Chodkiewicz pod Chocimiem (1867), Czarniecki pod Koldyngą (1870), Konfederaci Barscy (1875), Odbicie Jasyru (1878), Alarm (1880), Matka Boska Poczajowska (1890)
Kluczowa postać w środowisku polskich malarzy w Monachium, tzw. szkole monachijskiej. Z początku podjął studia inżynieryjne w paryskiej École des Ponts et Chaussées. Lekcje malarstwa pobierał w stolicy Francji u Léona Cognieta, a koleżeńskich rad udzielali mu Henryk Rodakowski i Juliusz Kossak. Z tym ostatnim podróżował w 1860 roku po Podolu i Ukrainie. Tamtejsze plenery są stałym elementem jego kompozycji. Od 1862 przebywał w Monachium, gdzie podjął kolejne studia m. in. w pracowni Karla von Pilotyego i Franza Adama, wybitnego malarza scen batalistycznych. Był wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych wystawach, jego prace chętnie kupowali niemieccy kolekcjonerzy. Doczekał się członkostwa w prestiżowych Akademiach w Berlinie, Pradze i samym Monachium. Od połowy lat siedemdziesiątych prowadził w swojej pracowni nieformalną szkołę malarstwa, w której kształcili się polscy artyści. Mimo zagranicznego miejsca zamieszkania jego pejzaże, sceny rodzajowe, przedstawienia bitew, portrety jeźdźców zawsze były osadzone w rodzimym krajobrazie. Regularnie podróżował do Polski i kilkakrotnie odwiedził jeszcze Ukrainę, skąd przywoził szkice – inspiracje do kolejnych kompozycji.
