Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy redakcji źródła

Według języka: wszystkie | polski

Znaleziono 7 przypisów.

hajdamaka (daw., z tur.) — hultaj, zbój, rabuś. [przypis edytorski]

Arystofanes, Żaby (źródło na Platformie Redakcyjnej)

hajdamak a. hajdamaka (daw.; z tur. hajdamak: napadać, grabić) — zawadiaka, hultaj, łobuz; Kozak; powstaniec kozacki, czyli uczestnik hajdamaczyzny, ruchu chłopskiego przeciw uciskowi szlachty polskiej na Ukrainie w XVIII w. [przypis edytorski]

Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski (źródło na Platformie Redakcyjnej)

hajdamak a. hajdamaka (daw.; z tur.) — zawadiaka, hultaj, łobuz. [przypis edytorski]

William Shakespeare (Szekspir), Stracone zachody miłości (źródło na Platformie Redakcyjnej)

William Shakespeare (Szekspir), Wiele hałasu o nic (źródło na Platformie Redakcyjnej)

hajdamaka (z tur.) — buntownik, rozbójnik, uczestnik któregoś z powstań chłopskich na Ukrainie w latach 1730–1770. [przypis edytorski]

Seweryn Goszczyński, Zamek kaniowski (źródło na Platformie Redakcyjnej)

Henryk Sienkiewicz, Potop, Potop, tom pierwszy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

hajdamaka (z tur.) — buntownik, uczestnik któregoś z powstań chłopskich na Ukrainie w latach 1730–1770. W polskiej literaturze: rozbójnik, okrutnik; w tradycji ukraińskiej: bojownik o wolność, bohater narodowy. [przypis edytorski]

Taras Szewczenko, Hajdamacy (źródło na Platformie Redakcyjnej)

hajdamaka (z tur.) — buntownik, uczestnik powstań chłopskich na Ukrainie w latach 1730–1770; w polskiej literaturze: rozbójnik, okrutnik; w tradycji ukraińskiej: bojownik o wolność, bohater narodowy. [przypis edytorski]

Tadeusz Miciński, Nietota (źródło na Platformie Redakcyjnej)

hanum (tur.; pers. chanum) — pani. [przypis edytorski]

Maria Ratuld-Rakowska, Podróż Polki do Persji (źródło na Platformie Redakcyjnej)