcześni (źródło na Platformie Redakcyjnej)

O patria (wł.) — O ojczyzno. [przypis edytorski]

Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Cierpienia wynalazcy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Honoré de Balzac, Stracone złudzenia, Wielki człowiek z prowincji w Paryżu (źródło na Platformie Redakcyjnej)

opera buffa (z wł. buffo: komiczny, śmieszny) — włoska opera komiczna; gatunek opery powstały w XVIII w. we Włoszech. [przypis edytorski]

Roman Jaworski, Wesele hrabiego Orgaza (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Jean-Jacques Rousseau, Wyznania, Wyznania, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Ora et sempre (wł.) — teraz i zawsze. [przypis edytorski]

Stanisław Brzozowski, Płomienie (źródło na Platformie Redakcyjnej)

orso (wł.) — niedźwiedź; popr. po hiszpańsku: oso. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Listy z podróży do Ameryki (źródło na Platformie Redakcyjnej)