- Ur.
- 15 kwietnia 1865 w Krakowie
- Zm.
- 26 października a. 5 grudnia 1940 w Paryżu
- Najważniejsze dzieła:
- Imieniny babuni (1889), Portret malarza Pawła Naumena (1983), Dziewczynka z chryzantemami (1894), Portret panny Dygat (1903)
Jedna z pierwszych polskich malarek rozpoznanych na arenie międzynarodowej. Jako kobieta nie mogła studiować w Szkole Sztuk Pięknych. W 1886 skończyła kursy artystyczne przy Muzeum Techniczno-Przemysłowym w Krakowie, gdzie była uczennicą Kazimierza Pochwalskiego i Antoniego Piotrowskiego. W tym samym roku wyjechała do Monachium, ale i tam nie miała wstępu do Akademii Sztuk Pięknych. Kontynuowała naukę w prywatnych, monachijskich szkołach. W 1895 r. berlińskie czasopismo „Bazar” uznało Boznańską za jedną z dwudziestu najwybitniejszych malarek w Europie. Już w trzy lata później objęła kierownictwo szkoły malarskiej T. Hummlera w Monachium. Odniosła liczne sukcesy, była nagradzana i wyróżniana na salonach między innymi w Monachium, Paryżu i Londynie. Od 1898 mieszkała w Paryżu, była członkinią Societe National des Beaux Arts. Wystawiała obok największych impresjonistów: Clauda Moneta, Augusta Renoira. Ze względu na odmienną paletę barw, stosunek do natury i tematykę malarską nie można wpisywać twórczości artystki w nurt impresjonistyczny. W swoim charakterystycznym stylu malarskim Boznańska operowała przede wszystkim wibrującą plamą, rozmytym konturem, zgaszonymi barwami. Jej pełne prawdy psychologicznej portrety i autoportrety, martwe natury i widoki pracowni są zarówno istotnym punktem w europejskiej historii sztuki jak i w historii emancypacji kobiet.
